Ewangelia na każdy dzień (28.09)

Pierwsze czytanie:

 (Hi 9, 1-12. 14-16)
Hiob tak odpowiedział swoim przyjaciołom: "Istotnie. Ja wiem, że tak jest. Jak człowiek może być przed Bogiem prawy? Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc. Umysłem mądry, a potężny mocą. Któż Mu się sprzeciwi, a ocaleje? Przesunie On góry, choć one nie wiedzą, kto je wywraca w swym gniewie. On ziemię porusza w posadach, tak iż się trzęsą jej filary. Słońcu daje rozkaz, a ono nie wschodzi, na gwiazdy pieczęć nakłada. On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach; On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów. Oto przechodzi, ale Go nie widzę, mija, ale Go nie dostrzegam. Porywa – któż Mu zabroni? Kto Mu powie: Co czynisz? Jakże ja zdołam z Nim mówić? Jakich dobiorę słów wobec Niego? Choć słuszność mam, nie odpowiem, a przecież błagać będę o litość. Jeśli zawołam, czy mi odpowie? Nie mam pewności, czy głos mój słyszy".

Psalm:

(Ps 88 (87), 10b-11. 12-13. 14-15)
REFREN: Moja modlitwa niech dotrze do Ciebie

Każdego dnia wołam do Ciebie, Panie,
ręce do Ciebie wyciągam.
Czy uczynisz cud dla umarłych?
Czy wstaną cienie, by wielbić Ciebie?

Czy to w grobach sławi się Twoją łaskę,
a wierność Twoją w miejscu zagłady?
Czy Twoje cuda widzi się w ciemnościach,
a sprawiedliwość w krainie zapomnienia?

A ja wołam do Ciebie, Panie,
niech nad ranem dotrze do Ciebie moja modlitwa.
Czemu odrzucasz mnie, Panie,
i ukrywasz swoje oblicze przede mną?

(Flp 3, 8b-9a)
Wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i w Nim się znalazł.

Ewangelia:

 (Łk 9, 57-62)
Gdy Jezus z uczniami szedł drogą, ktoś powiedział do Niego: "Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz". Jezus mu odpowiedział: "Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć". Do innego rzekł: "Pójdź za Mną". Ten zaś odpowiedział: "Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca". Odparł mu: "Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże". Jeszcze inny rzekł: "Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu". Jezus mu odpowiedział: "Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Byt kształtuje świadomość. Człowiek postrzega świat przez warunkujące okoliczności osobistego poznawania. Hiob pogrążony w cierpieniu nie utracił zdolności słuchania przyjaciół, którzy przychodzą do niego. Choć rady znajomych przybyłych do człowieka w cierpieniu można oddać przysłowiem: nie zrozumie syty głodnego, to ów mąż cierpienia potrafi prowadzić rozmowę z otoczeniem, z tymi, którzy mają zupełnie inny pogląd na zaistniałą sytuację. Doświadczany bólem wypowie prawdę ponadczasową: Bogiem nie można, nie da się manipulować nawet doświadczywszy niewyobrażalnego dramatu. Jak człowiek może być przed Bogiem prawy? Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc. W głębszym poznawaniu rzeczywistości wokół nas może pomóc postawa zasłuchania, ciszy wypełnionej nadzieją oczekiwania i zaufania. Cisza nie musi być tępa, nasączona napięciem, przeciwnie, może być ukierunkowana ku Tajemnicy Boga i życia człowieka. Ciemne momenty życia, niezrozumiałego i niezawinionego cierpienia mogą nam uświadamiać, że mniejsze jest poznanie Boga przez człowieka niż Jego znajomość. W trudzie przerastającym niejednokrotnie nasze możliwości całą troskę warto powierzyć Bogu. Adolfo Nicolas, zmarły przed ponad dwoma laty generał jezuitów i wieloletni misjonarz na Dalekim Wschodzie, wracając w podeszłym wieku z Rzymu do Azji (na Filipiny i do Japonii), zapytany, jakiej wskazówki udzieliłby ludziom wracającym po latach do modlitwy lub odkrywającym jej znaczenie, powiedział: Po pierwsze, aby zamilkli.

Komentarz do psalmu

Kompozycje psalmów są oddaniem w słowach głębokich stanów wewnętrznych człowieka. Nieliczne są miejsca i sytuacje w świecie, gdzie człowiek staje w prawdzie sam przed sobą i drugą osobą. Modlitwa wyrażana słowami psalmów jest takim miejscem, gdzie człowiek ma szansę stanąć w maksymalnej szczerości przed sobą i Bogiem. Dzisiejszy psalm jest zwróceniem się i wołaniem do Boga, z intencją, aby dotarły do Niego słowa człowieka z głębokości serca. Kiedy uroki zwyczajnego życia opadną niczym zasłony, a przeżycia nie dają żadnego lub prawie żadnego pocieszenia, człowiek woła ku Bogu, ku Temu, od którego pochodzi. Stworzenie nie może funkcjonować w oddzieleniu od swego źródła, zatem każdego dnia nasze serce zwraca się ku Bogu.

Komentarz do Ewangelii

Historyczne chodzenie Jezusa po ziemi i Jego styl życia powodowały, że świadkowie nie mogli pozostawać obojętni wobec Niego. Wielu Nim wzgardziło, zanegowało Jego tożsamość i misję, czego kulminacyjnym momentem było ukrzyżowanie. Niektórzy jednak, dotknięci postawą Pana, chcą iść za Nim. Jezus oczekuje nie tyle deklaracji słownych pod wpływem chwilowego zachwytu, ile czeka na zdecydowane opowiedzenie się za Nim. We wspólnej drodze z Nim potrzebny jest radykalizm. Kiedy Pan woła, nie należy się ociągać, zwlekać, odkładać na inny czas i okazję wyruszenia w drogę. Jeden z katolickich misjonarzy, powracający z pracy w Afryce na emeryturę do swojej ojczyzny, wyznał: Przez całe życie wołałem do Jezusa: Oto ja, poślij mnie. Panie, poślij mnie tam, gdzie Ty jesteś. Czasy współczesne w naszej kulturze charakteryzują się zmiennością chwili i niezdecydowaniem w radykalnych wyborach ewangelicznych. Możemy dzisiaj pokornie prosić Jezusa, abyśmy pośród zmienności świata wznieśli nasze serca tam, gdzie są prawdziwe radości i wartości, opowiadając się jednocześnie w sposób zdecydowany za życiem według zasad Ewangelii.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza

źródło: mateusz.pl

(Flp 3, 8b-9a)
Wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i w Nim się znalazł.

Módlmy się.

  (Łk 9, 57-62)
"Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz".

Red.