Ewangelia na każdy dzień (27 sierpień)

Pierwsze czytanie:

(Iz 22, 19-23)

Tak mówi Pan do Szebny, zarządcy pałacu: "Gdy strącę cię z twego urzędu i przepędzę cię z twojej posady, tego dnia powołam sługę mego, Eliakima, syna Chilkiasza. Oblokę go w twoją tunikę, przepaszę go twoim pasem, twoją władzę oddam w jego ręce; on będzie ojcem dla mieszkańców Jeruzalem oraz dla domu Judy. Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy. Wbiję go jak kołek na miejscu pewnym; i stanie się on tronem chwały dla domu swego ojca".

Psalm:

(Ps 138 (137), 1b-2a. 2b-3. 6 i 8bc)
REFREN: Panie, Twa łaska trwa po wszystkie wieki

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

I będę sławił Twe imię za łaskę i wierność Twoją,
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.

Zaprawdę Pan jest wzniosły,
patrzy łaskawie na pokornego,
pyszałka zaś dostrzega z daleka.
Panie, Twa łaska trwa na wieki,
nie porzucaj dzieła rąk swoich.

Drugie czytanie:

(Rz 11, 33-36)
O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi! Kto bowiem poznał myśl Pana albo kto był Jego doradcą? Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę? Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. Jemu chwała na wieki! Amen.

Aklamacja (Mt 16, 18)
Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.

Ewangelia:

 (Mt 16, 13-20)
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: "Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?" A oni odpowiedzieli: "Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków". Jezus zapytał ich: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Odpowiedział Szymon Piotr: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Na to Jezus mu rzekł: "Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W Księdze Izajasza powraca często myśl, że wszelka ludzka buta i wyniosłość zostaną obalone. Wydarzenia polityczne w Królestwie Judy na przełomie VIII i VII wieku przed Chrystusem, za panowania króla Ezechiasza, stały się tłem dla przekazania treści teologicznych. Była to seria poważnych zagrożeń dla tego słabego państwa, których ani środkami wojskowymi, ani dyplomatycznymi nie dawało się odwrócić.
Proroctwo Izajasza skierowane do Szebny, marszałka dworu królewskiego, drugiej po królu figury w królestwie, jest bardzo konkretne. Jerozolima stoi w obliczu inwazji asyryjskiej, a Szebna zamiast oddać się sprawom publicznym, zajmuje się budowaniem własnego grobowca w eksponowanym miejscu. Spotkała go za to surowa kara: usunięcie z zajmowanego stanowiska, wygnanie i utrata wysokiej pozycji społecznej. Następcą Szebny został Eliakim, który w bardzo uroczysty sposób i z wielkimi honorami objął urząd dworski. Po krótkim okresie urzędowania okazało się, że Eliakim nie spełnił pokładanych w nim nadziei i także został usunięty.
Odejście od Boga, mrzonki o wielkości, nepotyzm, komitywa ze złem to zwykle główne powody zniewolenia Izraelitów przez inne narody. Czy diagnozę społeczności Izraela postawioną przez Izajasza możemy zastosować do obecnego kryzysu Kościoła?

Komentarz do psalmu

Fundamentem istnienia państwowości Izraelitów było przymierze z Bogiem. Po powrocie z niewoli babilońskiej, która była katastrofą narodową, sięgano do literatury z okresu świetności religijnej i politycznej, aby szukać w niej źródeł tożsamości. Takim utworem jest Psalm 138. Jest to pieśń dziękczynna za wierność Boga, który ratuje człowieka pomimo jego niestałości i zdrad.

Komentarz do drugiego czytania

Powszechnie w naszej zachodniej kulturze panuje przekonanie, że tylko to, co poznajemy dzięki metodzie naukowej, jest realne, a wszystko inne jest zabobonem lub nonsensem. Mądrością jest uznać, że Bóg nie jest jedną z istniejących rzeczy we wszechświecie, lecz podstawą istnienia, przyczyną, dzięki której ten świat istnieje.

Komentarz do Ewangelii

W społeczności izraelskiej nazwanie kogoś prorokiem, tak jak było to w przypadku Jana Chrzciciela czy Eliasza, oznaczało, że osoba ta otrzymała dar od Boga. Izrael żył w oczekiwaniu na obiecanego Proroka, który stanąłby w obronie wiary przed zalewem kultury hellenistycznej i religii pogańskiej. Wyznanie Piotra, że Jezus jest nie tylko prorokiem, lecz także Synem Bożym, a więc kimś więcej niż ówczesny judaizm mógł sobie wyobrazić i zaakceptować, potwierdza, że prymat Piotra nie zależy od jego osobistych kwalifikacji, lecz jest nadany przez Boga.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

 (Mt 16, 18)
Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.

Módlmy się.

  (Mt 16, 18)
Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół

Red.