Ewangelia na każdy dzień (25.01)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 22, 3-16)
Paweł powiedział do ludu: "Ja jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie. Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary. W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” Odpowiedziałem: „Kto jesteś, Panie”. Rzekł do mnie: „Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz”. Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli. Powiedziałem więc: „Co mam czynić, Panie?” A Pan powiedział do mnie: „Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić”. Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy. Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: „Szawle, bracie, przejrzyj!” W tejże chwili spojrzałem na niego.On zaś powiedział: „Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego i Jego własny głos usłyszał. Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!”

Psalm:

(Ps 117, 1-2)
REFREN: Idźcie i głoście światu Ewangelię

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.

Aklamacja (Łk 4,18-19)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Ewangelia:

 (Mk 16, 15-18)
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Wydarzenie pod Damaszkiem, które nazywamy nawróceniem św. Pawła, było dla samego zainteresowanego doświadczeniem trudnym: publiczne upokorzenie, utrata wzroku, zdanie na opiekę innych to drastyczne zmiany, jakie dokonały się w życiu Saula, który z pana życia i śmierci innych stał się od nich zależny. Zwłaszcza, że pomocy mógł mu udzielić tylko przedstawiciel grupy, którą Saul czynnie zwalczał. Ananiasz, chrześcijanin obarczony misją ochrzczenia Saula, podchodził do niego z ogromną rezerwą. Możemy założyć, że strach, jaki wzbudzało imię jerozolimskiego prześladowcy chrześcijan, nie opuścił Ananiasza, gdy szedł na ulicę Prostą, do domu Judy. Gdyby całe wydarzenie okazało się prowokacją, byłby on pierwszą ofiarą „kotła” zorganizowanego, by rozpocząć prześladowania uczniów Jezusa w Damaszku. Miał się stać papierkiem lakmusowym, który pokarze siostrom i braciom w wierze, co się naprawdę stało.
Słowo, jakie Pan pod Damaszkiem skierował do Saula, wywołało wiele niepokoju i lęku w nim samym i w innych, zmąciło spokój wielu umysłów i serc. Może więc byłoby lepiej, gdyby sprawy toczyły się utartą koleją. Piękne owoce Słowa Bożego przyszły dopiero później, drogą ufności i posłuszeństwa.

Komentarz do psalmu

Jest to najkrótszy psalm. Św. Benedykt w swojej regule pisał, aby, z racji na jego krótką treść, łączyć go z psalmem wcześniejszym.
Jednak, mimo tylko czterech wersetów, możemy z niego wiele wyczytać. Sformułowanie „wszystkie narody” w języku hebrajskim brzmi gojim, to znaczy poganie. Dlaczego więc poganie mają wychwalać Boga Izraela?
Wynika to z dzieł, które Bóg pokazał podczas niewoli. Poganie, którzy byli świadkami cudów Boga, są teraz zobligowani do tego, aby Go wychwalać a nie nadal bluźnić przeciw Niemu.
Również św. Paweł w Liście do Rzymian przytacza ten psalm, aby pokazać uniwersalność wiary. Jest ona dla wszystkich, dlatego wspólnota w Rzymie jest proszona przez Apostoła, aby byli oni otwarci na siebie nawzajem (groziło nieporozumienie pomiędzy nawróconymi Żydami a nawróconymi poganami).
Bóg jest dla wszystkich. Jego cuda i znaki przeznaczone są dla każdego. Dzisiaj jest to dla nas oczywiste, jednak zarówno w czasach starotestamentalnych jak i podczas działalności apostolskiej takie nie było. Czasem jednak te oczywiste prawdy warto przypominać, tym bardziej w chwili, gdy spory i polaryzacje spotykamy na każdym kroku.

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsza Ewangelia to opis pierwszego Sakramentu – Chrztu. Dzisiaj, choćby się zebrał cały Kościół, nie może zmienić niczego w słowach wypowiadanych przy polewaniu głowy przez kapłana. Podobnie sama czynność – polanie lub zanurzenie – także jest stałą czynnością nie podlegającą zmianie. Właśnie dzięki opisowi z dzisiejszej Ewangelii.
Chrzest to brama do Sakramentów a także do Zbawienia. Jezus daje nam dzisiaj piękną obietnice, którą podczas swojej ziemskiej misji nieraz przytaczał. Po pierwsze zbawienie, po drugie cudowne znaki. Widzieli je już pastuszkowie przy narodzinach Jezusa, gdy ukazały im się zastępy anielskie; widzieli też wszyscy, którzy zostali uzdrowieni. Zobaczą je apostołowie w dzień Pięćdziesiątnicy. Widać je także dzisiaj we wszystkich maleńkich cudach, które się dzieją w naszym życiu.
Oprócz samego przyjęcia Sakramentu jesteśmy zaproszeni do tego, aby głosić. Mamy wierzyć, ale też przekazywać wiarę innym, dlatego nie możemy powiedzieć, że wiara to nasza prywatna sprawa. Kościół jest wspólnotą, na Eucharystii spotykamy się razem. Przykład naszej wiary dajemy przez świadectwo. Każdego dnia możemy rozpalić iskrę w drugim, która doprowadzi do jego nawrócenia. To są cuda i znaki. Dać drugiemu uwierzyć.

Komentarze zostały przygotowane przez Pawła Klefasa kleryka V roku WMSD w Warszawie

źródło: mateusz.pl

 (Łk 4,18-19)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

Módlmy się.

 (Łk 4,18-19) 
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem

Red.