Ewangelia na każdy dzień (24 lipiec)

Pierwsze czytanie:

 (Wj 14, 5-9a. 10-18)
Gdy doniesiono królowi egipskiemu o ucieczce ludu, zmieniło się usposobienie faraona i jego sług względem niego i rzekli: «Cóż uczyniliśmy, pozwalając Izraelowi porzucić u nas służbę?» Rozkazał wówczas faraon zaprzęgać swoje rydwany i zabrał ludzi swoich z sobą. Wziął sześćset rydwanów wyborowych oraz wszystkie inne rydwany egipskie, a na każdym z nich byli dzielni wojownicy. Pan uczynił upartym serce faraona, króla egipskiego, który urządził pościg za Izraelitami. Ci jednak wyszli swobodnie. Egipcjanie więc ścigali ich i dopędzili obozujących nad morzem. A gdy się przybliżył faraon, Izraelici podnieśli oczy i ujrzawszy, że Egipcjanie ciągną za nimi, ogromnie się przerazili. Izraelici podnieśli głośne wołanie do Pana. Rzekli do Mojżesza: "Czyż brakowało grobów w Egipcie, że nas tu przyprowadziłeś, abyśmy pomarli na pustyni? Cóż uczyniłeś nam przez to, że wyprowadziłeś nas z Egiptu? Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom? Lepiej bowiem nam było służyć im, niż umierać na tej pustyni". Mojżesz odpowiedział ludowi: "Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj. Egipcjan bowiem, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy oglądać. Pan będzie walczył za was, a wy pozostaniecie spokojni". Pan rzekł do Mojżesza: "Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morze, i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici w środek morza na suchą ziemię. Ja natomiast uczynię upartymi serca Egipcjan, tak że pójdą za nimi. Wtedy okażę moją potęgę wobec faraona, całego wojska jego, rydwanów i wszystkich jego jeźdźców. A gdy okażę moją potęgę wobec faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają Egipcjanie, że Ja jestem Pan".

Psalm:

(Wj 15, 1b-2c. 3-4. 5-6)
REFREN: Śpiewajmy Panu, który moc okazał

Zaśpiewam na cześć Pana, który okrył się sławą,
gdy konia i jeźdźca pogrążył w morskiej toni.
Pan jest moją mocą i źródłem męstwa,
Jemu zawdzięczam moje ocalenie.
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę.

Pan, wojownik potężny,
"Ten, który jest", brzmi Jego imię.
Rzucił w morze rydwany faraona i wojsko jego,
wybrani wodzowie legli w Morzu Czerwonym.

Przepaści ich ogarnęły,
jak głaz runęli w głębinę.
Uwielbiona jest potęga prawicy Twej, Panie,
prawica Twa, o Panie, starła nieprzyjaciół.

Aklamacja (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

 (Mt 12, 38-42)
Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: "Nauczycielu, chcielibyśmy zobaczyć jakiś znak od Ciebie". Lecz On im odpowiedział: "Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je, ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili; a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Przedziwna i pełna mocy Bożej jest historia wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiej. Bóg posyła Mojżesza, aby w Jego imieniu negocjował uwolnienie Izraela z Egiptu. Serce faraona było nieugięte i nieprzejednane, aby obdarować Izraela wolnością. O faraonie możemy powiedzieć, że był człowiekiem o zatwardziałym sercu. Nie znał Boga Izraela i sprzeciwiał się Jego zbawczemu działaniu. Uważał, że on sam działa nie tylko w swoim imieniu, lecz także wszystkich bóstw egipskich. Bóg poprzez znaki i plagi sprawił, że faraon ugiął się pod Jego wyrokiem i zezwolił na wyjście Izraela z Egiptu. Jednak wkrótce Bóg sprawił – inaczej mówiąc - dozwolił, żeby serce faraona stało się uparte i zawzięte i usposobiło go do ścigania Izraela na pustyni. Taka postawa serca powoduje, że faraon zaczyna znowu walczyć z Bogiem, domagając się swojej racji stanu. Podobną scenę mamy w Dziejach Apostolskich, kiedy apostołowie są uwięzieni i mają surowy zakaz przepowiadania o Jezusie zmartwychwstałym. Wtedy w Wysokiej Radzie zabiera głos faryzeusz Gamaliel: Zostawcie tych ludzi i puśćcie ich! Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć, i oby się nie okazało, że walczycie z Bogiem (Dz 5, 38-39).
W ostateczności w obu tych przypadkach to Bóg zwycięża i okazuje Swoją potęgę.

Komentarz do psalmu

Dzisiejszy psalm jest hymnem uwielbienia na cześć zwycięstwa Boga, który przeprowadził Izraela przez Morze Czerwone. Bóg przedstawiony jest jako wojownik i obrońca w zagrożeniu ze strony faraona i wszystkich bóstw egipskich. Bóg odnosi spektakularne zwycięstwo, które jest ukazaniem wszechmocy Boga. Jest On jedynym i prawdziwym Bogiem, który ocala i wyzwala. I nie ma innego zbawienia jak tylko w Bogu prawdziwym i żywym, który uwolnił naród Izraela z niewoli egipskiej.

Komentarz do Ewangelii

Uczeni w Piśmie i faryzeusze zwracają się do Jezusa słowem „Nauczycielu”. Choć Jezus sam używa tego terminu względem siebie (por. 10, 24-25), to jednak Jego uczniowie nigdy nie zwracają się do Niego w ten sposób. Czynią to ludzie spoza grona najbliższych, spoza wspólnoty Jezusa, a zwłaszcza będący Jego przeciwnikami (por. 8,19). Może to sugerować, że powyższa grupa ludzi nie tylko nie rozpoznaje w Nim Mesjasza, lecz także próbuje podważyć Jego autorytet jako zwykłego rabina, czy wędrownego nauczyciela.
Jezus wyraża prawdę, że żaden znak nie będzie im dany, że żadnego znaku nie będzie dla tego plemienia przewrotnego i wiarołomnego. Takie określenia spotykamy w Księdze Powtórzonego Prawa, odnoszą się one do wędrującego przez pustynię ludu, któremu zakazano wstępu do Ziemi Obiecanej, gdyż był „przewrotnym plemieniem” (Pwt 1,35). Lud błądzący po pustyni widział wiele znaków, lecz w konsekwencji nie uwierzył (Pwt 29, 1-3). Podobny los może spotkać pokolenie Jezusa i każde inne pokolenie, które nie uwierzy w znak Jonasza, czyli w Chrystusa Zmartwychwstałego jako Pana i Mesjasza.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

 (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Módlmy się.

Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie

Red.