Ewangelia na każdy dzień (24.10)

Pierwsze czytanie:

 (Ef 4,32-5,8)
Bracia: Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie nawzajem, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie. Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i w darze na wdzięczną wonność Bogu. O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym, ani o tym co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie. O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te grzechy nadchodzi gniew Boży na buntowników. Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego. Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości.

Psalm:

(Ps 1,1-4.6)
REFREN: Jak dobre dzieci naśladujmy Boga

Błogosławiony człowiek który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.

Aklamacja (J 17,17ba)
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.

Ewangelia:

 (Łk 13,10-17)
Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: „Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy”. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: „Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu”. Pan mu odpowiedział: „Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?” Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Słuchając dziś słów Apostoła, odkrywamy powracający często w Biblii motyw dwóch dróg: drogi światła i drogi ciemności. Św. Paweł, po wpisaniu w słowa tajemnicy Chrystusa i Kościoła, prowadzi w stronę drogi życia i ostrzega przed ścieżkami zguby. Na pierwszym miejscu w życiu dobrego chrześcijanina jest miłość i miłosierdzie. Droga miłości przebaczającej i służebnej prowadzi ucznia do naśladowania Ukrzyżowanego Mistrza. Miłości takiej zagraża wszystko, co prowadzi do egoistycznej koncentracji na własnych, cielesnych potrzebach. Stąd tak silne ostrzeżenie przed wszelkiego rodzaju grzechami nieczystymi. Ciemność śmierci, oprócz nieczystości, ściągają na serce człowieka chciwość i nieopanowany język. Tego rodzaju grzechy ściągają Boży gniew. Nie jest to tylko kaznodziejskie sformułowanie. Gniew Boga w nauczaniu Apostoła pojawia się wówczas, kiedy mowa jest o złu z natury przeciwnym Bożemu porządkowi stworzenia. Miłość, miłosierdzie i przebaczenie – to światło. Nieopanowanie, chciwość, nieczystość – to ciemność. Pozostaje wciąż aktualna zachęta: postępujcie jak dzieci światłości.

Komentarz do psalmu

Jak dobre dzieci naśladujmy Boga.
Psalm 1 jest jednym z dwóch stanowiących „bramę Psałterza”. To wprowadzenie do modlitewnej, mądrościowej medytacji Tory od początku kreśli jasny obraz drogi życia i drogi śmierci. Droga życia zostaje opisana najpierw w sposób negatywny. Ten, kto chce być sprawiedliwy, nie chodzi drogami grzechu, ale zakorzenia się w domu Prawa. W ten sposób zyskuje dostęp do źródła wody żywej i jego dni owocują dobrem. Droga grzechu jest drogą plew rzuconych na wiatr. Człowiek, wybierając grzech, wybiera śmierć. Po jego życiu nie zostanie żaden godny zapamiętania ślad.

Komentarz do Ewangelii

Jezus w drodze do Jerozolimy nie przestaje słowami i znakami mocy ukazywać miłosierdzia Boga. Uzdrowienie kobiety prze osiemnaście lat związanej słabością staje się kolejną okazją do przypomnienia porządku miłości, który powinien regulować codzienne funkcjonowanie rodziny dzieci Bożych. Wobec zatroskanego o zachowanie szabatu przełożonego synagogi Jezus staje jako nauczający z mocą. Wystarczyło przywołanie prostego obrazu z życia codziennego: karmienia zwierząt również w dzień szabatu, aby jak na dłoni odsłoniła się absurdalność stawianych Jezusowi zarzutów. O ile ważniejsze jest życie człowieka niż dobrostan zwierzęcia. Kiedy ludzie stają się dla siebie nawzajem bardziej ludzcy, niż są dla zwierząt, wtedy łatwiej jest zrozumieć i przyjąć bliskość Boga.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Jarosława Kwiatkowskiego

źródło: mateusz.pl

 (J 17,17ba)
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.

Módlmy się.

Mt 11,25
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi ... te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom

Red.