Ewangelia na każdy dzień (22 styczeń)

Pierwsze czytanie:

 (2 Sm 5,1-7.10)
Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: „Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś wyprawiał się i powracał na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: "Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela”. Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem. Dawid miał lat trzydzieści, gdy rozpoczął rządy, a panował lat czterdzieści. Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś nad całym Izraelem i Judą panował lat trzydzieści trzy. Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebuzytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: „Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi”. Oznaczało to: „Dawid tu nie wejdzie”. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan Bóg Zastępów był z nim.

Psalm:

(Ps 89,20.21-22.25-26)
REFREN: Zachowam wiecznie łaskę dla Dawida

Mówiąc kiedyś w widzeniu
do świętych Twoich, rzekłeś:
„Na głowę mocarza włożyłem koronę,
wyniosłem wybrańca z ludu".

Znalazłem Dawida, mojego sługę,
namaściłem go moim świętym olejem,
by ręka moja zawsze przy nim była
i umacniało go moje ramię.

Z nim moja wierność i łaska,
a w moim imieniu jego moc wywyższona.
Jego władzę rozciągnę nad morzem,
a jego panowanie nad rzekami”.

Aklamacja (2 Tm 1,10b)
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Ewangelia:

 (Mk 3,22-30)
Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: „Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy”. Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: „Jak może szatan wyrzucać szatana? Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi. Zaprawdę powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego”. Mówili bowiem: „Ma ducha nieczystego”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Pierwszy król Izraela – Saul, był oczekiwany przez lud. Miał odpowiedzieć na ich potrzeby, utworzyć silne państwo zdolne obronić mieszkańców przed najeźdźcami. Zwłaszcza przed agresywnym państwem filistyńskim. Chociaż udawało mu się odnosić zwycięstwa militarne, to jednak Bóg cofnął dane wcześniej błogosławieństwo, ponieważ nie okazał się posłuszny woli Bożej. Nie posłuchał polecenia Boga, a przez to zawiódł powierzony mu lud Izraela.
Kiedy dziś czytamy historię namaszczenia Dawida na następcę Saula, musimy pamiętać, że czas jego dojścia do władzy był bardzo burzliwy. Saul prześladował go aż do swojej śmierci, a później czynili to synowie Saula. Kiedy trzydziestoletni Dawid zostaje władcą, z pewnością zastanawia się, czy zdoła spełnić oczekiwania ludu, czy podoła temu zadaniu. Nie jest łatwo być królem. Chociaż przyszli do niego wszyscy starsi Izraela i zawierają z nim przymierze, to kierowanie Narodem Wybranym będzie dla niego wielkim wyzwaniem i jeżeli zastanawia się, jak ma temu podołać, to może spojrzeć wstecz, na swoją dotychczasową drogę. Na czas, gdy opiekował się trzodami ojca, walczył z Goliatem, pokonywał wojska najeźdźców i kiedy został ocalony przed Saulem. W tych wszystkich wydarzeniach widać, że jedynym gwarantem powodzenia powierzonej mu misji jest posłuszeństwo Bogu.

Komentarz do psalmu

Pan wybrał Dawida na króla swojego ludu. Zrobił to, ponieważ go „znalazł”, a więc jest to wybór w żaden sposób nie zasłużony. Dawid otrzymuje wielką łaskę i zadanie, ale celem nie jest rozsławienie go jako człowieka, ale żeby stało się jasne, że moc króla świeci dzięki imieniu Boga, przez to, jaki jest Bóg. On troszczy się o swój lud, który znalazł kiedyś tak, jak teraz znalazł Dawida.

Komentarz do Ewangelii

Uczeni w Piśmie chcą odebrać Jezusowi prawo do Jego własnej, potężnej mocy. Pan Jezus jednak nie idzie do nich, lecz przywołuje ich, tym samym pokazując im, że posiada moc, że jest Tym, który panuje. Następnie ujawnia, jak niebezpieczny jest sposób ich myślenia. Jeżeli bowiem uznają, że wyrzuca On złe duchy mocą złych duchów, myślą tym samym, że owe złe duchy są słabe, ponieważ są wewnętrznie skłócone, że nie potrafią współpracować przeciwko człowiekowi. Tymczasem Jezus przypomina im i nam, że są one potężne, w porównaniu do nas są mocarzami i nasza jedyna nadzieja i ratunek leżą w mocy Boga, który posiada Ducha nieskończenie mocniejszego.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Rafała Mińkowskiego

źródło: mateusz.pl

 (2 Tm 1,10b)
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Módlmy się.

(Ps 89,20.21)
„Na głowę mocarza włożyłem koronę, wyniosłem wybrańca z ludu"
Zachowam wiecznie łaskę dla Dawida

Red.