Ewangelia na każdy dzień (22 październik)

Pierwsze czytanie:

 (Iz 45, 1. 4-6)
Tak mówi Pan o swym pomazańcu, Cyrusie: "Ja mocno ująłem go za prawicę, aby ujarzmić przed nim narody i królom odpiąć broń od pasa, aby otworzyć przed nim podwoje, żeby się bramy nie zatrzasnęły. Przez wzgląd na mego sługę, Jakuba, Izraela, mojego wybrańca, nadałem ci twój tytuł, bardzo zaszczytny, chociaż Mnie nie znałeś. Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że poza Mną nie ma nic. Ja jestem Pan i nikt poza Mną".

Psalm:

(Ps 96 (95), 1 i 3. 4-5. 7-8. 9 i 10ac)
REFREN: Pośród narodów głoście chwałę Pana

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów.

Wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały,
budzi trwogę najwyższą, większą niż inni bogowie.
Bo wszyscy bogowie pogan są tylko ułudą,
Pan zaś stworzył niebiosa.

Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu,
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku,
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Drugie czytanie:

(1 Tes 1, 1-5b)
Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie. Łaska wam i pokój! Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach, pomni przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud miłości i na wytrwałą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie. Wiemy, bracia przez Boga umiłowani, o wybraniu waszym, bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się samym tylko słowem, lecz mocą i działaniem Ducha Świętego oraz wielką siłą przekonania.

Aklamacja (Flp 2, 15d. 16a)
Jawicie się jako źródło światła w świecie, trzymając się mocno Słowa Życia.

Ewangelia:

(Mt 22, 15-21)
Faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby mu powiedzieli: "Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?" Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: "Czemu wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!" Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: "Czyj jest ten obraz i napis?" Odpowiedzieli: "Cezara". Wówczas rzekł do nich: "Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Księga Izajasza jest zbiorem tekstów, które powstały między VIII a VI wiekiem przed Chrystusem. Prorok Izajasz działał do 701 r. przed Ch. i przyjmuje się, że jest autorem rozdziałów od 1 do 39. Dzisiejsza perykopa należy do obszernego fragmentu księgi, rozdziały 40 do 45, które powstały 150 lat po działalności Izajasza. Autor lub redaktor nazywany Deuteroizajaszem, kontynuuje myśli proroka w nowej sytuacji narodu wybranego. W tym czasie Izraelici przebywali na wygnaniu w Babilonie, a Jerozolima wraz ze świątynią, leżała w gruzach. Spełniły się zapowiedzi Izajasza, dla którego obce narody: Asyria, Egipt, Babilon i inne mniejsze państewka, były narzędziem karzącym Izrael za odstępstwa przeciwko prawu Bożemu. Deuteroizajasz działał pod koniec niewoli babilońskiej, kiedy nadciągał Cyrus, władca perski, prężnie zdobywający kolejne terytoria. Tym razem pogański władca jawił się jako ktoś, w kim autor widział objawienie Bożej wierności.
Odwołując się do obrazu przedstawiającego dramatyczne momenty z dziejów Izraela, możemy zobaczyć własne, kryzysowe sytuacje. Na tyle trudne, że czujemy się jak w potrzasku, tracąc wiarę w jakąkolwiek pomoc. Nadzieja pokładana w Bogu i otworzenie oczu na to, co nieoczywiste jest szansą na zmianę i nowy początek.

Komentarz do psalmu

Psalm napisany w V wieku przed Chrystusem, kontynuuje myśl o uniwersalnym królestwie Boga. Jest hymnem na cześć Jahwe, Stwórcą jedynego Boga. W skład ludu wybranego mają wejść także poganie. Izraelici są tymi, którzy zapoczątkowali monoteizm, a trudne położenie mieli wykorzystać do głoszenia chwały Bożej.

Komentarz do drugiego czytania

Paweł wraz z towarzyszami prowadził działalność misyjną w Tesalonice, w dużym portowym mieście na skrzyżowaniu szlaków handlowych. Możemy z łatwością wyobrazić sobie jak barwną mieszankę kulturową tworzyła tamtejsza wspólnota chrześcijańska. Paweł już w pierwszych słowach listu wyraża wielką radość z powodu zgody, jaka panuje między nimi, pomimo zapewne licznych trudności wynikających z różnorodności. Jedność między ludźmi jest możliwa wtedy, kiedy Chrystus stoi w centrum, a osobiste względy podporządkujemy budowaniu wspólnoty.

Komentarz do Ewangelii

Panowanie Rzymian, za życia Jezusa nie było dla Żydów ciężką niewolą. Cieszyli się względną swobodą, a kwestią budzącą ogromne napięcie wewnątrz wspólnoty, były podatki składane Cezarowi. Kwestia danin należała do szerszego problemu, który w dużym skrócie można ująć w następujący sposób: prawo rzymskie, czy prawo Tory, panowanie Rzymu, czy panowanie Boga? Ten konflikt był na tyle poważny, że w latach 66-73 po Chr. doprowadził do krwawego buntu przeciwko Rzymianom, który przerodził się w chaotyczną i bezwzględną wojnę domową. Jezus uczy nas dzisiaj, że wszelkie starania należy poświęcić budowaniu i jednoczeniu, nawet wtedy, kiedy musimy zapłacić jakąś daninę. Jeśli realizacja w gruncie rzeczy dobrych pomysłów prowadzi do rozłamów i walk między ludźmi, dla Jezusa jest złem.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

źródło: mateusz.pl

 (Flp 2, 15d. 16a)
Jawicie się jako źródło światła w świecie, trzymając się mocno Słowa Życia.

Módlmy się.
Bądzcie jako lampy pośród mroku, jak te latarnie pośród morza w których jaśnieje iskra Boża 

Red.