Ewangelia na każdy dzień (20 grudzień)

Pierwsze czytanie:

 (Iz 7, 10-14)
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: „Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Otchłani, czy to wysoko w górze”. Lecz Achaz odpowiedział: „Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę”. Wtedy rzekł Izajasz: „Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Emmanuel, albowiem Bóg z nami”.

Psalm:

(Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6)
REFREN: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.

Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?v Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
którego dusza nie lgnęła do marności.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają,
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

Aklamacja
Kluczu Dawida, który otwierasz bramy wiecznego królestwa, przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach.

Ewangelia:

 (Łk 1, 26-38)
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Następne proroctwo mesjańskie lekcjonarz okrasza bezpośrednim cytatem: Panna pocznie i porodzi Syna. Ten cytat w swej Ewangelii dzieciństwa przytoczy św. Mateusz (zob. Mt 1, 23). Dzisiejsza zapowiedź odwołuje nas do konkretnego dogmatu maryjnego – Jej dziewictwa; lecz biada temu, kto w dogmacie tym dopatruje się wyłącznie opiewania stanu ciała (a nawet i serca!) Maryi. Taki człowiek „przestrzeliłby”, skupiając się na znaku, a pomijając znaczenie. W istocie zaś dogmat o dziewictwie Maryi traktuje najpierw o Bogu, a o Niej – ze względu na Boga: „Dziewictwo Maryi ukazuje absolutną inicjatywę Boga we Wcieleniu. Bóg jest jedynym Ojcem Jezusa. [Jezus] nigdy nie był oddalony od Ojca z powodu natury ludzkiej, którą przyjął: jest naturalnym Synem swego Ojca przez swoje Bóstwo, naturalnym Synem swojej Matki przez swoje człowieczeństwo, ale właściwym Synem Bożym w obydwu naturach” (KKK 503). Choć zdania te może brzmią nieco abstrakcyjnie, nie chodzi w nich o czcze „przerzucanie się słowami” – dziewictwo Maryi bowiem odsłania sam rdzeń naszego chrześcijańskiego powołania: „Udział w życiu Bożym nie pochodzi «z krwi ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga» (J 1, 13). Przyjęcie tego życia jest dziewicze, ponieważ jest ono całkowicie udzielane człowiekowi przez Ducha. Oblubieńczy sens powołania ludzkiego w relacji do Boga (por. 2 Kor 11, 2) wypełnia się doskonale w dziewiczym macierzyństwie Maryi” (KKK 505). Wynika stąd, że dzisiejsze znamienne proroctwo Izajasza: Oto Panna pocznie i porodzi Syna…, zwiastuje nie tylko los Maryi, lecz także i nasz los w Kościele: „Kościół, dzięki przyjmowanemu z wiarą słowu Bożemu, sam także staje się matką: przez przepowiadanie bowiem i chrzest rodzi do nowego i nieśmiertelnego życia synów z Ducha Świętego poczętych i z Boga zrodzonych. Kościół jest także dziewicą, która nieskazitelnie i w czystości dochowuje wiary danej Oblubieńcowi” (KKK 507).

Komentarz do psalmu

Utwór ten stanowi antytezę wobec poprzedzającego go czytania: podczas gdy Achaz odmówił proszenia Pana o pomoc, o „znak”, psalmista wychwala pokolenie tych, którzy szukają Boga Jakuba, którzy szukają Jego oblicza. Co ważne, we wcześniejszej zwrotce poeta omówił kondycję tego pokolenia: należy do niego człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, którego dusza nie lgnęła do marności. Achaz taki nie był, stąd i jego zachowanie.

Komentarz do Ewangelii

Zarówno Elżbieta, jak i Maryja – po swych cudownych poczęciach – skrywają się: ta pierwsza na pięć miesięcy, a Ta druga na trzy miesiące (spędzone u swej krewnej). Także ich dzieci będą najpierw prowadzić życie ukryte, aż do trzydziestego roku życia (jak się mniej więcej przyjmuje). We współczesnym zachodnim świecie, promującym życie „na żywo”, takie dawanie sobie czasu może być odebrane jako strata okazji na wczesne zaistnienie. Przy takim nastawieniu jednak niepodobna wgryźć się w maksymę Gabriela: Dla Boga nie ma nic niemożliwego! Bóg bowiem czyni rzeczy niemożliwe wcale niekoniecznie w trybie „instant”, lecz respektując własne stworzenie, do którego przynależy sam czas. Jeśli więc w osobistej modlitwie, np. Anioł Pański, chcemy powtórzyć dziś Maryjne: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego…, uwzględnijmy czas i dodajmy: … a także według czasu twego.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Błażeja Węgrzyna

źródło: mateusz.pl

Kluczu Dawida, który otwierasz bramy wiecznego królestwa, przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach.

Módlmy się.

Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” 

Red.