Ewangelia na każdy dzień (15.04)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 4,13-21)
Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi. Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzali się. Mówili jeden do drugiego: „Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię”. Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: „Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy”. Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.

Psalm:

(Ps 118,1 i 14.15-16.18 i 21)
REFREN: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Pan moją mocą i pieśnią,
On stał się moim Zbawcą.

Głosy radości z ocalenia
w namiotach sprawiedliwych:
„Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała”.

Ciężko mnie Pan ukarał,
ale na śmierć nie wydał.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.

Aklamacja (Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

Ewangelia:

 (Mk 16,9-15)
Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Nawet przełożeni i starsi, i uczeni podziwiali odwagę i przemowę Piotra i Jana. Prości ludzie, niewykształceni rybacy, potrafią mieć tak wielką mądrość, aby logicznie tłumaczyć wydarzenia zbawcze. Oczywiście ten kunszt świadczenia bierze się nie skądinąd, jak z bycia z Jezusem. Apostołowie doskonale wypełniali swoje podstawowe zadanie – być z Nim. Dzięki temu mogli odważnie głosić, dawać świadectwo o tym, co widzieli i słyszeli. Co więcej, ich pewność i przekonanie o tym, o czym świadczyli, dała im gotowość oddania życia za tę prawdę.
Apostołowie przez całe to wydarzenie, poprzez ich postawę i zachowanie dają nam wiele do myślenia. Przecież my także jesteśmy ludźmi Zmartwychwstania, świadkami Jezusa, który żyje. My także nie możemy milczeć o tym, co słyszeliśmy i w co wierzymy. Nasza odwaga nie może słabnąć. Tylko, gdzie jest nasza odwaga? Czy przez nasze życie i świadectwo jesteśmy w stanie wzbudzić podziw bycia uczniem Jezusa? Dlaczego przez dwa tysiące lat tak wiele w naszej postawie się zmieniło, skoro prawda o Zmartwychwstałym wciąż jest aktualna? Czy może jest tak dlatego, że nie wypełniamy swojego podstawowego zadania bycia z Jezusem?

Komentarz do pierwszego psalmu

Apostołowie z dzisiejszego czytania zostali ocaleni, co z pewnością wywołało w nich radosne dziękczynienie. Kluczem takiego stanu jest wierność wobec Pana, w której wytrwali. O tej prawdzie przypomina nam psalm responsoryjny.
„Pan jest moją mocą i pieśnią” – to jest droga wytrwania wobec trudów, prześladowań i słabszych chwil. Z takiej wierności i wytrwałości bierze się chęć i siła do życia i głoszenia dzieł Pana, które kończą się wejściem przez Jego bramę do królestwa niebieskiego.
Słowa dzisiejszego psalmisty, poświadczone przykładem Piotra i Jana, niech będą dla nas wskazówką i zachętą do wierności Panu, bycia blisko Niego. Nikt nie mówi, że będzie to łatwe i wygodne, ale nagroda będzie opłacalna.

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsze spotkanie Zmartwychwstałego ze swoimi uczniami również jest bardzo bliskie nam, jednak trudne do przyjęcia, ponieważ staje się wyrzutem i zadaniem. Najpierw słyszymy o tych, którym ukazał się Jezus – o Marii Magdalenie, o dwóch uczniach w drodze do wsi. Powierzył im zadanie opowiedzenia pozostałym, że spotkali Pana. Apostołowie nie dają wiary świadkom Zmartwychwstania, nie przyjmują tej trudnej prawdy. Dlatego Jezus musi ukazać się wszystkim Jedenastu, aby już nie wierzyli, ale wiedzieli, że On naprawdę żyje.
Podczas tego spotkania Chrystus zostawia swoim uczniom zadanie: idźcie i głoście! Jest to obowiązek tego, który spotkał Jezusa. Uczniowie na własnej skórze doświadczyli, że nie będzie to proste zadanie. W końcu sami nie wierzyli tym, którzy głosili im prawdę o Zmartwychwstałym. Jednak posłusznie i wytrwale wypełniają dzieło i obowiązek Kościoła, jakim jest głoszenie Ewangelii wszelkiemu stworzeniu.
Jaka jest moja wiara w Zmartwychwstanie Jezusa? W to, że mogę się z Nim spotykać w sakramentach. W to, że jest obecny w swoim Słowie zapisanym na kartach Biblii. Czy jest ona tylko przyzwyczajeniem i elementem tradycji? Czy prawdziwym źródłem mojego życia? I druga sprawa, czy wypełniam swój obowiązek, który zostawił mi Chrystus? Czy jestem Jego świadkiem wszędzie tam, gdzie się znajduję? Czy nie zrażam się obojętnością i zamknięciem na osobę Jezusa przez tych, którym Go głoszę? Czy jestem wytrwałym głosicielem Ewangelii na co dzień?

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

źródło: mateusz.pl

 (Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

Módlmy się.

 Oto jest dzień, który dał nam Pan. weselmy się, i radujmy się w nim

Red.