Ewangelia na każdy dzień (15.03)

Pierwsze czytanie:

 (Pwt 4, 1. 5-9)
Mojżesz powiedział do ludu: "A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Patrzcie, nauczałem was praw i nakazów, jak mi rozkazał czynić Pan, Bóg mój, abyście je wypełniali w kraju, do którego idziecie, by objąć go w posiadanie. Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: „Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny”. Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż wielki naród ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję? Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy, by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków".

Psalm:

(Ps 147B, 12-13. 15-16. 19-20)
REFREN: Kościele święty, chwal swojego Pana

Chwal, Jeruzalem, Pana,
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie.

Zsyła na ziemię swoje polecenia,
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną
i szron jak popiół rozsypuje.

Oznajmił swoje słowo Jakubowi,
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów,
nie oznajmił im swoich wyroków.

Aklamacja (J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

Ewangelia:

 (Mt 5, 17-19)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

"Nie mów ludziom o Bogu - żyj tak, żeby sami zaczęli o Niego pytać” – mówił jeden ze świętych. Jako dzieci Boże nie możemy upodabniać się do świata, ale mamy być dla niego światłem, aby przez nasze dobre uczynki zaczęto wychwalać Ojca, który jest w niebie (por. Mt 5,13-16).
Słyszymy w dzisiejszym czytaniu fragment mowy Mojżesza skierowanej do ludu. Pan Bóg daje ludziom swoje Prawo, aby żyli i doszli do posiadania ziemi obiecanej. Wierność Prawu jest wyrazem prawdziwej mądrości, a zarazem tym, co odróżnia Lud Pana od innych narodów.
Jednak dzisiejsze słowo Boże może dla nas brzmieć paradoksalnie – przecież wielu ludzi wokół nas nie uważa nas wcale za "mądrych i rozumnych”, ale raczej za głupich. Ale przecież, jak uczy święty Paweł, mądrość krzyża jest głupstwem dla pogan (por. 1 Kor 1,22), a nasza prawdziwa ojczyzna jest w niebie (por. Flp 3,20). Czeka na nas wieczne dziedzictwo, stąd i trud drogi w wierności Bożemu Prawu nabiera prawdziwego sensu.
Ile razy próbujemy żyć po swojemu, doświadczamy prawdziwości słów Księgi Apokalipsy: "masz imię, które mówi, że żyjesz, a jesteś umarły” (Ap 3,1b). Pan Bóg daje nam przykazania, abyśmy żyli, abyśmy stawali się prawdziwie wolni.

Komentarz do psalmu

Psalmista wzywa święte miasto Jeruzalem, aby włączyło się w uwielbienie Pana. Po powrocie z wygnania babilońskiego rzeczywiście miasto otrzymało nowe mury obronne (por. Ne 2-7), przybyło dzieci, nastał pokój (por. A. Tronina, Tajemnica psałterza, Lublin 2018, s. 165).
Kiedy dziś śpiewamy ten psalm, rozważamy go jako słowo o wspólnocie Kościoła, który jest naszą Matką i który ukaże się na końcu czasów w chwale jako niebieskie miasto Jeruzalem. Mamy dane od Boga prawo, najpierw przykazań, a potem nowe prawo miłości, które objawił swojemu ludowi dla jego dobra. Chciejmy uwielbiać Boga za to, że objawia nam w swoim Słowie, jak mamy postępować. Ale cieszmy się także z całym Kościołem, który w Święta Paschalne zawsze wzrasta liczebnie - cieszy się z nowych dzieci oraz dorosłych katechumenów, którzy będą ochrzczeni podczas Wigilii Paschalnej i w dzień Wielkanocy.
Wielki Post to także czas na ożywienie naszej świadomości, że należymy do wspólnoty Świętego Kościoła. Nie zbawiamy się sami, ale dzięki wspólnocie, którą założył sam Chrystus.

Komentarz do Ewangelii

Pan Jezus wyraźnie pokazuje nam dzisiaj, że mamy być wierni przykazaniom, nawet w drobnych rzeczach. Nasza mądrość nie polega na ciągłej zmienności zasad, ale na ciągłym nawracaniu się, aby coraz lepiej wypełniać Prawo Boże. Jednocześnie Pan Jezus pokazuje, że nie chodzi o literalne, zachowawcze wypełnianie przykazań, ale o życie według ich ducha – a wtedy widzimy o wiele więcej sytuacji, w których mamy czynić dobro, a unikać zła. Dobrze wiemy, że powierzchowny rachunek sumienia przed spowiedzią w oparciu o Dekalog może nam niewiele pomóc, jeżeli nie wejdziemy w głąb, badając także motywacje naszych czynów.
Ale skąd brać do tego siłę?
Święty Paweł, gorliwiec w Prawie Mojżeszowym, dzięki osobistemu spotkaniu z Chrystusem Zmartwychwstałym zrozumiał, że nie jest w stanie o własnych siłach osiągnąć usprawiedliwienia. Potrzebujemy mieć zatem serce otwarte na Ducha Świętego! Duch Święty – a to jeden ze znaków rozpoznawania natchnień – prowadzi nas do głębszej wierności nauce Kościoła. Duch Święty jest zasadą Nowego Prawa; jest Tym, który nadaje dynamizm naszemu życiu, który nas ożywia, oczyszcza, pociesza, broni. Duch Święty zawsze prowadzi nas do pogłębienia osobistej relacji z Chrystusem, który jest źródłem i wypełnieniem Prawa, bo doskonale wypełnił je ofiarując się za nas na krzyżu. To właśnie z osobistej relacji z Panem płynie nasza siła i pragnienie zachowywania przykazań coraz wierniej, w duchu miłości.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Mickiewicza

źródło: mateusz.pl

  (J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. 

Módlmy się.

 (J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

Red.