Ewangelia na każdy dzień (14 maja)

Pierwsze czytanie:

(Dz 1,15-17.20-26)
Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: „Bracia, musiało się wypełnić słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: "Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka. A urząd jego niech inny obejmie". Trzeba więc, aby jeden z tych którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania”. Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I tak się pomodlili: „Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą”. I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.

Psalm:

(Ps 113,1-8)
REFREN: Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził

Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione
teraz i na wieki.

Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.

Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co ma siedzibę w górze,
co w dół spogląda
na niebo i na ziemię?

Podnosi z prochu nędzarza
i dźwiga z gnoju ubogiego,
by go posadzić wśród książąt,
wśród książąt swojego ludu.

Aklamacja (J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili

Ewangelia:

 (J 15,9-17)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Jednym z pierwszych wydarzeń Kościoła po zmartwychwstaniu Jezusa jest uzupełnienie grona dwunastu apostołów. Nie chodzi tu tylko o wymiar czysto ludzki, że nikt z nas nie jest niezastąpiony i zawsze znajdzie się kontynuator naszej misji. Uzupełnienie grona dwunastu ma charakter nadprzyrodzony. Jest odwołaniem do obrazu Kościoła, zbudowanego na fundamencie Dwunastu Apostołów, a jednocześnie dopełnieniem Ludu Starego Przymierza, utworzonego na fundamencie 12 pokoleń Izraela. Symbolika ta podkreśla kontynuację i wypełnienie Starego Testamentu.
Zanim dokona się wybór nowego kandydata do grona apostolskiego, będzie on poprzedzony mową świętego Piotra, którym centralne miejsce zajmuje sprawa Judasza. Tragiczny koniec Judasza i nabycie Pola Krwi jest przestrogą, że mimo bliskości Jezusa, można być daleko od Jego serca. Bezpośrednie wskazanie drogi do Jezusa jest niezrozumieniem miłości Boga w Jezusie, a jednocześnie chęcią realizowania własnej drogi i traktowania Boga w sposób instrumentalny. Przykład Judasza jest przestrogą przed realizacją siebie, bez odniesienia do miłości Chrystusa.

Komentarz do psalmu

Psalm 113 jest pochwałą Bożej ekonomii zbawienia. Ogarnia ona tych wszystkich, którzy otwierają się na Boże działanie. Są nimi pokorni, pokładający ufność w Bogu. Psalmista wychwala wielkość i dobroć Boga.

Komentarz do Ewangelii

Rozdział 15 Ewangelii według świętego Jana zajmuje ważne miejsce w strukturze całej Ewangelii. Dla niektórych stanowi on centrum, punkt odniesienia i dojścia w życiu chrześcijańskim. Mówi o głębokim zjednoczeniu z Jezusem. Padają tu ważne słowa. Bóg miłuje Syna, tak też i Syn miłuje nas. Zachęta do trwania w miłości Chrystusa poprzez zachowywanie przykazań. A jest to przykazanie miłości Boga i człowieka. Daje to pełnię radości. Jezus nie nazywa nas sługami, lecz przyjaciółmi. Pragnie relacji najgłębszej. Zachęca do wzajemnej miłości, jak On sam nas umiłował, oddając życie za nas. Zatem nic dziwnego, że medytowany rozdział stanowi szczyt i kulminację relacji Boga z człowiekiem w Jezusie. Jest niejako „bijącym sercem” Ewangelii Janowej.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

 (J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili

Módlmy się.

(Ps 113,1-8)
Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził