Ewangelia na każdy dzień (13.08)

Pierwsze czytanie:

 (Ez 18, 1-10. 13b. 30-32)
Pan skierował do mnie te słowa: "Z jakiego powodu powtarzacie między sobą to przysłowie o ziemi izraelskiej: „Ojcowie jedli zielone winogrona, a zęby ścierpły synom?” Na moje życie – mówi Pan Bóg. Nie będziecie więcej powtarzali tego przysłowia w Izraelu. Oto wszystkie osoby są moje: tak osoba ojca, jak osoba syna. Są moje. Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła. Ktokolwiek jest sprawiedliwy i przestrzega prawa i sprawiedliwości, kto nie jada na górach i oczu nie podnosi ku bożkom domu Izraela, nie bezcześci żony bliźniego, nie zbliża się do żony w okresie jej nieczystości, nie krzywdzi nikogo, zwraca zastaw dłużnikowi, nie trudni się rozbojem, łaknącemu udziela chleba, nagiego przyodziewa szatą, nie uprawia lichwy, nie żąda odsetek, odsuwa swą rękę od nieprawości, sprawiedliwie rozsądza między jednym a drugim człowiekiem, stosuje się do moich ustaw i zachowuje wiernie moje przykazania, postępując uczciwie – ten na pewno żyć będzie – mówi Pan Bóg. Lecz jeśliby zrodził syna gwałtownika i rozlewającego krew, winnego jednej z tych zbrodni, syn ten nie będzie żył. Ten na pewno umrze, a odpowiedzialność za krew jego spadnie na niego samego. Dlatego, domu Izraela, będę was sądził, każdego według jego postępowania – mówi Pan Bóg. Nawróćcie się! Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów, aby wam już więcej nie były sposobnością do przewiny. Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy, które popełnialiście przeciwko Mnie, i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha. Dlaczego mielibyście umrzeć, domu Izraela? Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci – mówi Pan Bóg. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie".

Psalm:

(Ps 51 (50), 12-13. 14-15. 18-19)
REFREN: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste

Stwórz, Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Przywróć mi radość Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich
i wrócą do Ciebie grzesznicy.

Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz,
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.

Aklamacja (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Ewangelia:

 (Mt 19, 13-15)
Przynoszono do Jezusa dzieci, aby położył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: "Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie". Położył na nie ręce i poszedł stamtąd.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Rozdział 18 Księgi Ezechiela poświęcony jest tematowi osobistej odpowiedzialności. Zawarta w nim myśl znajduje się już w Pwt 24,16 (Ojcowie nie poniosą śmierci za winy synów ani synowie za winy swych ojców. Każdy umrze za swój własny grzech). Jednak dominował w ludzkim przekonaniu inny pogląd o zbiorowej odpowiedzialności za czyny przodków, do którego prorok się tu odnosi. W VI w. przed Chrystusem panowało powszechne przekonanie o tym, że każde wyrządzone zło domaga się kary na ziemi, a jeżeli ta nie nastąpiła przed śmiercią, to odpowiedzą najbliżsi zmarłego. To przekonanie widoczne jest potem także w Ewangelii w pytaniu apostołów: kto zgrzeszył, że człowiek ten urodził się niewidomy – on czy jego rodzice?
Ezechiel podkreśla, że Bóg nie jest bogiem mściwym i bezdusznym, któremu musi zgadzać się rachunek. Wręcz przeciwnie. Dla Boga ważny jest każdy człowiek i każdego człowieka traktuje On indywidualnie. Bóg zachęca do przestrzegania prawa i trwania w Jego miłości. Jednak wskazuje też na możliwość odpokutowania złych czynów. Bóg przebacza każdemu, kto odmienia swoje serce i stara się porzucić swoje złe nawyki. Podkreśla z mocą, że nie pragnie śmierci człowieka, dlatego zaprasza wszystkich, aby nawrócili się i pozostali przy życiu. Ezechiel kieruje swoje przesłanie do wygnańców, podkreślając konieczność osobistego przyjęcia Tory, nawet jeżeli nie ma już kraju, ani konkretnej społeczności, która byłaby odpowiedzialna za jej praktykowanie. Ten brak nie zwalnia z osobistego przymierza z Bogiem. Prorok zachęca Izraelitów do zdobycia nowego serca i nowego ducha – do powrotu do miłości Boga.

Komentarz do psalmu

Psalm 51 to lamentacja jednostki, jeden z siedmiu psalmów pokutnych. Nagłówek określa go jako napisany przez Dawida po grzechu cudzołóstwa z Batszebą.
Dzisiejszy fragment skupia się na nowym sercu, które możemy otrzymać od Boga, sercu, które będzie przywiązane do Boga i będzie podążać Jego drogami. Podkreśla, że same ofiary nie są miłe Bogu – ważna jest motywacja, z jaką je składamy. Wskazuje też na Boże miłosierdzie, jako coś, co daje nadzieję człowiekowi.

Komentarz do Ewangelii

Perykopa o błogosławieństwie dzieci zdaniem części komentatorów odnosi się do istniejącego w Palestynie zwyczaju przynoszenia dzieci do ludzi znanych z mądrości i wiedzy, szczególnie w zakresie wyjaśniania Pisma. Taki człowiek wkładał na dzieci ręce i modlił się, polecając je Bogu. Wzmianka o przyniesieniu dzieci wskazuje na to, że były one bardzo małe. Uczniowie nie chcieli dopuścić dzieci do Jezusa. Powód nie jest podany. Być może z powodu przekonania, że do zba-wienia konieczna jest znajomość Prawa Mojżeszowego, której dzieci jeszcze nie posiadają. Być może bali się opóźnień w drodze lub chcieli chronić Jezusa przed natarczywością tłumu. Jezus jednak zaprasza dzieci i stawia je za wzór tych, do których należy Królestwo Niebieskie. W ten sposób Jezus napomina uczniów, którym wydawało się, że mogą kierować i dysponować błogo-sławieństwem Jezusa. Otwartym pozostaje pytanie, co takiego w dzieciach uprawnia je do posia-dania królestwa Bożego: przejściowość dzieciństwa jako etapu w drodze do dorosłości, zależność od rodziców, pewna marginalizacja w społeczeństwie i niebezpieczeństwa, których doświadcza dziecko, czy może otwartość i szczerość? Wszyscy uczniowie są dziećmi i mają jednego Ojca. Dzieci nie posiadają własności, wszystko więc traktują jako dar. Powyższa perykopa bywa inter-pretowana jako biblijny argument za chrztem dzieci.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Annę Twardziłowską

źródło: mateusz.pl

 (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Módlmy się.

(Mt 19, 13-15)
Jezus rzekł: "Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie".

Red.