Ewangelia na każdy dzień (1 styczeń)

Pierwsze czytanie:

 (Lb 6,22-27)
Pan mówił do Mojżesza tymi słowami: „Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić synom Izraela. Powiecie im: "Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem". Tak będą wzywać imienia mojego nad synami Izraela, a Ja im będę błogosławił”.

Psalm:

(Ps 67,2-3,5 i 8)
REFREN: Bóg miłosierny niech nam błogosławi

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi;
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.

Niech się narody cieszą i weselą,
że rządzisz ludami sprawiedliwie,
i kierujesz narodami na ziemi.
Niechaj nam Bóg błogosławi,
niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.

Drugie czytanie:

(Ga 4,4-7)
Bracia: Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: „Abba, Ojcze”. A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

Aklamacja (Hbr 1,1-2)
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Ewangelia:

(Łk 2,16-21)
Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Czasami pozdrawiamy się słowami: „niech Bóg tobie błogosławi”. Nie chodzi o to, byśmy pragnęli wymusić Boże błogosławieństwo, czy też Bóg przestał nam być życzliwy. Dzisiejsze błogosławieństwo z Księgi Liczb ma nam pomóc sobie uświadomić, że Bóg pragnie zawsze nam błogosławić. Nade wszystko przypomnieć, żeby zwrócić się w stronę Boga i otworzyć się na Jego błogosławieństwo. Treścią tego błogosławieństwa nie jest ziemski sukces. Są to dary łaski i pokoju do realizacji życiowego powołania. Łaska Boga objawia się w każdym naszym kroku, począwszy od daru życia, wolności i umiłowania w Chrystusie. Pokój Boży ma pomóc, aby pokonywać wszelkie trudności i mocą Bożą wypełniać misję służby Bogu i bliźnim. Nie jest to tylko błogosławieństwo do urzeczywistnia swoich zamierzeń, lecz gorliwego poszukiwania woli Boga i wypełniania jej.

Komentarz do psalmu

Rozważany dzisiaj psalm jest kontynuacją błogosławieństwa zawartego w pierwszym czytaniu z Księgi Liczb. Podkreśla, że Boże błogosławieństwo spoczywa na Izraelu. To błogosławieństwo objawia się nie tylko w ziemskiej pomyślności, lecz także na sądzie Boga, Jego wybawieniu i kierowaniu Ludem Wybranym. Wszystkie narody powinny poznać, że Bóg objawił się w Izraelu. Psalm ma charakter uniwersalny i zaprasza do otwarcia się na Jedynego Boga, który objawił się w Izraelu i jest jedynym źródłem błogosławieństwa.

Komentarz do drugiego czytania

Historia ludzkości osiąga kres wypełnienia w objawieniu Syna Bożego. Bóg posyła na świat swego Syna, który istnieje poza czasem. Przyjmuje On ludzką naturę i wchodzi w ziemską rzeczywistość. Zrodzenie z Niewiasty nie jest tylko wyrazem ogromnej pokory i uniżenia Boga, lecz przywraca godność człowiekowi. Ma ono swój szczyt i pełnię w „usynowieniu” każdego stworzonego człowieka. „Usynowienie” w Bogu stanowi centrum chrześcijaństwa. Prawo Mojżeszowe było przygotowaniem i doprowadzeniem do łaski Chrystusa. Chrystus zrealizował obietnice Prawa i wprowadził wierzących w nową perspektywę. Staliśmy się dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa. Maryja pierwsza dostąpiła tej łaski i uczy nas odpowiadać Bogu „tak”.
Dzisiaj świętujemy Nowy Rok kalendarzowy. To wydarzenie kieruje nasze ludzkie myśli ku nowym perspektywom. Budzi się entuzjazm, że niezrealizowane plany i marzenia osiągną swe dopełnienie. Żywimy nadzieję, że ten nowy czas choć trochę będzie bardziej udany, albo co najmniej nie gorszy od ostatniego. Jednak nie o takie rozpoczęcie nowego roku chodzi. Liturgia nie wprowadza nas w poszukiwanie sukcesu ziemskiego. Zaprasza nas do głębszego wejścia w tajemnicę początków naszego zbawienia, abyśmy wyraźniej uświadomili sobie źródło naszej prawdziwej nadziei i realizowali ją owocniej w codzienności. Jest to tajemnica macierzyństwa Maryi. Maryja jako pierwsza przyjęła Chrystusa. W sposób naturalny jest naszą przewodniczką na nowy rok, byśmy się nie pogubili w naszych wielorakich planach, a nadto nie utracili nadziei życia wiecznego w Chrystusie.

Komentarz do Ewangelii

Pasterze są modelem wiary w przyjęciu słowa Bożego. Posłuszni słowu pragną doświadczenia wiary w spotkaniu z Jezusem w pierwszej wspólnocie, która gromadzi się wokół Niego, którą tworzą Maryja i Józef. Pragną doświadczyć wiary w spotkaniu i dzieleniu się orędziem zbawienia. Ich spotkanie z Panem dokonuje się przez Maryję – Bogarodzicę i Matkę Jezusa. Spotkanie i dzielenie wiarą staje się drogą wspólnoty wierzących w Jezusa. Misją jest obwieszczanie światu Radosnej Nowiny o narodzeniu Pana. Misja nie jest oderwana od ziemskiej rzeczywistości. Pasterze powracają do siebie, co może sugerować powrót do ich codziennego życia, jak również ich wewnętrzną przemianę po spotkaniu Pana. Ich życie staje się nieustannym uwielbieniem i wysławianiem Boga.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszka Rasztawickiego

źródło: mateusz.pl

 (Hbr 1,1-2)
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Módlmy się.

 (Ga 4,4-7)
Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo.

Red.