Ewangelia na każdy dzień (09.08)

Pierwsze czytanie:

 (Oz 2, 16b. 17b. 21-22)
To mówi Pan: "Na pustynię chcę ją wyprowadzić i mówić do jej serca. I będzie Mi tam uległa jak za dni swej młodości, gdy wychodziła z egipskiego kraju. I poślubię cię sobie na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana".

Psalm:

(Ps 45, 11-12. 14-15. 16-17)
REFREN: Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha,
zapomnij o swym ludzie, o domu Twego ojca.
Król pragnie twego piękna,
on twoim panem, oddaj mu pokłon.

Córa królewska wchodzi pełna chwały,
odziana w złotogłów,
W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla,
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.

Wiodą ją z radością i w uniesieniu,
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twoich ojców,
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.

Aklamacja
Przyjdź, oblubienico Chrystusa, przyjmij wieniec, który Pan przygotował dla ciebie na wieki.

Ewangelia:

 (Mt 25, 1-13)
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: "Królestwo niebieskie podobne jest do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. Gdy się oblubieniec opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły. Lecz o północy rozległo się wołanie: „Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie”. Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: „Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: „Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”. Gdy one szły kupić, nadszedł oblubieniec. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną i drzwi zamknięto. W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: „Panie, panie, otwórz nam”. Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę powiadam wam, nie znam was”. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Prorok Ozeasz działał w VIII w. przed Chrystusem w Królestwie Północnym. Przypomina on o tym, że pomimo niewierności ze strony ludzi Bóg pragnie okazać miłosierdzie swojemu ludowi, dlatego właśnie poprzez trudne wydarzenia wzywa ich do nawrócenia i powrotu do przymierza, które opuścili. Relację Boga z Izraelem prorok przedstawia w postaci relacji małżeńskiej. Widząc niemoc swojego ludu, Bóg zapowiada zawarcie nowego przymierza, które stanowić będzie powtórzenie serdecznych więzi z czasów wyprowadzenia z Egiptu. Prorok podkreśla inicjatywę Boga, który przygotuje wszystko, co jest potrzebne po to, by Izrael mógł na nowo poślubić Boga i nazywać go Panem. Poznanie Pana w Księdze Ozeasza oznacza głęboką więź z Bogiem opartą na miłości i wierności oraz postępowanie zgodne z wolą Bożą wyrażoną w prawie. Zanim to się stanie, Izrael musi jednak wrócić na pustynię. Pustynia w Biblii jest miejscem poszukiwania Boga, a końcową obietnicą jest powrót do Ziemi Obiecanej. Akor znajduje się na granicy Judy i Beniamina. Została nazwana Bramą Nadziei, gdyż prowadzi od Jordanu do urodzajnych ziem centralnej Palestyny, a więc szlakiem prowadzącym do Ziemi Obiecanej i przymierza zawartego z Bogiem. Poślubienie przez sprawiedliwość i prawo, dobroć i miłosierdzie oznacza dar pana młodego dla Izraela. Są to więc cechy Boga, którymi chce obdarzyć małżonkę a nie żądania wobec niej.

Komentarz do psalmu

Psalm 45 jest utworem napisanym z okazji zaślubin królewskich. Autor Listu do Hebrajczyków odczytuje ten psalm w kluczu zaślubin Chrystusa z Kościołem. Można go też odczytywać indywidualnie jako relację człowieka z Bogiem.

Komentarz do Ewangelii

Przypowieść znajduje się w bloku poświęconym wezwaniu do czujności i jest mocno alegoryzowana. Nie służy więc zrozumieniu jej znaczenia roztrząsanie drobnych szczegółów, ale skupienie się na przesłaniu. Pochodzi od Jezusa i stanowi ilustrację przyjęcia królestwa przez jednych i odrzucenia przez drugich. Wszyscy zostali wezwani, jednak nie wszyscy to wezwanie podjęli, lub nie wszyscy przygotowują się odpowiednio na spotkanie z Oblubieńcem.
Przypowieść ta zawiera elementy drugiego etapu zawierania małżeństwa, kiedy małżonkowie zamieszkiwali razem. Opowiada o przyjściu pana młodego wraz z orszakiem na uroczystość weselną. Punkt ciężkości znajduje się przy końcu opowiadania – dotyczy odmiennych losów obu grup panien, który jest związany z ich wcześniejszym postępowaniem. Panny nieroztropne, które nie zabierają ze sobą dodatkowej oliwy, oznaczają tych, którzy uważają, że wystarczy przyjąć zaproszenie do udziału w uroczystości weselnej i że nie wymaga to żadnych dodatkowych działań, przygotowań, starań. Oznacza to bycie uczniem w ograniczonym stopniu, połowicznie. Płonące lampy panien są symbolem wierności i czynienia dobra. Część panien przypomina sobie o tym dopiero w momencie nadejścia oblubieńca, co może być zbyt późno – mogą nie zdążyć towarzyszyć oblubieńcowi na ucztę. Wejście na gody i zamknięcie drzwi jest wyobrażeniem sądu. Przypowieść ta potwierdza, że oblubieniec przyjdzie na pewno i zgromadzi wokół siebie tych, którzy pragną do niego należeć. Życie uczniów jest, więc uroczystym pochodem do Chrystusa Oblubieńca, radosnym oczekiwaniem na spotkanie z Nim.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Annę Twardziłowską

źródło: mateusz.pl

Przyjdź, oblubienico Chrystusa, przyjmij wieniec, który Pan przygotował dla ciebie na wieki.

Módlmy się.

 (Mt 25, 1-13)
„Panie, panie, otwórz nam”. Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę powiadam wam, nie znam was”. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny".

Red.