Ewangelia na każdy dzień (04.11)

Pierwsze czytanie:

 (Flp 3, 17-4,1)
Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem zagłada, ich bogiem brzuch, a chwała w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię, radości i chwało moja, tak stójcie mocno w Panu, umiłowani.

Psalm:

(Ps 122,1-2.4-5)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.

Aklamacja (1 J 2,5)
Kto zachowuje naukę Chrystusa, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Ewangelia:

 (Łk 16,1-8)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał go do siebie i rzekł mu: "Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą". Na to rządca rzekł sam do siebie: "Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu". Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: "Ile jesteś winien mojemu panu?" Ten odpowiedział: "Sto beczek oliwy". On mu rzekł: "Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz pięćdziesiąt". Następnie pytał drugiego: "A ty ile jesteś winien?" Ten odrzekł: "Sto korców pszenicy". Mówi mu: "Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt" Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światła”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Bycie chrześcijaninem jest drogą, procesem, który nigdy nie ustaje. Dlatego Paweł zachęca Filipian, aby będąc na właściwej drodze, podążali nią dalej (Flp 3, 16). W tej wędrówce może im pomóc przykład tych, którzy mają większe doświadczenie i wydoskonalili się w wierności. Apostoł nie waha się jako przykład wskazać samego siebie. Ile trzeba pokory i odwagi, aby tak uczynić?
Pamiętamy jednak, że to Paweł jest tym, który dla Chrystusa uznał za śmieci wszystkie ziemskie wartości (Flp 3, 8), to dla niego Chrystus stał się życiem (Flp 1, 21) i sam Chrystus żył jego życiem (Ga 2, 20). Teraz Apostoł przypomina jeszcze swoje umiłowanie krzyża Chrystusa (Ga 6, 14).
Przeciwnicy Pawła postępują inaczej, jednak ich przykład jest ryzykowny, gdyż znaleźli upodobanie w tym świecie i realizują tylko cielesne zachcianki. Tymczasem „nasza ojczyzna jest w niebie”. Filipianie nie muszą się więc obawiać, że wpadną w pułapkę, albo zostaną zmanipulowani przez Pawła. Jego przykład pomoże im w dojrzałym i samodzielnym kroczeniu za Jezusem.
Prefacja o świętych dobrze definiuje ich misję: „przykład świętych nas pobudza, a ich bratnia modlitwa nas wspomaga”. Niech święci będą i dla nas inspiracją i pomocą w realizowaniu naszego chrześcijańskiego powołania w codzienności. I my stawajmy się dla innych wiarygodnym wzorem.

Komentarz do psalmu

Pielgrzymi zdążający do Jerozolimy z pewnością śpiewali ten psalm, sławiąc Boga, który mieszka pośród swojego ludu i za pośrednictwem dynastii Dawida opiekuje się Izraelem. Do Jerozolimy pielgrzymował także Jezus i tam ostatecznie dopełnił swoją misję.
Jerozolima pozostała celem ludzkiej wędrówki także w perspektywie eschatologicznej. Nowy lud Boży zdąża do niebieskiego Jeruzalem ze świątynią obecności Boga, której światłem jest Baranek. To nie tylko miejsce, to także czas ostatecznego zwycięstwa Boga i doświadczenie pełnej wspólnoty z Nim, uszczęśliwiające oglądanie Go twarzą w twarz.
Tron Dawida to tron chwalebnego Jezusa, który osądzi wszystko, to znaczy będzie wszystkim władał na wieki. W tronie Jezusa będą mieli swój udział także Ci, którym to obiecał: „gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela” (Mt 19, 28) i „Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie” (Ap 3, 21).

Komentarz do Ewangelii

Za co nieuczciwy zarządca został pochwalony przez swojego pana? Za rozsądek. Z pewnością strata mienia nie podobała się właścicielowi, a sposób, w jaki zarządca zadbał o swoją przyszłość, potwierdził tylko oskarżenia o marnotrawienie mienia jego pana.
Kiedy prześledzimy działania zarządcy, zauważymy, że do tej pory jego nieuczciwość doprowadziła go do utraty piastowanego stanowiska. Teraz zaś działa na korzyść wierzycieli swojego pana, aby zyskać sobie ich wdzięczność.
Jezus użył tego kontrowersyjnego obrazu, aby nas zachęcić do kreatywności w trosce o zbawienie. Myśl o czekającej nas wieczności powinna nas inspirować do takiego działania tu i teraz, aby jego owoce sięgały rzeczywistości eschatologicznej. Myśl o przyszłości, nieuchronnej i ponurej, spowodowała, że zarządca w nowy sposób użył dostępnych sobie środków.
Czy towarzyszy nam myśl o czekającej nas wieczności? Jaką wieczność planujemy i jakimi środkami chcemy ją osiągnąć? Czy towarzyszy nam myśl, że własnymi wyborami i postępowaniem kreujemy naszą przyszłość, także tę, która się nie skończy?

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Bogusława Zemana SSP

źródło: mateusz.pl

(1 J 2,5)
Kto zachowuje naukę Chrystusa, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Módlmy się.

(Ps 122,1-2.4-5)
Idźmy z radością na spotkanie Pana

Red.