Ewangelia na każdy dzień (04.06)

Pierwsze czytanie:

 (Dz 28,16-20.30-31)
Gdyśmy przybyli do Rzymu, pozwolono Pawłowi mieszkać prywatnie razem z żołnierzem, który go pilnował. Po trzech dniach poprosił do siebie najznakomitszych Żydów. A kiedy się zeszli, mówił do nich: „Nie uczyniłem, bracia, nic przeciwko narodowi lub zwyczajom ojczystym, a jednak wydany zostałem jako więzień w ręce Rzymian, którzy po rozpatrzeniu sprawy chcieli mnie wypuścić, dlatego że nie popełniłem nic zasługującego na śmierć. Ponieważ jednak Żydzi sprzeciwiali się temu, musiałem odwołać się do Cezara, bynajmniej nie w zamiarze oskarżenia w czymkolwiek mojego narodu. Dlatego też zaprosiłem was, aby się z wami zobaczyć i rozmówić, bo dla nadziei Izraela dźwigam te kajdany”. Przez całe dwa lata pozostał w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili, głosząc królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie zupełnie swobodnie, bez przeszkód.

Psalm:

(Ps 11,4-5.7)
REFREN: Twoje oblicze ujrzą ludzie prawi

Pan w świętym swoim przybytku,
na niebiosach tron Pana.
Oczy Jego patrzą,
a powieki śledzą synów ludzkich.

Bada Pan sprawiedliwego i występnego,
nie cierpi Jego dusza miłujących nieprawość.
Bo Pan jest sprawiedliwy i sprawiedliwość kocha,
ludzie prawi ujrzą Jego oblicze.

Aklamacja (J 16,7.13)
Poślę Wam Ducha Prawdy, On was doprowadzi do całej prawdy

Ewangelia:

 (J 21,20-25)
Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi, i powiedział: „Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi ? ”Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: „Panie, a co z tym będzie? ”Odpowiedział mu Jezus: „Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za Mną”. Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: „Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego?” Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe. Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Paweł dotarł już do Rzymu. Jest rok 60, a Imperium Rzymskim rządzi Neron. Paweł znajduje się w więzieniu, a raczej w areszcie domowym. Mieszka z żołnierzem, którego zadaniem jest pilnowanie go. Apostoł ma dosyć dużą swobodę działania, może zapraszać gości, spotykać się z różnymi osobami. Wiedząc, jak ważna jest dla niego i dla młodego Kościoła wspólnota w Rzymie, chce jej przedstawicieli zapewnić o swojej niewinności, co mu się udaje. Naucza o Jezusie Chrystusie, głosi Królestwo Boże, mówi, że dostąpią zbawienia, błogosławi. Stan ten trwa dwa lata.
Spróbujmy sobie wyobrazić siebie w takiej sytuacji, w jakiej znalazł się Paweł. Więzienie, choć bez kajdan na rękach, pozostaje zawsze więzieniem. Apostoł, mimo trudności, ufał Bogu. Zdawał sobie sprawę, że kroczenie Bożymi drogami nie zawsze jest łatwe i przyjemne, jednak świadomość zadania, które otrzymał i celu, do którego zmierza, dawały mu siły do trwania i niepoddawania się przeciwnościom.
Paweł Apostoł uczy nas, że nadzieja pochodząca od Boga nigdy nie zawodzi. Niech nasze decyzje, wybory, codzienne świadectwo naszego życia, na wzór św. Pawła, dowodzą, że Jezus żyje i nieustannie kroczy obok nas.

Komentarz do psalmu

W IV wydaniu Biblii Tysiąclecia psalm ten jest zatytułowany Modlitwa niewzruszonej ufności, co wskazuje, że Psalmista całą swoją nadzieję złożył w Bogu, w Jego sprawiedliwości. Ten ogrom zaufania możemy dostrzec bardzo wyraźnie w ostatnim wersecie: Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość; ludzie prawi zobaczą Jego oblicze (w. 7). Ileż w tym zdaniu jest nadziei dla każdego z nas, ale też przestrogi, by nie rezygnować z drogi sprawiedliwości. Bóg nie pozostaje obojętny w obliczu dobra i zła, nie pozostawia człowieka samemu sobie w chwilach próby, ciemności czy prześladowania. Towarzyszy nam i daje siły do wydobywania tego, co dobre.

Komentarz do Ewangelii

Jak bardzo w dzisiejszej perykopie ujawnia się tendencja człowieka do oceniania i porównywania się z innymi. Pan Jezus odcina się od takiego działania i pokazuje inną drogę w relacjach z bliźnim. Każdy z nas ma swoje życie do przeżycia i na nim powinniśmy się skupić, zamiast zaglądać do przysłowiowego ogródka sąsiada i ciągle biadać, że on ma lepiej. Pan Jezus zachęca nas, byśmy rozszerzyli nasze horyzonty myślowe i spojrzeli na innych nie przez pryzmat zawiści czy zazdrości, tylko tak, jak On patrzy, to znaczy oczami miłości. Każdy z nas ma własną, niepowtarzalną drogę do nieba i warto ją przejść tak, by u jej kresu usłyszeć Sługo dobry i wierny (…) wejdź do radości swego Pana! (por. Mt 25,21).
Pan Jezus zachęca nas też do tego, byśmy patrzyli na życie w kontekście Paruzji i nie zapominali, że Jego ponowne przyjście jest bliskie. Przy czym mówiąc „bliskie”, musimy pamiętać, że kryje się za nim czas mierzony Bożym a nie ludzkim zegarem, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień (2P 3,8). Nie marnujmy zatem ani jednej chwili, która została nam dana, żyjmy tak, by u kresu nie żałować żadnej z nich.

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską

źródło: mateusz.pl

(J 21,20-25)
Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi, i powiedział: „Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi ? ”

Módlmy się.

  (J 16,7.13)
Poślę Wam Ducha Prawdy, On was doprowadzi do całej prawdy

Red.