Ewangelia na każdy dzień (03.12)

Pierwsze czytanie:

 (Iz 30,19-21.23-26)
To mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło Bóg okaże ci łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci. Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: „To jest droga, idźcie nią!”, gdybyś zboczył na prawo lub na lewo. On użyczy deszczu na twoje zboże, którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką. Przyjdzie do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni, w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.

Psalm:

(Ps 147,1-2,3-4,5-6)
REFREN: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu

Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.

On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię.

Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
karki grzeszników zgina do ziemi.

Aklamacja (Iz 33,22)
Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem, On nas zbawi.

Ewangelia:

 (Mt 9,35-10,1.5.6-8)
Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Prorok Izajasz zapowiada, że Pan Bóg zlituje się nad Izraelem i pocieszy go po utrapieniach, jakich doznał od obcych narodów. Można te słowa odnieść do odbudowy, jaka nastąpiła w Królestwie Judy po niszczącym najeździe Asyryjczyków w 701 roku, bądź do powrotu z Niewoli Babilońskiej, która nastąpiła po dekrecie króla Cyrusa w 538 roku przed Chrystusem. W takim wypadku prorok mógłby albo komentować współczesne sobie wydarzenia, albo też przepowiadać wydarzenia przyszłe. Spójrzmy natomiast na te obrazy w odniesieniu do naszego życia wewnętrznego. Nie zawsze jest cukierkowo, nie zawsze jesteśmy „w skowronkach”, czasami przychodzą grzechy, pokusy, upadki, zniechęcenie oraz poważne kłopoty. Dlaczego Pan Bóg dopuszcza je na nas? Dlaczego nie jest to prosta linia, od dobrego ku lepszemu? Pan Bóg nas doświadcza, ale po to, abyśmy ujrzeli prawdę o sobie, abyśmy nie wpadli w pychę i nie uznali się za twórców naszego własnego dobra. Takie doświadczenia sprawiają, że możemy nawiązać prawdziwą relację z Panem Bogiem, tak jak biblijny Hiob, który w swoim cierpieniu poznał swego Stwórcę, zobaczył Jego Mądrość i Wszechmoc. Spójrzmy, zatem, na nasze skomplikowane doświadczenia oczami wiary.

Komentarz do psalmu

Psalmista ujawnia tajemnicę swego serca, mianowicie, że: Dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, słodko jest Go wychwalać. Autor mówi o szczególnym rodzaju modlitwy, mianowicie o modlitwie uwielbienia. Różni się ona od modlitwy prośby i od modlitwy wstawienniczej, gdyż nie prosimy w niej Boga o działania, lecz rozważamy Jego Przymioty i chwalimy Boga nie za to, co czyni, ale za to, że ON JEST, po prostu JEST. Taka modlitwa, która często w rzeczywistości Kościoła odbywa się na tak zwanych wieczorach uwielbienia, ma kierunek nie tylko jednostronny, od człowieka do Boga, ale też od Boga do człowieka. Gdy bowiem my uwielbiamy Boga, Bóg w przedziwny sposób uwielbia również nas, jako Swoje Dzieci odkupione Krwią Jezusa Chrystusa, które są absolutnie wdzięczne Jemu za sam fakt Jego istnienia. To jest tak, jakby Pan Bóg przyglądał się Sobie w ludziach, którzy są Jego stworzeniami oraz dziećmi.
Pan Jezus w Kazaniu na Górze zapewnia nas, że Bóg Ojciec wie, jakie są nasze potrzeby i zachęca nas, abyśmy przede wszystkim szukali Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, a reszta będzie nam zapewniona.
Szukajmy, zatem, Boga dla Niego Samego, Boga Miłosiernego, Sprawiedliwego, Wszechmogącego.

Komentarz do Ewangelii

W dzisiejszej Ewangelii widzimy Pana Jezusa, który odwiedza wszystkie miasta i wioski. Wszędzie chciał dotrzeć do ludzi, aby głosić im Ewangelię. Jest to znak dla nas, byśmy nie myśleli o abstrakcyjnych ludziach, ale skupili się na tych żyjących obok nas, na naszych przyjaciołach, sąsiadach, a nawet tych, których widzimy przelotnie. Z tego będziemy rozliczani przez Boga: co zrobiliśmy dla rzeczywistych ludzi, z którymi się spotykaliśmy? W Opatrzności Bożej nic nie jest przypadkowe, także to, że znalazłem się w takim, a nie innym czasie, wśród takich, a nie innych ludzi. Pan Jezus litował się nad ludźmi, bo byli znękani i porzuceni jak owce nie mające pasterza. Czy ja potrafię litować się nad nędzą duchową, pochylić się nad tą nędzą i szukać rozwiązania? Pod koniec dzisiejszego fragmentu słyszymy słynne zdanie: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Święty Grzegorz Wielki, papież i Ojciec Kościoła, dał piękny komentarz do tych słów, mianowicie, że kapłanów na świecie jest wielu, ale robotników mało, ponieważ wielu kapłanów nie pracuje gorliwie, tylko ospale. Prośba, aby Bóg wyprawił robotników na swoje żniwo, znaczy ni mniej, ni więcej, tylko, aby kapłani byli sumienni w swojej posłudze, aby po prostu zabrali się do pracy.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

źródło: mateusz.pl

 (Iz 33,22)
Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem, 

Módlmy się.

(Iz 33,22)
Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem, On nas zbawi.

Red.