Ewangelia na każdy dzień (03.01)

Pierwsze czytanie:

 (1 J 2,29-3,6)
Najmilsi: Jeżeli wiecie, że Bóg jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego. Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiecie, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty. Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem. Wiecie, że On się objawi po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu. Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.

Psalm:

(Ps 98,1,3cd-4,5-6)
REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana i Króla się radujcie.

Aklamacja (J 1,14.12)
Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami. Wszystkim, którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.

Ewangelia:

 (J 1,29-34)
Nazajutrz Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: "Po mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie". Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi". Jan dał takie świadectwo: "Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym". Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Jako chrześcijanie powołani do życia miłością nie musimy, a nawet nie powinniśmy szukać jej źródeł wyłącznie w sobie. Święty Jan zachęca żebyśmy najpierw odkryli to, że Ojciec nas umiłował, ponieważ dzięki temu możemy odkryć w sobie dziecięctwo Boże i w duchu przygarnięcia przez Boga oraz poczuciu akceptacji z Jego strony możemy obdarzać innych takimi darami. Oczywiście nie każdy człowiek przyjmie od nas to dobro, a jest tak dlatego, że ci, którzy nie doświadczyli nigdy prawdziwej miłości, bądź zatarła się w nich pamięć o niej, mają z tym ogromną trudność. Można powiedzieć, że nie poznali oni Boga, ponieważ to poznanie w języku biblijnym oznacza posiadanie zażyłej i bliskiej relacji z Nim. Droga poznawania Boga prowadzi między innymi przez etapy, w których przyglądając się Jemu, zaczynamy stawać się coraz bardziej podobnie do Ideału, którym jest i do wzoru i obrazu, na jaki zostaliśmy stworzeni. Jeszcze nie jesteśmy w stanie tego do końca zgłębić i osiągnąć, ale gdy się objawi, dowiemy się i zobaczymy naszego Stwórcę w pełnej chwale i świętości – takim, jaki jest. Za każdym razem, gdy odkrywamy w sobie to dziecięctwo Boże, robimy kolejny krok w stawaniu się coraz bardziej podobnymi do Tego, który jest Jednorodzonym Synem. Do Tego, który tak doświadczył miłości Ojca i wiedział, że nic Go od niej nie odłączy, że nie obawiał się stać się malutkim dzieciątkiem i oddać się w ręce ludzi.
My, którzy także doświadczamy tego cudu miłości, możemy odrzucić obawy niezrozumienia przez tych, którzy nie poznali Boga i stać się heroldami Jego miłości w świecie.

Komentarz do psalmu

Powtarzający się w tych dniach werset, zachęcający do śpiewania Panu nowej pieśni, jest znakiem odrodzenia. Nową pieśń śpiewa się bowiem w sytuacji, w której po trudnym i bolesnym czasie przychodzi wybawienie. Dla Izraelitów takim czasem był czas niewoli babilońskiej, a powrót do ojczyzny wyzwoleniem. W Babilonie nie byli w stanie śpiewać radosnych pieśni, po powrocie spontanicznie chwytali za instrumenty i śpiewali ze szczęścia. Jednocześnie ta historia jest zapowiedzią tego, czemu przyglądamy się uważniej w okresie Narodzenia Pańskiego. Przyjście Pana na świat jest otwarciem nowej karty w dziejach ludzi, która napawa nadzieją na to, że nasza słaba kondycja ludzka się przemieni. Nastąpi wielkie pojednanie Boga z ludźmi i teraz my będziemy mogli przyłączyć się do zastępów anielskich i śpiewać z nimi „chwała na wysokości Bogu!” i rzeczywiście robimy to w trakcie każdej uroczystej Mszy Świętej. Przyszedł ten radosny czas odkupienia i ujrzały go wszystkie krańce ziemi.

Komentarz do Ewangelii

Jan Chrzciciel wypowiada proroctwo o Jezusie. Takie mowy, wygłaszane w uniesieniu prorockim, były znane już w Starym Testamencie. Charakteryzowały się tym, że człowiek wybrany przez Boga otrzymywał na pewien czas Ducha Bożego dla wygłaszania słów wyroczni Pańskiej. Jednak w tym, co mówi Jan Chrzciciel o Jezusie, widać istotną różnicę, ponieważ Syn Boży nie dostaje Ducha na określony czas, ale On zstępuje jako gołębica i spoczywa na Nim, a więc pozostaje na zawsze. Będzie towarzyszył całemu dziełu Jezusa. Wizerunek Ducha jako gołębicy przywołuje obraz Ducha unoszącego się nad wodami w czasie stwarzania świata oraz gołębicy, którą Noe wypuszczał z arki, oczekując nowego stałego lądu pośród bezmiaru wód. W kontekście zaś wody płynącej w rzece Jordan, w której Izraelici przychodzili obmyć się z grzechu, widać wyraźnie misję Jezusa – On przychodzi, żeby bezmiar i chaos grzechu ludzi przemienić w ład i nową ziemię świętości.

Komentarze zostały przygotowane przez Rafała Mińkowskiego diakona WMSD w Warszawie

źródło: mateusz.pl

(J 1,14.12)
Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami. Wszystkim, którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.

Módlmy się.

 (J 1,14.12)
Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami.

Red.