Ewangelia na każdy dzień (01.03)

Pierwsze czytanie:

 (Jon 3, 1-10)
Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: "Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam". Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: "Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona". I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i przyoblekli się w wory od najstarszego do najmłodszego. Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Powstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, przyoblókł się w wór i usiadł na popiele. Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie, co następuje: "Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją. Ludzie i zwierzęta niech przyobleką się w wory. Niech żarliwie wołają do Boga! Niechaj każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą popełnia swoimi rękami. Kto wie, może się zwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, i nie zginiemy? " Zobaczył Bóg ich czyny, że odwrócili się od złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

Psalm:

(Ps 51 (50), 3-4. 12-13. 18-19)
REFREN: Sercem skruszonym nie pogardzisz, Panie

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Stwórz, Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz,
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.

Aklamacja (Jl 2, 13bc)
Nawróćcie się do Boga waszego, On bowiem jest łaskawy i miłosierny.

Ewangelia:

 (Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Mieszkańcy Niniwy, stolicy Asyrii, byli dla okolicznych ludów synonimem okrucieństwa i grzechu. Jednak z taką samą gorliwością, z jaką oddawali się złu, na słowo proroka natychmiast podjęli radykalną pokutę. Nie trzeba im było, jak samemu Jonaszowi, dwa razy powtarzać, co mają robić. Byli gotowi nazwać zło złem; uznać, że może ono mieć dla nich tragiczne skutki, i z niego zrezygnować. Takie postępowanie spotkało się z aprobatą Boga, który okazał im miłosierdzie. Okazało się, że łatwiej przyszło Mu nakłonić do nawrócenia pogrążonych w ciężkich grzechach pogan niż własnego proroka.
Pierwsi odbiorcy Księgi Jonasza, Izraelici, którzy wiele ucierpieli od Asyrii, uważali pewnie Niniwę za przypadek beznadziejny, na który absolutnie nie warto marnować energii. Rozwój wypadków przedstawiony w dzisiejszym czytaniu musiał być dla nich wstrząsem. Stanęli wobec zdumiewającego faktu, że Bóg wybierając jednych, wcale nie odrzuca drugich. On nie wybrał ich narodu po to, by pławili się w dobrym samopoczuciu, ale by byli światłem prowadzącym do Niego innych. Boży wybór zawsze wyrywa ze stagnacji, wydobywa z kolein egoistycznego myślenia i poszerza horyzonty – o ile dajemy się prowadzić Bogu przynajmniej na tyle, co kapryśny Jonasz.

Komentarz do psalmu

Boże przebaczenie nie jest lekceważeniem zła, puszczeniem go płazem, poklepaniem grzesznika po ramieniu z niefrasobliwym: „Nie przejmuj się, nic się nie stało”. Widać to jasno, gdy uświadomimy sobie, że człowiek, któremu zwykło się przypisywać autorstwo dzisiejszego psalmu, dopuścił się cudzołóstwa i morderstwa. Dokonała się ogromna niegodziwość. Są konkretne ofiary. Jednak wielkość Boga polega na tym, że nie gardzi szczerze skruszonym i pokornym sercem. I choć zazwyczaj w tym życiu nie uwalnia od konsekwencji popełnionego grzechu, to uwalnia i uzdrawia ludzkiego ducha, przywracając mu pokój oraz dając siłę i motywację do pokuty i czynienia dobra.

Komentarz do Ewangelii

Mieszkańcy Niniwy nie żądali dodatkowego znaku, by podjąć pokutę. Sami czuli, że ich postępowanie nie prowadzi do niczego dobrego, toteż byli gotowi zareagować na pierwsze wezwanie proroka. Królowa z Południa nie potrzebowała znaku, by wyruszyć w długą podróż do króla Salomona. Szukała mądrości i miała nadzieję ją u niego znaleźć. W przeciwieństwie do nich słuchacze Jezusa ewidentnie nie mają głębszych duchowych potrzeb, są zadowoleni ze swojego statusu ludu wybranego, a słowo Pana jest dla nich jak nieproszony gość, który musi dopiero udowodnić swoje prawa do wejścia w ich życie. Jezusowe: „tu jest coś więcej” nie znajduje oddźwięku w ich sercach.
Jezus boleje nad taką kondycją ludzi, widząc, że dopiero sąd Boży, który ostatecznie pokaże rzeczy takimi, jakimi są naprawdę, zdoła uświadomić im, co stracili. Jak trudno jest wziąć na serio słowo Boże, które wciąż do nas dociera, rozpoznać Bożych proroków w ludziach, których spotykamy na co dzień, a Boże działanie w naszej prozaicznej codzienności, gdy zagłuszamy nasze najgłębsze pragnienia, poprzestając na tym, co materialne.

Komentarze zostały przygotowane przez Mirę Majdan

źródło: mateusz.pl

 (Jl 2, 13bc)
Nawróćcie się do Boga waszego, On bowiem jest łaskawy i miłosierny.

Módlmy się.

 Nawróćcie się  do Pana bo On jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.

Red.