Ewangelia na dziś (30.09)

Pierwsze czytanie:

(Ne 8, 1-4a. 5-6. 7b-12)
Zgromadził się cały lud jak jeden mąż na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi. Pierwszego dnia miesiąca siódmego przyniósł kapłan Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli nie tylko mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli w stanie je zrozumieć. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa, przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu, znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud podnosząc ręce swoje odpowiedział: „Amen! Amen!” Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą dotykając ziemi. A lewici objaśniali ludowi Prawo, podczas gdy lud pozostawał na miejscu. Czytali więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: „Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie”. Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: „Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Panu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest ostoją waszą". Również lewici uspokajali cały lud wołając: „Uspokójcie się! Wszak ten dzień jest święty. Nie bądźcie przygnębieni”. I cały lud poszedł, by jeść i pić oraz by rozsyłać porcje i urządzić wielki obchód radosny, gdyż zrozumieli to, co im ogłoszono.

Psalm:

(Ps 19, 8-9. 10-11)
REFREN: Nakazy Pana są radością serca

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pańska szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.

Aklamacja (Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Ewangelia:

(Łk 10,1-12)
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi». Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają; bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: "Przybliżyło się do was królestwo Boże". Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: "Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże". Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Tekst przeczytanego dziś pierwszego czytania mszalnego, uwrażliwia nas na dwie postawy, których oczekuje od nas Bóg. Pierwsza dotyczy roli Słowa Bożego w naszym życiu. Lud Izraela domaga się od pisarza Ezdrasza przyniesienia księgi Prawa. Mężczyźni, kobiety i wszyscy zdolni słuchać, stoją od rana aż do południa, słuchając odczytywanych słów. Ich pragnienie poznania Bożych pragnień jest niezwykłe. Zobaczmy też jak wielką czcią Izraelici otaczali słowa Boga. Gdy księga została otworzona – powstali. Po otrzymaniu błogosławieństwa padli na twarze w kornym pokłonie. A jaki jest nasz stosunek do Bożego słowa? Czy jest w nas głód słowa? Z jakim szacunkiem podchodzimy do Biblii w naszych domach, w Kościele?
Druga rzecz, o której mówi nam pierwsze czytanie, skłania do refleksji nad tematem świętowania. Zgodnie ze słowami Pisma dzień poświęcony Panu ma być dniem radości. Świąteczne potrawy, słodkie napoje są jednym z elementów świętowania. Aby jednak poświęcić dzień Panu, należy spełnić uczynek miłosierdzia wobec ubogich. Taka postawa czyni nas otwartymi na radość w Panu, która jest naszą ostoją pośród szarej codzienności.

Komentarz do psalmu:

Psalm responsoryjny dzisiejszej liturgii mszalnej jest pieśnią ogłaszającą piękno, doskonałość, w końcu wartość Bożego Prawa. Warto wsłuchać się w słowa, które wskazują na źródło duchowej mocy, pewności, że idziemy właściwą drogą, źródło życiowej mądrości i radości. Psalmista dostrzegał doniosłość pouczeń Pańskich. Widział ich sens, znaczenie. Rozkoszował się przykazaniami Pana, widząc w nich „latarnię” oświetlającą drogi jego życia. A jak jest z nami? Czy zadajemy sobie pytanie o nasz stosunek do wskazań, jakich Bóg udziela czy to w dekalogu, czy w nauczaniu Kościoła? Czy dostrzegamy w nich wartość, przewyższającą wartość złota – złota najczystszego? Pan dzieli się z nami swą mądrością przekraczającą wszelkie poznanie. Czy przyjmujemy Jego dar, czy odrzucając go, chcemy stanąć w miejscu Najwyższego Prawodawcy i pozbawić się tego, co już posiadamy, i tego, co przygotował dla nas Bóg?

Komentarz do Ewangelii:

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów – te słowa skłaniają do głębokiej refleksji nad tematem naszego osobistego udziału w misji dawania świadectwa o Bogu pośród otaczającego nas świata. Jezus pragnie dotrzeć do serc wszystkich ludzi, ale nie chce wdzierać się do nich przemocą. Wysyła zwiastunów swego przyjścia. To Jego uczniowie, a więc my, mamy przygotować serca i umysły ludzi na przyjęcie orędzia zbawienia, nadziei, radości a nade wszystko miłości. Spójrzmy na nasze życie: czy nie uciekamy przed tym odpowiedzialnym zadaniem? Czy Bóg może liczyć na naszą pomoc? Czy powstrzymuje nas lęk przed utratą pokoju, gdy niepowodzenia staną się naszym udziałem? Zechciejmy usłyszeć i uwierzyć: pokój nasz powróci do nas! Czy na pewno? Tak, jeśli będziemy myśleć nie o własnym wyniesieniu, lecz o dziele i chwale Boga. A zatem odwagi! Pan nas wysyła jako świadków swojej wielkości, miłości, miłosierdzia. Nieśmy je światu na drodze, na jakiej postawił nas Bóg.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Ewę Marię od Męki Pańskiej OCD

źródło: mateusz.pl

(Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Módlmy się.

Boże Przedwieczny Tobie niech będzie cześć i chwała na wieki. Amen

Red.