Ewangelia na dziś (30.03.2021)

Pierwsze czytanie:

(Iz 49,1-6)
Posłuchajcie mnie, wyspy; ludy najdalsze, uważajcie: Pan mnie powołał już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię. Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.

Psalm:

(Ps 71,1-6.15.17)
REFREN: Będę wysławiał Twoją sprawiedliwość.

W Tobie, Panie, ucieczka moja,
niech wstydu nie zaznam na wieki.
Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości,
nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie.

Bądź dla mnie skałą schronienia
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą,
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.

Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją,
Panie, Tobie ufam od lat młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin,
od łona matki moim opiekunem.

Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość
i przez cały dzień Twoją pomoc,
bo nawet nie znam jej miary.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.

Aklamacja
Witaj, nasz Królu, posłuszny woli Ojca, jak cichego baranka na zabicie zaprowadzono Ciebie na ukrzyżowanie.

Ewangelia:

(J 13,21-33.36-38) 
Jezus w czasie wieczerzy z uczniami swoimi doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi. Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował - spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: Kto to jest? O kim mówi? Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: Panie, kto to jest? Jezus odparł: To ten, dla którego umaczam kawałek /chleba/, i podam mu Umoczywszy więc kawałek /chleba/, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty A po spożyciu kawałka /chleba/ wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: Co chcesz czynić, czyń prędzej. Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: Zakup, czego nam potrzeba na święto, albo żeby dał coś ubogim. A on po spożyciu kawałka /chleba/ zaraz wyszedł. A była noc. Po jego wyjściu rzekł Jezus: Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak to żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Rzekł do Niego Szymon Piotr: Panie, dokąd idziesz? Odpowiedział mu Jezus: Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz. Powiedział Mu Piotr: Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? życie moje oddam za Ciebie. Odpowiedział Jezus: życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

W Wielki Wtorek pierwsze czytanie z mszalnej liturgii słowa zapowiada, że Sługa Pański przyniesie zbawienie. Jedynym Zbawicielem człowieka jest Jezus Chrystus. Chrześcijańska relektura tego fragmentu zawsze widziała w nim zapowiedź zbawczego czynu Chrystusa. Izajaszowe proroctwo pozostaje nadal w trakcie realizacji. Oto najpierw zbawcze orędzie zostało przekazane narodowi Bożego wybrania – Izraelitom. Wybranie jest zaszczytem, ale przede wszystkim zadaniem. Pan mówi tak: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”. Widzimy, że Pan nie chce swoich darów ograniczać do czasu, miejsca czy jednego narodu. Zaiste boskim gestem szafuje swoją łaską, gdyż tak, jak jest Stwórcą wszystkich, również wszystkich pragnie być Odkupicielem i Zbawicielem. Uczestniczymy także i my w Bożym planie wybrania, najpierw sami przyjmując to, co nam Bóg zaofiarował w swoim Synu, następnie, by świadczyć o tym wobec bliźnich. Każdy z nas staje się w ten sposób wybranym sługą Pańskim.

Komentarz do psalmu:

Psalm 71 uważany jest za indywidualną lamentację. Na potrzeby liturgii zostały wybrane te wersety, w których dominują pełne ufności prośby. Dlatego w naturalny sposób psalm ten może stać się naszą modlitwą i to bardzo osobistą. Zbawiennym jest, jeśli na wzór psalmisty, wielbienie Boga wypełni całe nasze życie, zwłaszcza wtedy, gdy niedola lub cierpienie je zdominuje. Bóg, który jak głosi psalm, jest podporą od dnia narodzin, mocen jest stać się skałą schronienia i warownym zamkiem w każdym niebezpieczeństwie.

Komentarz do Ewangelii:

Ewangelia z Wielkiego Wtorku przynosi nam zapowiedź zdrady Judasza. Pan Jezus właściwie oznajmia to, co Judasz już postanowił. Mimo wyjawienia zamiaru jego serca, nieszczęsny apostoł miał czas i możliwość wycofania się z powziętej decyzji. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że mamy tutaj do czynienia z jakimś przeznaczeniem. To jednak złudne mniemanie. Występujący w dzisiejszej ewangelii św. Piotr ujawnia zgoła inne nastawienie. On chce oddać życie za swojego Mistrza i na pewno nie wątpimy w szczerość jego intencji. Pan Jezus, dla którego niewiadoma przyszłość nie jest tajemnicą, ani nie udaremnia poczynań Judasza, ani nie wpływa na Piotra. Każdy z nich był człowiekiem wolnym, chociaż zdajemy sobie sprawę, jak bardzo okoliczności są w stanie wpływać na nasze osądy, intencje i czyny. Niech przykład zdrady Judasza i wyparcia się Piotra intensyfikuje naszą modlitwę: (…) i spraw, abyśmy nie ulegli pokusie.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Krzysztofa Filipowicza

źródło: mateusz.pl

(J 13,21-33.36-38) Będziecie Mnie szukać, ale - jak to żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie.

Módlmy się.

 Jezu Ty dla nas cierpiałeś udrękę i oddałeś za nas życie abyśmy mogli być zbawieni, i cierpisz nadal bo jesteśmy ludem niewiernym, o zatwardziałym sercu. Jezu miej litość nad nami. 

Red.