Ewangelia na dziś (29.09.2020)

Pierwsze czytanie:

(Dn 7, 9-10. 13-14)
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Psalm:

(Ps 138, 1-2a. 2b-3. 4-5)
REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, bo usłyszałeś słowa ust moich; będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku. I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność, bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnicę. Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, pomnożyłeś moc mojej duszy. Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie, gdy usłyszą słowa ust Twoich, i będą opiewać drogi Pana: "Zaprawdę, chwała Pana jest wielka".

Aklamacja (Ps 103, 21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.

(Ps 17 (16), 1bcd. 2-3. 6-7)

Ewangelia:

(J 1, 47-51)
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: "Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu". Powiedział do Niego Natanael: "Skąd mnie znasz?" Odrzekł mu Jezus: " Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym". Odpowiedział Mu Natanael: " Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!" Odparł mu Jezus: "Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to". Potem powiedział do niego: " Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Anioł to inaczej „zwiastun”, czyli „sługa i wysłannik Boga”. Podobnie jak my, ludzie, posiada rozum i wolę, więc jest osobą i może podejmować decyzje moralne (zob. KKK 329n). Szatan lub diabeł jest zaś „upadłym aniołem”, który wybrał źle (zob. KKK 391nn); jego imiona oznaczają „przeciwnika” lub „dzielącego”. Postać szatana w Biblii ewoluuje, a w dzisiejszym czytaniu spotykamy się praktycznie ze wszystkimi jego określeniami: występuje jako „tester” (poddający próbie), „kusiciel”, „oskarżyciel”, a wreszcie jako „wąż” i „smok”. Inaczej niż z ludźmi, z istotami duchowymi nie spotykamy się bezpośrednio, ale poprzez wydarzenia i nasze poruszenia wewnętrzne. Czy żyjesz duchowością wydarzeń, badając ich głębszy sens? Czy przyglądasz się własnym poruszeniom – pocieszeniom i strapieniom, zachęcającym i zniechęcającym? Tak, twoje serce nieraz przypomina parlament, w którym o twoje decyzje bardzo inteligentnie „lobbują” aniołowie i diabły. Nie wiem, jak ciebie, ale mnie czasem przeraża sam fakt tej walki, tak plastycznie opowiedzianej dziś w Apokalipsie. Przyjmijmy jednak jej istnienie oraz postarajmy się wyłuskać dla siebie kilka rad z czytania: po pierwsze, aniołowie traktują nas jak swoich – jak braci; po drugie, nasz Oskarżyciel został strącony; po trzecie wreszcie, krew Baranka nadaje siłę naszemu świadectwu – naszym dobrym decyzjom moralnym. Dlatego, radujmy się!

Komentarz do psalmu:

Potraktujmy ten psalm jako element formacji liturgicznej: „W liturgii Kościół łączy się z aniołami, by uwielbiać trzykroć świętego Boga” (KKK 335). Wyjmijmy zatem jeden werset z dzisiejszego psalmu - Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów – i skojarzmy go z innym momentem liturgii, mianowicie, śpiewem Święty, Święty, Święty… Poprzedza on modlitwę eucharystyczną, podczas której Jezus uobecnia się w chlebie i winie; Jezus Eucharystyczny jest ofiarą miłą Bogu. Przypomnijmy sobie, że liturgia – zanim nas uświęca, zanim przekazuje Niebu nasze intencje – oddaje chwałę należną Bogu. Postanówmy sobie zatem świadomie przeżyć najbliższą Eucharystię, w której naprawdę ziemia łączy się z niebem: „W ziemskiej liturgii ze wszystkimi zastępami niebieskich duchów [aniołami] śpiewamy Panu hymn chwały” (KKK 1090). Takie uwielbienie daje wolność i pozwala spokojnie powierzyć Bogu życie swoje i innych.

Komentarz do Ewangelii:

Fragment ten został dobrany do dzisiejszego święta ze względu na jego zakończenie opisujące otwarte niebiosa i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego. Ten obraz to zapowiedź Chrystusowej liturgii paschalnej. Najpierw w rzeczywistym znaku krzyża, a potem – aż do naszych czasów – w sakramentalnych znakach Kościoła dokonuje się naraz cudowna wymiana: ruch wstępujący, czyli uwielbienie Boga, oraz ruch zstępujący, czyli uświęcenie człowieka. Zwróćmy jednak uwagę – nadal w kontekście święta – na wcześniejszy, narracyjny wątek fragmentu Ewangelii: Skąd mnie znasz? – Widziałem cię pod figowcem. W naszym życiu wewnętrznym – wspomnianej wyżej duchowości wydarzeń i poruszeń wewnętrznych – nie ma nic ukrytego: przyglądają się mu i aniołowie, i szatani. Niech to pobudzi nas do przykładania większej wagi do decyzji i czynów podejmowanych pozornie na uboczu i w samotności.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Błażeja Węgrzyna

źródło:  mateusz.pl