Ewangelia na dziś (25.03.2021)

Pierwsze czytanie:

(Iz 7, 10-14)
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: „Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Otchłani, czy to wysoko w górze”. Lecz Achaz odpowiedział: „Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę”. Wtedy rzekł Izajasz: „Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Emmanuel, albowiem Bóg z nami”.

Psalm:

(Ps 138 (137), 1b-2a. 2b-3. 7e-8)
REFREN: Pan mnie wysłuchał, kiedy Go wzywałem.

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

I będę sławił Twe imię za łaskę i wierność Twoją,
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.

Wybawia mnie Twoja prawica.
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki,
nie porzucaj dzieła rąk swoich.

Drugie czytanie:

(Hbr 10, 4-10)
Bracia: Niemożliwe jest to, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy. Przeto Chrystus przychodząc na świat, mówi: „Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: "Oto idę, w zwoju księgi napisano o Mnie, abym spełniał wolę Twoją, Boże”. Wyżej powiedział: „Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzechy nie chciałeś, i nie podobały się Tobie”, choć składa się je na podstawie Prawa. Następnie powiedział: „Oto idę, abym spełniał wolę Twoją”. Usuwa jedną ofiarę, aby ustanowić inną. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.

Aklamacja (J 1, 14ab)
Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę.

Ewangelia:

(Łk 1, 26-38)
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Achaz panował w Judzie (Królestwie Południowym) w drugiej połowie VIII wieku przed Chrystusem. W czasie toczącej się wówczas wojny ostatecznie opowiedział się po stronie ówczesnej potęgi – Asyrii, a przeciwko Królestwu Północnemu (Izraelowi). Prorok Izajasz wytykał mu przyzwalanie na wierzenia pogańskie i brak wiary w Bożą opiekę. W obliczu oblężenia Jerozolimy wezwał na pomoc Asyrię i stał się wasalem jej króla. Dla wierzących mieszkańców jego królestwa było to jednoznaczne z opowiedzeniem się za człowiekiem przeciw Bogu.
Proroctwo, które dziś słyszymy, mówiące o Emmanuelu i Jego Matce, po części spełniło się na jego synu, dobrym królu Ezechiaszu. Pan Bóg jednak przygotował dla swojego ludu znacznie więcej – obiecane dziecko miało być nie tylko wyjątkowo dobrym władcą, ale też prawdziwie Jego Dzieckiem, a Jego Matką miała się stać nie tylko młoda niezamężna kobieta, ale również w pełni i zawsze dziewica. Zapowiedziany Bóg z nami, będąc jednocześnie człowiekiem i Bogiem, będzie źródłem ocalenia nie tylko w teraźniejszości, ale także na życie wieczne.

Komentarz do psalmu:

Wielokrotnie w historii zbawienia Pan Bóg przypominał o tym, że ofiary mają być jedynie zewnętrznym wyrazem postawy człowieka – wewnętrznej decyzji o oddaniu swojego życia jako daru dla Pana. Zawarta w Psalmie 40 zapowiedź człowieka, w którego wnętrzu będzie mieszkało Prawo Boże, stanowi przede wszystkim zapowiedź Chrystusa – Syna Bożego i Sługi Jahwe. Jest w niej zawarta również nadzieja, że wśród tych, którzy będą słuchali psalmu i modlili się jego słowami, znajdą się chętni do naśladowania Go.
Materialna, zewnętrzna ofiara jest miła Bogu, a zarazem przemienia życie tylko wtedy, gdy idzie w parze z wolą składania ofiary ze swojego życia. Dzieci Boże to ci, którzy żyją jak Chrystus, ofiarowując Panu Bogu to, co otrzymali najcenniejszego, aby On mógł z tego zrobić najlepszy użytek.

Komentarz do drugiego czytania:

Prawo, któremu podporządkowani byli Izraelici, nie było w stanie skutecznie zaradzić ludzkiej grzeszności. Ofiary musiały być wciąż ponawiane. Co więcej, były tylko czymś zewnętrznym, tak dla ludzi, jak i dla Boga. Chrystus zastąpił te ofiary darem swojego życia, które przeżył w całkowitym posłuszeństwie Ojcu. Dopiero taka ofiara mogła zostać przyjęta przez Boga jako pełna, ponieważ nie pochodziła już z zewnątrz, ale była ofiarą z życia. Chrystus, inaczej niż Aaron i jego synowie, złożył ofiarę za wszystkich ludzi. Wszyscy jesteśmy uświęceni dzięki tej ofierze.
Sami nie jesteśmy w stanie uwolnić się od grzechu. Może tego dokonać tylko doskonale czysta ofiara Boga-Człowieka. Tylko dzięki niej, dzięki wierze w Zbawiciela, jesteśmy w stanie dostąpić przemiany serc. To Jezus przemienia nas przez swoje cierpienie. Odtąd możemy istnieć jako nowi ludzie, mający głęboko wyryte w sercach Boże Prawo. Kto wierzy w Jezusa i naśladuje Go, może cieszyć się tą wolnością.
Syn Boży zmienia historię świata, a także moją historię. Bez Niego jestem wciąż uwikłany w beznadziejną walkę z grzechem. Z Nim mogę żyć w wolności dziecka Bożego. Dzięki Ci, Panie, za Twoją ofiarę. Naucz mnie żyć jak Ty.

Komentarz do Ewangelii:

Dzisiejsza Ewangelia kryje w sobie opis jednego z najważniejszych wydarzeń w historii zbawienia. Dramatyzm tej sceny został świetnie uchwycony przez św. Bernarda z Clairvaux, który w jednej ze swoich homilii ku czci Dziewicy Maryi tak pisze: czeka Anioł na odpowiedź (…). Czekamy i my, o Pani, na słowo zmiłowania. (…) Oto ofiarowuje Ci się zapłata naszego zbawienia; jeżeli przyjmiesz, natychmiast będziemy uwolnieni (…). Błaga Cię o to ze łzami, Panno Pobożna, Adam z nieszczęśliwym potomstwem swoim z raju wygnanym; błaga Cię Abraham, błaga Dawid. O to się upominają wszyscy inni Ojcowie święci – Twoi Ojcowie, boć i oni mieszkają w krainie „cienia śmierci” (Łk 1,79). Daj, Dziewico, odpowiedź najrychlej (…). Odpowiedzże, więc co rychlej Aniołowi, a przez Anioła Panu. Odrzeknij słowo i przyjmij słowo; powiedz swoje, a pocznij Boże; wydaj z siebie przemijające, a posiądź Słowo Wiekuiste. Dlaczego się ociągasz? Dlaczego się boisz? Wierz, wyznawaj, bierz! Niech pokora nabierze odwagi, a wstydliwość uzbroi się w ufność.(…) Otwórz, Święta Dziewico, serce dla wiary, usta dla wyznawania, wnętrzności dla Stworzyciela. Oto przez wszystkie upragniony narody kołacze On z zewnątrz do drzwi Twoich.(…) „Powstań, biegnij, otwórz!” (Pnp 3,2; 5,2). „Powstań” przez wiarę, „biegnij” przez pobożność, „otwórz” przez wyznawanie! „Oto – powiada – służebnica Pańska, niechaj mi się stanie według słowa twego” (św. Bernard z Clairvaux, Homilia IV na chwałę Dziewicy Matki, 8-9).

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Łukasza Mroczkę

źródło: mateusz.pl

(Łk 1, 26-38) Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.

Módlmy się.

 Boże, Ty za pośrednictwem Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, które przekazane zostało Jej przez Archanioła Gabryiela „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”  (Kecharitomene to participium perfecti passivi - co oznacza - Pełna łaski).

Maryja, cicha i pokornego serca, odpowiedziała posłusznym Fiat  " Niech mi sie stanie wegług słowa Twego" przez co Ty panie rozpocząłeś plan zbawienia, a Syn Twój mógł przybrać ciało człowiecze. Maryjo, dziekujemy Tobie za Twoją ufność i bezwarunkowe oddanie sie Woli Bożej. Boże, uczyń serca nasze wegług serca Maryi. Maryjo Matko nasz Niepokalana módl sie za nami. Amen

Red.