Ewangelia na dziś (22.03)

Pierwsze czytanie:

 (Dn 3, 25. 34-43)
Powstawszy, Azariasz tak się modlił, a otwarłszy usta, mówił pośród ognia: "Nie opuszczaj nas na zawsze – przez wzgląd na święte Twe imię nie zrywaj Twego przymierza. Nie odwracaj od nas swego miłosierdzia, przez wzgląd na Twego przyjaciela, Abrahama, sługę Twego, Izaaka, i Twego świętego – Izraela. Im to przyrzekłeś rozmnożyć potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek nad brzegiem morza. Panie, oto jesteśmy najmniejsi spośród wszystkich narodów. Oto jesteśmy dziś poniżeni na całej ziemi z powodu naszych grzechów. Nie ma obecnie władcy, proroka ani wodza, ani całopalenia, ani ofiar, ani darów pokarmowych, ani kadzielnych. Nie ma gdzie ofiarować Tobie pierwocin i doznać Twego miłosierdzia. Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony znajdą u Ciebie upodobanie. Jak całopalenia z baranów i cielców, i z tysięcy tłustych owiec, tak niechaj dziś będzie nasza ofiara przed Tobą i niech Ci się podoba! Ponieważ ci, co pokładają ufność w Tobie, nie mogą doznać wstydu. Teraz zaś idziemy za Tobą z całego serca, odczuwamy lęk przed Tobą i szukamy Twego oblicza. Nie zawstydzaj nas, lecz postępuj z nami według swej łagodności i według wielkiego swego miłosierdzia. Wybaw nas przez swe cuda i uczyń swe imię sławnym, Panie!"

Psalm:

(Ps 25 (24), 4-5. 6 i 7bc. 8-9)
REFREN: Pamiętaj o nas, miłosierny Panie

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Aklamacja (Jl 2, 13bc)
Nawróćcie się do Boga waszego, On bowiem jest łaskawy i miłosierny.

Ewangelia:

 (Mt 18, 21-35)
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: "Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?" Jezus mu odrzekł: "Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Wiele osób zadaje sobie pytanie: Jaki jest Bóg? Czy jest On Miłosierny, czy Sprawiedliwy? Pismo Święte odpowiada na te pytania: Bóg jest Sprawiedliwy i równocześnie Miłosierny, przy czym Jego Sprawiedliwość prowadzi do Miłosierdzia. W modlitwie Azariasza pobrzmiewa zrozumienie tej prawdy. Azariasz interpretuje swoje ciężkie położenie, czyli niewolę i karę rozpalonego pieca, jako konsekwencje grzechów ludu Izraela. Nie oskarża za to Boga. Uznaje, że jest to sprawiedliwa kara. Nie obawia się jednak przypomnieć Bogu, że On jest ŚWIĘTY i że złożył On patriarchom Obietnicę, której nie odwoła. Dlaczego? Ze względu właśnie na swoją Świętość. Bóg jest inny od człowieka, nie zna zazdrości lub zawiści. Pamięć o tym daje Azariaszowi nadzieję i motywuje go do modlitwy i zawierzenia, które okażą się zbawienne, jak pokazuje dalsza narracja Księgi Daniela. W różnych naszych kryzysach duchowych i fizycznych nie bójmy się przypominać Bogu o Jego naturze, że Jest Miłością, która chce ratować człowieka. Oczywiście, Bóg to wie, ale taka modlitwa jest nam osobiście potrzebna. Być może dlatego Najwyższy dopuszcza ciężkie doświadczenia, byśmy przypominali to sobie i uczyli się codziennie ufności.

Komentarz do psalmu

Psalmista prosi Pana Boga, aby nauczył go przykazań, czyli po prostu dobrego życia. Czy można się tego nauczyć? Czy istnieje jakiś podręcznik? Oczywiście. Całe Pismo Święte jest takim podręcznikiem, zwłaszcza Dekalog i Kazanie Pana Jezusa na Górze. Jednakże, podobnie jak nie nauczy się człowiek jazdy samochodem poprzez czytanie przepisów ruchu drogowego, podobnie nie można nauczyć się dobrego życia bez praktyki. My, jako chrześcijanie, mamy też zadanie ułatwione, ponieważ Pan Jezus zostawił nam żywy przykład, jak interpretować i wcielać w życie wskazania Dekalogu. Również święci w historii Kościoła są jakby żywym elementarzem Ewangelii. Każdy stan w Kościele ma swoje wzorce, np. Mała Tereska z Lisieux dla osób życia konsekrowanego, święte małżeństwo Quattrocich dla zaślubionych, św. Jan Vianney dla księży, św. Stanisław Kostka dla dzieci i młodzieży i wielu, wielu innych. Ale to jeszcze nie wszystko. Konieczna jest Łaska Boża i zaufanie Bożemu Miłosierdziu. Bez tego możemy się zniechęcić z powodu naszych upadków, a przecież wszyscy doznajemy słabości. Trafnie to ujął św. Augustyn w jednej ze swoich modlitw: Panie Boże, daj łaskę do tego, czego żądasz, a potem żądaj, co chcesz.

Komentarz do Ewangelii

Nasza odpowiedzialność wobec Boga jest inna od odpowiedzialności wobec człowieka. Dzisiejsza przypowieść ukazuje nam Króla, który rozlicza się ze swoim dłużnikiem. Dług opiewa na sumę dziesięciu tysięcy talentów. Według standardów starożytnych miar wagi była to olbrzymia kwota. Wyobraźmy sobie, że współcześnie te dziesięć tysięcy talentów zmieściłoby się w czternastu tirach wypełnionych złotem bądź srebrem. Jest to symbol naszych win wobec Boga. Grzech jest w jakiś sposób nieskończoną obrazą Pana Boga, gdyż On jest Nieskończonym Dobrem, Nieskończoną Prawdą i Nieskończoną Miłością. Ludzkie wysiłki nie mogą dać odpowiedniego zadośćuczynienia, dlatego też skreślenie tego długu musiało dokonać się przez Jezusa Chrystusa, Boga-Człowieka, który złożył swemu Ojcu doskonałą Ofiarę o nieskończonej wartości. Każdy grzesznik może mieć w Chrystusie przebaczenie win. Winy między ludźmi z kolei symbolizuje dług trzystu denarów, ówczesna równowartość 3 miesięcy pracy. Wobec owego ogromu talentów to kwota bardzo mała. Dlatego Chrystus nakazuje nam przebaczać bliźniemu z serca. Czasami trudno przebaczyć. Pomocą dla nas może być rozważanie Męki naszego Zbawiciela. Wobec ogromu Jego bólu możemy usposobić nasze serca do otwartości na wybaczenie, tak jak otwarte jest Serce Chrystusa, przebite włócznią dla nas.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

źródło: mateusz.pl

(Jl 2, 13bc)
Nawróćcie się do Boga waszego, On bowiem jest łaskawy i miłosierny.

Módlmy się.

"Panie, ile razy mam przebaczyć? ...Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. " Amen

Red.