Ewangelia na dziś (19.11)

Pierwsze czytanie:

(1 Mch 4,36-37.52-59)
Juda i jego bracia powiedzieli: „Oto nasi wrogowie są starci. Chodźmy, aby świątynię oczyścić i na nowo poświęcić”. Zebrało się więc wszystko wojsko i poszli na górę Syjon. Dwudziestego piątego dnia dziewiątego miesiąca, to jest miesiąca Kislew, sto czterdziestego ósmego roku wstali wcześnie rano i zgodnie z Prawem złożyli ofiarę na nowym ołtarzu całopalenia, który wybudowali. Dokładnie w tym samym czasie i tego samego dnia, którego poganie go zbezcześcili, został on na nowo poświęcony przy śpiewie pieśni i grze na cytrach, harfach i cymbałach. Cały lud upadł na twarz, oddał pokłon i aż pod niebo wysławiał Tego, który im zesłał takie szczęście. Przez osiem dni obchodzili poświęcenie ołtarza, a przy tym pełni radości składali całopalenia, ofiary pojednania i uwielbienia. Fasadę świątyni ozdobili złotymi wieńcami i małymi tarczami, odbudowali bramy i pomieszczenia dla kapłanów i drzwi do nich pozakładali. A między ludem panowała wielka radość z tego powodu, że skończyła się hańba, którą sprowadzili poganie. Juda zaś, jego bracia i całe zgromadzenie Izraela postanowili, że uroczystość poświęcenia ołtarza będą z weselem i radością obchodzili z roku na rok przez osiem dni, począwszy od dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew.

Psalm:

(1 Krn 29,10-11abc.11d-12)
REFREN: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię

Bądź błogosławiony, o Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
na wieki wieków.
Twoja jest, o Panie, wielkość i potęga,
sława, majestat i chwała;
bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje.

Do Ciebie, Panie, należy królowanie.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzi.
Ty nad wszystkim panujesz, a w ręku Twoim siła i potęga
i ręką Twoją wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

Aklamacja (J 10,27)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

Ewangelia:

(Łk 19,45-48)
Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: „Napisane jest: "Mój dom będzie domem modlitwy", a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców”. I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Ołtarze, na których składano ofiary, występują we wszystkich religiach. Ten z jedynej świątyni jerozolimskiej był znakiem obecności Boga. Sprofanowany przez pogan poprzez umieszczenie na nim „ohydy spustoszenia”, czyli wyobrażenia Zeusa Olimpijskiego, i składanie mu ofiar, został przez Judę Machabeusza i jego braci rozwalony (splugawione kamienie Juda kazał wynieść aż do czasu pojawienia się proroka, który nimi rozporządzi). Zbudowany na nowo z nieciosanych kamieni został poświęcony przez złożenie ofiary rankiem, dokładnie trzy lata po jego zbezczeszczeniu. Oczyszczenie i poświęcenie świątyni dało początek najmłodszemu ze świąt żydowskich, obchodzonemu od 25 dnia miesiąca Kislew przez osiem kolejnych dni.
W Janowej Ewangelii Jezus właśnie w czasie tego święta, przechadzając się w portyku Salomona, zapytany wprost czy jest mesjaszem, nawiązuje do obrazu pasterza i owiec, o którym mówił w święto Namiotów i wskazuje na swą jedność z Ojcem. On teraz jest znakiem widzialnym obecności Boga. Kiedy Jezus składa w ofierze samego siebie, jest równocześnie kapłanem i ołtarzem. A my możemy z Nim zasiadać do Jego stołu (1 Kor 10,16-21).

Komentarz do psalmu:

Odpowiedzią na czytanie o oczyszczeniu i poświęceniu świątyni jest piękna modlitwa króla Dawida. Wypowiedział ją, gdy przygotował materiały na budowę świątyni i oddał je w ręce swego syna Salomona. A potem przy błogosławieństwie całego ludu oddał mu także tron. Jest jak najbardziej aktualna: wszystko to, co Tobie, Boże, ofiarujemy, pochodzi od Ciebie!

Komentarz do Ewangelii:

Zadomowiliśmy się dzisiaj w świątyni – Jezus, który wjechał do Jerozolimy jako oczekiwany Syn Dawida, witany entuzjastycznie przez tłumy, udaje się na Syjon. Na rozległym dziedzińcu pogan sprzedawano zwierzęta przeznaczone na ofiary, wymieniano monety, gdyż podatek świątynny czy inne ofiary, przyjmowane były tylko w monetach żydowskich. Scena wypędzenia przekupniów z pewnością nie wynikała z odczuć estetycznych (to nie były generalne porządki przed świętem Paschy) – Jezus płonął gorliwością o dom swojego Ojca. Zależy Mu także na czystości naszych serc, bo jak ujął to św. Paweł: jesteśmy świątynią Ducha Świętego, a sam Jezus nabył nas za wielką cenę swojej krwi.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałek FMA

źródło: mateusz.pl

(J 10,27)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

Módlmy się.

( J 10, 11-18)

Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.

Red.