Ewangelia na dziś (18.11)

Pierwsze czytanie:

(1 Mch 2,15-29)
Do miasta Modin przybyli królewscy wysłańcy, którzy zmuszali do odstępstwa przez uczestnictwo w składaniu ofiary. Wielu spomiędzy Izraelitów przyszło do nich. Gdy jednak zebrali się Matatiasz i jego synowie, wtedy królewscy wysłańcy zwrócili się do Matatiasza słowami: „Ty jesteś zwierzchnikiem, sławnym i wielkim w tym mieście, a powagę twoją umacniają synowie i krewni. Teraz więc ty pierwszy przystąp i wykonaj to, co poleca dekret królewski, tak jak to uczyniły już wszystkie narody, a nawet mieszkańcy Judy i ci, którzy pozostali w Jerozolimie. Za to ty i synowie twoi będziecie należeli do królewskich przyjaciół, ty i synowie twoi będziecie zaszczytnie obdarzeni srebrem, złotem i innymi darami”. Na to jednak Matatiasz odpowiedział donośnym głosem: „Jeżeli nawet wszystkie narody, które mieszkają w państwie podległym królewskiej władzy, na znak posłuszeństwa swemu królowi odstąpiły od kultu swych ojców i zgodziły się na jego nakazy, to jednak ja, moi synowie i moi krewni będziemy postępowali zgodnie z przymierzem, które zawarli nasi ojcowie. Niech nas Bóg broni od przekroczenia Prawa i jego nakazów. Królewskim rozkazom nie będziemy posłuszni i od naszego kultu nie odstąpimy ani na prawo, ani na lewo”. Zaledwie skończył mówić te słowa, pewien człowiek, Judejczyk, przystąpił do ołtarza w Modin, ażeby złożyć ofiarę zgodnie z królewskim dekretem. Gdy zobaczył to Matatiasz, zapłonął gorliwością i zadrżały mu nerki, i zawrzał gniewem, który był słuszny. Pobiegł więc i zabił go obok ołtarza. Zabił wtedy także królewskiego urzędnika, który zmuszał do składania ofiar, ołtarz zaś rozwalił. Zapałał gorliwością o Prawo i tak uczynił, jak Pinchas Zambriemu, synowi Salu. Wtedy też Matatiasz zaczął w mieście wołać donośnym głosem: „Niech idzie za mną każdy, kto płonie gorliwością o Prawo i obstaje za przymierzem”. Potem zaś on sam i jego synowie uciekli w góry, pozostawiając w mieście wszystko, co tylko posiadali. Wtedy wielu ludzi, którzy szukali tego, co sprawiedliwe i słuszne, udało się na pustynię i tam przebywali.

Psalm:

(Ps 50,1-2.5-6.14-15)
REFREN: Temu, kto prawy, ukażę zbawienie

„Bogu składaj ofiarę dziękczynną,
spełnij swoje śluby wobec Najwyższego.
I wzywaj Mnie w dniu utrapienia,
uwolnię ciebie, a ty Mnie uwielbisz”.

Przemówił Pan, Bóg nad bogami,
i wezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
Bóg zajaśniał z Syjonu,
korony piękności.

„Zgromadźcie Mi moich umiłowanych,
którzy przez ofiarę zawarli ze Mną przymierze”.
Niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość,
albowiem sam Bóg jest sędzią.

Aklamacja (Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

(Łk 19,41-44)
Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: „O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, obiegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Biblijni powstańcy, stający w obronie wiary w jedynego Boga, Prawa przekazanego przez Mojżesza, kultu i tradycji ojców, to ludzie, którzy z obojętnością wysłuchali obietnicy awansu społecznego, politycznego, kulturowego niosącego kuszące korzyści materialne. Pochlebstwa i wskazówka, że teraz to normalne, że tak robią wszyscy, to jak widać stara i ciągle stosowana metoda pozyskiwania popleczników do swoich celów przez sprawujących władzę – tym razem Antioch się przeliczył. Matatiasz, kapłan z Modin, wraz ze swymi synami nie zamierzał uznawać legalności dokumentu królewskiego i stanął na czele powstania. Autor 1 Mch wyraźnie wskazuje, że podstawą patriotyzmu tych bohaterów jest wierność tradycji religijnej ojców. Grecy czy Rzymianie mogli tego nie odczuwać, bo wielobóstwo nie przeszkadzało im budować ołtarza jeszcze jednemu nieznanemu bogu. W naszej historii się to sprawdziło: naród przetrwa polityczną niewolę, zniknięcie z mapy świata tylko wówczas, gdy będzie miał świadomość własnych korzeni, tradycji i wartości, jakie niesie przekazywana wiara.
To ważne także, a może szczególnie dzisiaj, gdy panuje trend rozmywania odrębności i unifikacja na siłę.

Komentarz do psalmu:

Mnożenie ofiar dla Tego, do którego należy cały wszechświat, nie jest zasadne: łaskawość Boga nie zależy od ilości ofiar. Zgromadźcie moich umiłowanych – Bóg wskazuje na relację miłości i wypełnianie tego, co ślubowaliśmy. Stworzył nas bowiem dla swojej chwały – tylko my możemy Go uwielbiać!

Komentarz do Ewangelii:

Zapłakał nie tylko nad umiłowanym miastem, zburzonym ostatecznie w roku 70. Płakał nad swoim ludem, który odrzucił zapowiadanego Księcia Pokoju, choć On nigdy nie cofnął żadnej z obietnic danych przez proroków Wybranym. Płacze nad nami, gdy nasze wybory nas rujnują.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałek FMA

źródło: mateusz.pl

(Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Módlmy się.

Stwórz, Boże, we mnie serce czyste. Amen

Red.