Ewangelia na dziś (16.03.2021)

Pierwsze czytanie:

(Ez 47,1-9,12)
Podczas widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie aniał z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i poza murami powiódł mnie od bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza. Potem poprowadził mnie ów mąż w kierunku wschodnim; miał on w ręku pręt mierniczy, odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę; woda sięgała aż do kostek. Następnie znów odmierzył tysiąc [łokci] i kazał mi przejść przez wodę: sięgała aż do kolan; i znów odmierzył tysiąc [łokci] i kazał mi przejść: sięgała aż do bioder; i znów odmierzył jeszcze tysiąc [łokci]: był tam już potok, przez który nie mogłem przejść, gdyż woda była za głęboka, była to woda do pływania, rzeka, przez którą nie można było przejść. Potem rzekł do mnie: Czy widziałeś to, synu człowieczy? I poprowadził mnie z powrotem wzdłuż rzeki. Gdy się odwróciłem, oto po obu stronach na brzegu rzeki znajdowało się wiele drzew. A On rzekł do mnie: Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione. A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ woda dla nich przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo.

Psalm:

(Ps 46,2-3.5-6.8-9)
REFREN: Pan Bóg Zastępów jest dla nas obroną

Bóg jest dla nas ucieczką i mocą:
najpewniejszą pomocą w trudnościach.
Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia
i góry zapadały w otchłanie morza.

Nurty rzeki rozweselają miasto Boże,
najświętszy przybytek Najwyższego.
Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje,
Bóg je wspomaga o świcie.

Pan Zastępów jest z nami,
Bóg Jakuba jest naszą obroną.
Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana,
zdumiewające dzieła, których dokonał na ziemi.

 Aklamacja (J 4,42.15)
Panie, Ty jesteś prawdziwie Zbawicielem świata, daj nam wody żywej, byśmy nie pragnęli.

Ewangelia:

(J 5, 1-16)
Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś znajduje się sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków. Wśród nich leżało mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych. Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: Czy chcesz stać się zdrowym? Odpowiedział Mu chory: Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wchodzi przede mną. Rzekł do niego Jezus: Wstań, weź swoje łoże i chodź! Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łoże i chodził. Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc żydzi do uzdrowionego: Dziś jest szabat, nie wolno ci nieść twojego łoża. On im odpowiedział: Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje łoże i chodź. Pytali go więc: Cóż to za człowiek ci powiedział: Weź i chodź? Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest; albowiem Jezus odsunął się od tłumu, który był w tym miejscu. Potem Jezus znalazł go w świątyni i rzekł do niego: Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło. Człowiek ów odszedł i doniósł żydom, że to Jezus go uzdrowił. I dlatego żydzi prześladowali Jezusa, że to uczynił w szabat.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Symboliczne przedstawienie wody jest częstym obrazem Pisma Świętego. Może ona być przedstawiona w negatywny sposób, kiedy jest niszczącą siłą kierowaną przez gniew Boży. Wyraża także wszechmoc Boga, co dobrze widać w opisie stworzenia świata, gdy „Duch Boży unosił się nad wodami” (Rdz 1,2). Również jej niedostatek obrazuje brak błogosławieństwa Bożego, czego mogli doświadczyć Izraelici wędrujący przez pustynię. Wizja wody ma także zabarwienie pozytywne, kiedy przedstawiana jest jako ożywiająca siła, budząca stworzenie do życia.
Wizja proroka Ezechiela, która jest skierowana do wygnanego do Babilonu ludu, przedstawia wodę jako życiodajną siłę. Wypływający ze świątyni strumień już po dwóch kilometrach staję się rzeką, której nie da się przekroczyć. Rwąca siła „żywej wody” ożywia umarłe słone wody i odradza żyjące w niej stworzenia.
Bardzo wyraźnie proroctwo Ezechiela wypełnia się w Nowym Testamencie. Nie jest już mglistą wizją przyszłego szczęścia, ale spełnia się w Jezusie Chrystusie. Jan Ewangelista przytacza moment, kiedy Jezus mówi, że „jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza.” (J 7,37). Jezus jest ostatecznie świątynią, z której wypłynęła i cały czas wypływa żywa woda, oczyszczająca i zbawiająca człowieka.

Komentarz do psalmu:

W odpowiedzi na pierwsze czytanie dzisiejszy psalm wprowadza nas w potężne zjawiska przyrodnicze. Psalmista pokazuje ogrom naturalnych katastrof, takich jak trzęsienie ziemi, w celu skonfrontowania ich z wszechmocą Boga. W trzeciej zwrotce (w. 9) wzywa do dostrzeżenia Bożych dzieł. Wyraźnym znakiem obecności Boga jest rzeka przepływająca przez miasto Boże. Tak jak woda w Księdze Ezechiela była obrazem łaski Bożej, tak w psalmie ma pomóc w uwierzeniu, że Pan Bóg nad wszystkim panuje.
Psalm 46 jest zachętą, aby nie zatrzymywać się na trudnościach i przeciwnościach codziennego życia. Stawia nam bardzo trudne, ale i konkretne pytania. Czy pośród doświadczanych trudności i w gąszczu niewytłumaczalnych tragedii będziemy umieli zaufać, że działanie Boga jest zawsze pierwsze? Czy jesteśmy otwarci na Jego wezwanie, by „przyjść i zobaczyć dzieła Pana”?

Komentarz do Ewangelii:

Drobny szczegół w pierwszych wersetach dzisiejszej Ewangelii wskazuje, że sadzawka, przy której leżał chromy, ma pięć krużganków. Św. Augustyn widzi w tej liczbie Pięcioksiąg, który w Starym Testamencie obrazuje Prawo Boże przekazane ludziom przez Mojżesza.
Woda znajdująca się w sadzawce uzdrawiała niepełnosprawnych, którzy do niej wchodzili. Dlaczego więc paralityk nie został uzdrowiony? Chory od trzydziestu ośmiu lat czekał na człowieka, który wprowadzi go do uzdrawiającej wody. Analogicznie, Żydzi już długo znali Torę, która obiecywała życie. Jednak, nie samo Prawo zbawia człowieka, podobnie sama woda nie daje uzdrowienia. Chromy wie, że ktoś musi go do sadzawki wprowadzić. Po tak wielu latach przychodzi ten właściwy człowiek – Jezus. Co zaskakujące, Zbawiciel nie prowadzi chorego do sadzawki, ale to Jego słowa stają się uzdrawiającą wodą.
Uzdrowienie przychodzi przez zawierzenie i posłuszeństwo Bożemu Słowu. Nasze wysiłki, modlitwy, wypełnianie przykazań nie zbawią nas, jeśli będą opierały się tylko na zaufaniu sobie. Poddanie się Bożemu działaniu może zburzyć nasze schematy myślowe, tak jak dla Żydów było nie do przyjęcia, że chromy nosi swoje łoże w szabat. Nie wiedzieli, że chromy tak naprawdę doszedł do istoty odpoczynku szabatowego, który przede wszystkim polega na przebywaniu z Bogiem. Wejście w relację osobową z Bogiem jest fundamentem wszystkich modlitw i wypełnianych przykazań.

Komentarze zostały przygotowane przez Jakuba Zinkowa kleryka IV roku WMSD w Warszawie

źródło: mateusz.pl

(J 4,42.15)
Panie, Ty jesteś prawdziwie Zbawicielem świata, daj nam wody żywej, byśmy nie pragnęli.

Módlmy się: 

Słowa zaczerpniete z grupy FAcebookowej "Nie wstydzę sie Jezusa"

Red.