Ewangelia na dziś (15.10)

Pierwsze czytanie:

(Rz 4, 1-8)
Bracia: Zapytajmy, co zyskał Abraham, praojciec nasz według ciała? Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. Bo cóż mówi Pismo? "Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to policzone za sprawiedliwość". Otóż temu, który pracuje, liczy się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności. Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego liczy się za tytuł do usprawiedliwienia, zgodnie z pochwałą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków: "Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte. Błogosławiony mąż, któremu Pan nie liczy grzechu".

Psalm:

(Ps 32 (31), 1b-2. 5 i 11)
REFREN: Tyś mą ucieczką i moją radością

Szczęśliwy człowiek,
któremu nieprawość została odpuszczona,
a jego grzech zapomniany.
Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy,
a w jego duszy nie kryje się podstęp.

Grzech wyznałem Tobie i nie skryłem mej winy.
Rzekłem: "Wyznaję mą nieprawość Panu",
a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu.
Cieszcie się i weselcie w Panu, sprawiedliwi,
radośnie śpiewajcie, wszyscy prawego serca!

Aklamacja (Ps 33 (32), 22)
Niech nas ogarnie Twoja łaska, Panie, według nadziei pokładanej w Tobie.

Ewangelia:

(Łk 12, 1-7)
Kiedy ogromne tłumy zebrały się koło Jezusa, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: «"trzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a co w izbie szeptaliście do ucha, głoszone będzie na dachach. A mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic już więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie! Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

W dalszym ciągu trwamy w Pawłowym dowodzeniu pochodzenia usprawiedliwienia z wiary. Tym razem apostoł odwołuje się do patriarchy Abrahama – wzorowego poganina i Żyda, którego wiara została mu poczytana za sprawiedliwość. Określenie to wskazuje zwykle na przemawianie Boga, które w świętych tekstach wiąże się zawsze ze stwarzaniem nowej rzeczywistości. W sensie duchowym możemy więc postrzegać wiarę jako drogę do zupełnie nowej, ukształtowanej przez Mądrość Bożą egzystencji.
Kolejna prawda dotyczy tego, że poczytywanie za sprawiedliwość opiera się w pełni nie na ludzkich zasługach, ale na łasce Bożej. To pocieszające, biorąc pod uwagę fakt, że nasze dobre uczynki nierzadko bywają podszyte odrobiną egoizmu, poszukiwaniem osobistych korzyści.
Apostolski wykład o usprawiedliwieniu podsumowuje nawiązanie do postaci króla Dawida. Odwołując się do prawa i proroków, św. Paweł zastosował w polemice z Żydami prowadzoną przez nich samych egzegezę rabinacką. Uczeni w Piśmie jeszcze przed jego działalnością obliczyli, że akt szczególnej łaskawości Boga wobec Abrahama poprzedzał jego obrzezanie o ok. 29 lat, czyli de facto jako pierwsi udowodnili pierwszeństwo wiary przed uczynkami. Właściwe relacje tych dwóch rzeczywistości opisuje zgodnie z treścią dzisiejszego czytania jeden ze starożytnych żydowskich uczonych: wiara przyczynia się do budowania mocnego charakteru, ten zaś przekłada się na dobre uczynki.

Komentarz do psalmu:

Psalm 32 to tekst o charakterze mądrościowym, dlatego trudno doszukiwać się w nim odniesień do ofiarniczego charakteru odpuszczenia win związanego z kultem. Słowo szczęście (hbr. arse) użyte na początku omawianego fragmentu wskazuje na poczucie szczęścia zarówno jednostki jak i grupy społecznej. W sensie duchowym zbieżność ta symbolizuje prawdę, że osobiste wyznanie grzechów przed Miłosiernym Bogiem może przekładać się na szczęście naszego bliskiego otoczenia – rodziny, znajomych, wspólnoty: Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca - ten miłosierdzia dostąpi (Prz 28, 13).

Komentarz do Ewangelii:

W Księdze Hioba czytamy: Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? (Hi 7, 1). Ta starotestamentalna kwestia z pewnością dotykała uczniów Jezusa z dzisiejszej ewangelii. Myślę, że jest ona aktualna także dzisiaj, bo czy nie bojowaniem nazwiemy nieustanne napięcie pomiędzy pogardą ze strony ludzi, kiedy zbliżamy się do Boga, a gniewem Bożym powodowanym zatracaniem się w sprawach tego świata? Tymczasem Jezus mówi do nas: Nie bójcie się oraz nazywa przyjaciółmi. Przywołując obraz wróbli (najniżej cenionych z ówczesnych ptaków), odwołuje się do ich wartości, która jest jeszcze niższa, kiedy chce się je nabyć hurtowo. Chrystus pragnie przez to pokazać, że nie jesteśmy zwykłymi statystami na scenie walki dobra ze złem, że nie jesteśmy wyłącznie statystyką. Każdy z nas jest przez Niego upragniony, ważniejszy od wielu wróbli, osobiście wspierany w zmaganiach z grzechem.

Komentarze zostały przygotowane przez Piotra Lipca - kleryka V roku WMSD w Warszawie

źródło: mateusz.pl

(Ps 33 (32), 22)
Niech nas ogarnie Twoja łaska, Panie, według nadziei pokładanej w Tobie.

Módlmy się.

Panie Boże, wybacz nam nasze grzechy i obdaż nas Zbawieniem, przez Chrystusa Pana naszego. Amen

Red.