Ewangelia na dziś (14.07)

Pierwsze czytanie:

(Wj 3,1-6.9-12)
Gdy Mojżesz pasł owce swego teścia imieniem Jetro, kapłana Madianitów, zaprowadził owce w głąb pustyni i doszedł do Góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: "Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?" Gdy zaś Pan ujrzał, że podchodzi, by się przyjrzeć, zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: "Mojżeszu, Mojżeszu!" On zaś odpowiedział: "Oto jestem". Rzekł mu Bóg: "Nie zbliżaj się tu! Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą". Powiedział jeszcze Pan: "Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. Pan mówił: "Teraz oto doszło do Mnie wołanie Izraelitów, bo też naocznie przekonałem się o cierpieniach, jakie im zadają Egipcjanie: Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu". A Mojżesz odrzekł Bogu: "Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów z Egiptu?" A On powiedział: "Ja będę z tobą. Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię posłałem, będzie to, iż po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu oddacie cześć Bogu na tej górze".

Psalm:

(Ps 103,1-4.6-7)
REFREN: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia

Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Dzieła Pana są sprawiedliwe,
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi,
swoje dzieła synom Izraela.

Aklamacja (Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Ewangelia:

(Mt 11,25-27)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Dziś jesteśmy świadkami ważnego wydarzenia: Bóg objawia się Mojżeszowi i powierza mu misję, powołuje go do specjalnego zadania.
W jakich okolicznościach dokonuje się to niezwykłe spotkanie? Zwróćmy uwagę, że Mojżesz wykonuje swoje codzienne obowiązki, ale jednocześnie odchodzi w głąb pustyni. Tę sytuację możemy potraktować jako wskazówkę dla naszego życia duchowego. Bóg przychodzi w codzienności, pośród zwykłych spraw, ale pod warunkiem, że zrobimy Mu miejsce, postaramy się o przestrzeń zwaną tu „pustynią”. Może to być rzeczywiście chwila samotności, „odejścia”, a może być przestrzeń wewnętrznego skupienia, świadomego zatrzymania myśli i słuchania, co Pan mówi do serca.
By zaistniało spotkanie, potrzeba także dalszych postaw, które widzimy u Mojżesza. Z jednej strony - otwartość, gdy Mojżesz mówi: „Podejdę…”, a z drugiej - szacunek, wyrażony tu przez słowa Boga: „Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą” – i odpowiedź Mojżesza: „zasłonił twarz…”
Tak przygotowane serce zdolne jest przyjąć Boże objawienie. A objawienie to zawiera dwie podstawowe prawdy: kim jest Bóg i kim jest Mojżesz. „Jestem Bogiem ojca twego… oto posyłam cię… Ja będę z tobą.” Czyż nie jest to najgłębszą potrzebą ludzkiego serca: poznać Boga i zrozumieć siebie w świetle Bożej obecności?

Komentarz do psalmu:

Bóg objawił się Mojżeszowi i zapowiedział wyjście Izraela z niewoli egipskiej. Bóg pragnie wyjścia każdego człowieka z każdej jego niewoli. W psalmie odpowiadamy na to Boże pragnienie wdzięcznością i uwielbieniem. Opiewamy wielkie dzieła, których dla nas i w nas dokonał.
Mamy więc słowa jakby przynaglenia własnej duszy: Błogosław Pana, moja duszo. Błogosław i nie zapominaj Jego dobrodziejstw. To wezwanie, by pamiętać, jest niezwykle ważne w kulturze Bliskiego Wschodu, a zwłaszcza w świecie Biblii. Od wezwania do dobrej pamięci, od wspominania Bożych dzieł rozpoczyna się w Izraelu świętowanie Paschy. Na pamiętaniu dobra opiera się zażyłość z Bogiem, pewność Jego obecności i opieki. Dzięki tej dobrej pamięci przetrwała, mimo dziejowych burz, tożsamość narodu.
Warto zadać sobie pytanie, co przechowuję w mojej pamięci, co często wspominam? Czy są to dobre treści? Czy one mnie budują, czy podtrzymują moje dobre relacje z Bogiem i z bliźnimi?

Komentarz do Ewangelii:

Choć mądrość i roztropność zasadniczo są pięknymi cnotami, to jednak dziś Jezus pokazuje nam, że mogą stać się pułapką. Dzieje się tak wtedy, gdy prowadzą do nieufności i ludzki rozum stawiają ponad wiarę. Wobec spraw Bożych każdemu, bez względu na wiedzę i umiejętności, wypada pozostać „prostaczkiem”, czyli człowiekiem prostego, ufnego serca. Tacy właśnie „prostaczkowie” potrafią odgadnąć zapowiedź Królestwa Bożego i obecność Ojca w Osobie Jezusa. Jezus bardzo pragnie objawiać Ojca, także dzisiaj nam. Czy znajdzie w nas wiarę i ufność?

Komentarze zostały przygotowane przez s. Marię Agnieszkę od Wcielenia i Paschy Jezusa OCD

źródło: mateusz.pl

(Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Módlmy się.

Boże Ty dałesz mi wszystko, Ty dbasz o wszystko zanim o tym pomyślę. Jakeż szczęśliwy jestem Panie, że mnie miłujesz. Tobie Boże Wszechmogący niech będzie chwała i cześć na wieki wieków. Amen

Red.