Ewangelia na dziś (14.03)

Pierwsze czytanie:

 (Dn 9, 4b-10)
O Panie, Boże mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań. Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całej ludności kraju. U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas – mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali. Panie! Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Ale Pan, Bóg nasz, jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

Psalm:

(Ps 79 (78), 5a i 8. 9. 11 i 13)
REFREN: Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów

Czy wiecznie będziesz się gniewał?
Nie pamiętaj nam win przodków naszych,
niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie,
gdyż bardzo jesteśmy słabi.

Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco,
dla chwały Twojego imienia;
wyzwól nas i odpuść nam grzechy
przez wzgląd na swoje imię.

Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie
i mocą Twego ramienia ocal na śmierć skazanych.
My zaś, lud Twój i owce Twojej trzody,
będziemy wielbić Ciebie na wieki
i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

Aklamacja (J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

Ewangelia:

 (Łk 6, 36-38)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

W dzisiejszym czytaniu prorok Daniel staje przed potężnym Bogiem z wyznaniem: zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, zbuntowaliśmy się i odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Z pokorą i z poczuciem wstydu woła do Boga i uznaje swoją słabość. Ma on świadomość własnej winy oraz niewierności całego narodu.
Pewnie nie raz znaleźliśmy się w podobnej sytuacji, kiedy przyszło nam ze wstydem klękać przed Bogiem, wyznawać naszą słabość i błagać Go o przebaczenie. Jeszcze gorzej czuliśmy się wtedy, kiedy tak bardzo obiecywaliśmy poprawę, a znowu popełniliśmy ten sam grzech.
Spotkanie grzesznego człowieka z Bożym majestatem może wywołać dwie postawy: strach i lęk oraz fascynację i zachwyt. Tylko od nas zależy czy przerazimy się Bożej sprawiedliwości i kary, a nasz grzech uznamy za niewybaczalny, czy zafascynujemy się dobrocią, świętością oraz miłosierdziem Boga i pozwolimy Mu przemieniać i oczyszczać nasze serca, oddając Mu wszystkie słabości w prostocie i pokorze.
Prorok Daniel wie, że Bóg przebacza tym, którzy o to proszą i wyznaje: Pan, nasz Bóg, jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu... Niech te słowa będą naszym wołaniem, abyśmy stając wobec Boga, nie ulękli się Jego potęgi, ale z pokorą, szacunkiem i ufnością przychodzili błagać o miłosierdzie. Bóg nigdy nie męczy się przebaczaniem nam. To my męczymy się proszeniem o nie. (Papież Franciszek) Niech nigdy nie zabraknie nam sił do wołania o miłosierdzie.

Komentarz do psalmu

Dzisiejszy fragment psalmu jest trafną odpowiedzią na usłyszane przed chwilą czytanie: prorok Daniel wypowiadał na modlitwie swój smutek przed nadchodzącą zgubą Jerozolimy, a teraz psalmista opłakuje jej upadek. Zburzenie Miasta Świętego jest pokłosiem grzechów narodu wybranego i znakiem odrzucenia Izraelitów.
Każdy z nas na mocy Sakramentu Chrztu św. uczestniczy w zbawczym dziele Chrystusa, a więc jest także członkiem nowego Ludu Bożego. Jednak raz podjęta decyzja nie stanowi zapewnienia, że nigdy nie sprzeciwimy się Bogu. Dlatego trzeba nam troszczyć się o codzienną świętość i wołać: Wspomóż nas, Boże nasz, Zbawco... Gdy uznamy potrzebę Jego pomocy, to łatwiej będzie nam wytrwać w dobrych postanowieniach.

Komentarz do Ewangelii

Jasno i wyraźnie Chrystus wzywa nas do stawania się miłosiernymi. Mamy być miłosierni, jak miłosierny jest nasz Ojciec. Szczególną postacią związaną z realizacją tego wezwania jest św. siostra Faustyna. W swoim Dzienniczku zapisała modlitwę, w której prosi, aby jej oczy, słuch, język, ręce, nogi, serce stawały się miłosierne (Dz. 163). Dlaczego jest to tak ważne? Bo dzięki temu upodabniamy się do Boga. Możemy naprawdę nazywać się Jego dziećmi. W każdym sakramencie, a w sposób szczególny w Sakramencie Pokuty i Pojednania doświadczamy Bożego miłosierdzia. Nie zatrzymujmy tego doświadczenia tylko dla siebie, ale nieśmy je do naszych bliźnich.

Komentarze zostały przygotowane przez diakona Przemysława Misiora alumna VI roku WSDDW-P

źródło: mateusz.pl

(J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

Módlmy się.

Jaką miarą sądzicie taką i  Wam odmierzać będą. 

Red.