Ewangelia na dziś (09.12)

Pierwsze czytanie:

 (Iz 41,13-20)
Ja, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: „Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą”. Nie bój się, robaczku, Jakubie, nieboraku, o Izraelu! Ja cię wspomagam, mówi Pan, odkupiciel twój, Święty Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młocarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: Ty zmłócisz i wykruszysz góry, zmienisz pagórki w drobną sieczkę. Ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela. Nędzni i biedni szukają wody, i nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela. Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód w pośrodku nizin. Zamienię pustynię na pojezierze, a wyschniętą ziemię na wodotryski. Na pustyni zasadzę cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie. Ażeby widzieli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka Pana to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał.

Psalm:

(Ps 145,1 i 9,10-11,12-13ab)
REFREN: Pan jest łagodny i bardzo łaskawy

Będę Ciebie wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Aklamacja
Niebiosa, spuśćcie sprawiedliwego jak rosę, niech jak deszcz spłynie z obłoków, niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.

Ewangelia:

 (Mt 11,11-15)
Jezus powiedział do tłumów: „Zaprawdę powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Po przerwie spowodowanej uroczystością, wracamy do Izajaszowej księgi pocieszenia. By dobrze odebrać dzisiejszy fragment, warto zwinąć się w kłębek pod kocem (nie żartuję) albo wrócić pamięcią do jakiegoś osobistego rozstrojenia emocjonalnego; chodzi o to, by zafundować sobie coś na kształt mini-bibliodramy. Wyobraź sobie wówczas, jak Bóg namacuje twoją prawicę, mówiąc Ci: „Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą, robaczku… Ja cię wspomagam!”. Pobądź przy tym dotyku i towarzyszącym mu głosie, pozwól sobie na czas potrzebny do ośmielenia i „ogrzania” twojego serca. Dopiero potem przejdź dalej: Ty zmłócisz i pokruszysz góry, zamienisz pagórki w drobną sieczkę! Bóg dostrzega w tobie siłę, nawet gdy czujesz się „rozłożony na łopatki”; przy czym, tą siłą nie jest twoja wola, ale Jego obecność. Czy wierzysz Mu? Być może odpowiesz: Ależ mój język wysechł już z pragnienia… Bardzo słusznie, opowiadaj Panu o swoich niedyspozycjach; On cię wysłucha i nie opuści. A nawet więcej, każe wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach! Postaw sobie przed oczami litą skałę, z której tryska woda – to obraz ciebie! Podobnie jak roślinność – cedry, akacje, mirty i oliwki – zasadzone na pustyni. Wreszcie, na zakończenie tej mini-bibliodramy, skieruj uwagę na ostatnie zdanie czytania: Ażeby zobaczyli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka Pańska to uczyniła. Powinny zaintrygować cię aż cztery czasowniki wyrażające zdobywanie wiedzy: zobaczyć, poznać, rozważyć, pojąć – a chodzi o objawienie: ręka Pańska to uczyniła! Stawką więc dzisiejszego czytania jest nie tyle twój dobrostan (przeżycie Bożej bliskości), ile oddanie Bogu chwały. Bóg się ku tobie uniża, żebyś ty Go wywyższył.

Komentarz do psalmu:

Potraktujmy obecny utwór jako odpowiedź serca, które dobrze odbyło powyższą mini-bibliodramę. Serce otulone przez Boga – utwierdzone w Jego przychylnej obecności – zdrowieje i integruje się. W efekcie, jest zdolne dzielić się swym doświadczeniem z innymi: Będę Cię wielbił… Pan jest dobry! Jego miłosierdzie nad wszystkim! Ponadto, dla takiego serca pojęcie „królestwa Bożego (niebieskiego)” ze sfery abstrakcji przenosi się do rzeczywistości: Wspaniała chwała Twojego królestwa! O ileż prościej wówczas modlić się drugą prośbą Modlitwy Pańskiej: „Ojcze nasz… Przyjdź królestwo Twoje!”.

Komentarz do Ewangelii:

Przez najbliższe trzy dni będziemy wraz z Jezusem przyglądali się postaci Jana Chrzciciela. Dziś mamy zadziwić się temu, jak jego wielkość – między narodzonymi z niewiast nie powstał większy – wprost przyćmiona jest przez rzeczywistość królestwa niebieskiego, czyli samego Jezusa: „Królestwo Boże może oznaczać samego Chrystusa” (KKK 2816 cyt. św. Cypriana). Podczas gdy Jan Chrzciciel uosabia jeszcze stary porządek, czyli „Prawo nadane przez Mojżesza”, królestwo niebieskie oznacza nowe przymierze, czyli „łaskę i prawdę, które przyszły przez Jezusa Chrystusa” (por. J 1, 17). Kto został ochrzczony i żyje wiarą, tego serce goreje dzisiejszą gwałtownością (dosł. „pozytywną asertywnością, siłą, mocą”). Jak tłumaczy Katechizm, łaska Chrystusa „nie dodaje nowych zewnętrznych przepisów, ale przemienia samo źródło czynów, czyli serce, gdzie człowiek wybiera między tym, co czyste i nieczyste, gdzie kształtuje się wiara, nadzieja i miłość, a wraz z nimi inne cnoty. W ten sposób Ewangelia prowadzi Prawo do jego pełni przez naśladowanie doskonałości Ojca niebieskiego, przebaczanie nieprzyjaciołom i modlitwę za prześladowców na wzór Boskiej wspaniałomyślności” (por. KKK 1968). A czy ty już narodziłeś się do królestwa, przewyższając Jana Chrzciciela?

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Błażeja Węgrzyna

źródło: mateusz.pl

 (Mt 11,11-15)
Jezus powiedział do tłumów: „Zaprawdę powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. 

Módlmy się.

Niebiosa, spuśćcie sprawiedliwego jak rosę, niech jak deszcz spłynie z obłoków, niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.

Red.