Ewangelia na dziś (09.09)
fot. pixabay
Dzisiejsze czytanie, psalm i Ewangelia oraz komentarze Bractwa Słowa Bożego na 9 września. (1 J 4,12) Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.
Inne z kategorii
Z Ewangelii na każdy dzień - 23 listopad
Z Ewangelii na każdy dzień - 22 listopad
Pierwsze czytanie:
(Kol 3,12-17)
Bracia: Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek byście działali słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
Psalm:
(Ps 150,1-2.3-4.5)
REFREN: Wszystko, co żyje, niechaj chwali Pana
Chwalcie Boga w Jego świątyni,
chwalcie na ogromnym Jego nieboskłonie.
Chwalcie Go za potężne Jego dzieła,
chwalcie za niezmierzoną Jego wielkość.
Chwalcie Go dźwiękiem rogu,
chwalcie na harfie i cytrze.
Chwalcie Go bębnem i tańcem,
chwalcie na strunach i flecie.
Chwalcie Go na dźwięcznych cymbałach,
chwalcie na cymbałach brzęczących:
Wszystko, co żyje,
niechaj chwali Pana.
Aklamacja (1 J 4,12)
Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.
Ewangelia:
(Łk 6,27-38)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli bierze ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Daj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to dla was wdzięczność? Przecież i grzesznicy miłość okazują tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to dla was wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią. Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to dla was wdzięczność? I grzesznicy grzesznikom pożyczają, żeby tyleż samo otrzymać. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka, i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane: miarą dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrze wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie”.
Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:
Komentarz do pierwszego czytania:
Gdyby nie wczorajsze święto, wysłuchalibyśmy rozwinięcia myśli o moralnym wymiarze chrztu; św. Paweł wymieniłby, co ma w ochrzczonym konsekwentnie obumierać: rozpusta, nieczystość, lubieżność, zła żądza, chciwość, gniew, zapalczywość, złość, znieważanie, haniebna mowa… (Kol 3, 5.8). Właśnie te wady musimy z siebie zwlekać niczym dawnego, starego człowieka. Dziś natomiast Apostoł podpowiada, w co mamy się oblekać jako ludzie nowi, odnawiający się wciąż ku głębszemu poznaniu Boga, na obraz Stwórcy (Kol 3, 10). Naszym prawdziwym ubraniem chrzcielnym – już nie symboliczną „białą szatką” – mają być cnoty, dobre czyny oraz bogata modlitwa: współczucie, dobroć, pokora, cichość, cierpliwość, przebaczanie, wdzięczność, psalmy, hymny pieśni pełne ducha… Wszystko to zaś ma nie tyle „przydarzać” się nam, ile owocować w nas w sposób skoordynowany jako objaw miłości, która jest spoiwem doskonałości. Jednym słowem, to, w co uwierzyła głowa polewana wodą chrzcielną, powinno wcielić się w czyny – jedne mówiące „nie” wadom, inne mówiące „tak” cnotom. W porozumieniu z Kolosanami, którzy modlą się za ciebie, przeprowadź dziś następujące ćwiczenie: tak, jak potrafisz, narysuj siebie jako starego i jako nowego człowieka i spośród wymienionych w czytaniu cech dobierz mu właściwe „ubrania”; a może od siebie dorysowałbyś mu jeszcze inne?
Komentarz do psalmu:
Wspominałem już tu kiedyś, że wiara, kult i moralność, to trzy nierozłączne składniki religii. Dzisiejszy psalm przekonuje nas, jak „łatwo” powiązać jest wiarę z kultem: wiara w Boga wznosi Mu świątynię, w której rozgrywa się skomponowana dla Niego pochwalna liturgia (dźwięki rogu, harfy, cytry, bębna, strun, fletu i cymbałów oraz taniec). Trudniej dołączyć do tego moralność z pierwszego czytania… Dlatego do zaprojektowanego w komentarzu do niego ćwiczenia, dodaj następne: gdy już narysujesz i ubierzesz swojego starego i nowego człowieka, zabierz swoje rysunki do kościoła na adorację – wraz ze starym człowiekiem odpraw swoją liturgię pokutną, a wraz z nowym swą liturgię wdzięczności i uwielbienia. Możesz być pewien, że Bogu spodoba się i jedna, i druga – wszystko, co żyje, niech chwali Pana!
Komentarz do Ewangelii:
Zestawmy okalające zdania dzisiejszego fragmentu: Powiadam wam, którzy słuchacie… Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie. Praktycznie każdą myśl i pouczenie, występujące między nimi, można by odnieść do tej „klamry” słuchania i mierzenia. Wybierzmy więc po dwa, trzy zdania, które nas intrygują, i połączmy z tą klamrą, na przykład: Powiadam ci, który słuchasz: jeśli cię kto uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi – odmierzą ci bowiem taką miarą, jaką ty mierzysz! Niejednokrotnie okaże się, zapewne, że choć zaczynamy od słuchania Jezusa (skupienia się na Nim), wnet przenosimy uwagę na treść Jego nauki i „filtrujemy” ją przez samych siebie; i tak, zamiast Niego, to my stajemy się miarą – swoistą „cenzurą” – dla Jego słów.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Błażeja Węgrzyna
źródło: mateusz.pl
(1 J 4,12)
Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.
Módlmy się.
Boże, obdarz Kościół Twój jednością i pokojem. Amen
Red.