Ewangelia na dziś (02.10)

Pierwsze czytanie:

(Wj 23,20-23)
Tak mówi Pan: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, a Ja ich wygładzę.

Psalm:

(Ps 91,1-6.10-11)
REFREN: Aniołom kazał, aby strzegli ciebie

Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: „Tyś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam”.

Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego
i od słowa niosącego zgubę.
Okryje cię swoimi piórami,
pod Jego skrzydła się schronisz.

Wierność Jego jest puklerzem i tarczą;
nie ulękniesz się strachu nocnego.
Ani strzały za dnia lecącej,
ani zarazy, co skrada się w mroku,
ani moru niszczącego w południe.

Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,
aby cię strzegli na Wszystkich twych drogach.

Aklamacja (Ps 103,21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego Aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę!

Ewangelia:

(Mt 18,1-5.10)
W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Dzisiejsze pierwsze czytanie mszalne wyraźnie objawia nam prawdę o Bogu, który nie pozostawia ludzi samym sobie, który nie zapomina o człowieku – swoim stworzeniu, który nie przestaje się nami interesować. Jednocześnie przypomina godność naszych opiekunów, którym Pan powierzył troskę o nas. Jakże często, gdy wyjdziemy z wieku dziecięcego, zapominamy o Aniele Stróżu, towarzyszącym nam na drogach życia. A Bóg przypomina: szanuj go i słuchaj jego głosu. Szacunek wobec Anioła, danego nam do pomocy, jest szacunkiem, wyrazem wdzięczności wobec samego Stwórcy. Czy chcę go zachować do końca moich dni w doczesności?
Bóg ogłasza, że posłany przez Niego Anioł jest stróżem naszych dróg. Z woli Pana on ma nas doprowadzić do wyznaczonego nam przez Boga miejsca. Jakże bezpiecznie możemy kroczyć przez życie w takim świętym towarzystwie. Czy nie zapominamy o wdzięczności za tak wielki dar?

Komentarz do psalmu:

Psalm 91 jest pieśnią sławiącą Boga, który troszczy się o swoje stworzenie. On sam jest Gwarantem naszego bezpieczeństwa, On ochrania przed każdą niekorzystną, nieprzyjazną okolicznością, która może pozbawić nas szczęścia przebywania w Jego bliskości. On zabezpiecza nasze życie, zgodnie ze swoją wszechwiedzą, dla naszego najgłębiej pojętego dobra. Dlatego z dna swego serca możemy powtarzać za psalmistą słowa nadziei: Ty jesteś moją ucieczką i twierdzą, Boże mój, któremu ufam. I mimo, że nie doczekamy się spektakularnych cudów (pamiętajmy, że przed oczekiwaniami takich widowiskowych efektów naszej modlitwy przestrzega sam Jezus w scenie kuszenia na pustyni przed rozpoczęciem Jego publicznej działalności), aniołowie wysłani nam na pomoc przez Stwórcę strzegą naszych dróg, strzegą naszych kroków, byśmy nie zboczyli z właściwej ścieżki, bezpiecznie wiodącej pod opiekuńcze skrzydła Bożej Opatrzności.

Komentarz do Ewangelii:

Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? To pytanie uczniów wywołało dającą do myślenia reakcję Jezusa. Postawił przed nimi dziecko jako wzór prawdziwej wielkości. W ten sposób wskazał, jak różne od ziemskich są priorytety w królestwie niebieskim. Wielkość i uniżenie zdają się przenikać wzajemnie. W Bożych oczach, w Bożym królestwie można postawić między nimi znak równości. Jezus wzywa zatem, byśmy już na tej ziemi przyjmowali postawy, które w niebieskiej ojczyźnie stanowią niezaprzeczalną wartość, które są niemal kartą wstępu do wiecznego domu Ojca.
I jeszcze jedną prawdę przekazuje nam dziś Jezus. Objaśnia, na czym zasadza się wielkość najmniejszych. Ich godność ma swe źródło w niepojętym dla nas zjednoczeniu z mieszkańcami nieba, którzy nieustannie trwają w jedności z samym Bogiem – Ojcem wszelkiego istnienia. Oby ta prawda przeniknęła do głębi nasze jestestwo, abyśmy potrafili wielbić wzniosłość Pana Wszechrzeczy i szczerze szanować wszystkie Jego dzieci.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Ewę Marię od Męki Pańskiej OCD

źródło: mateusz.pl

(Ps 103,21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego Aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę!

Módlmy się.

Red.