Wiersz Karola Wojtyły - gdyby go sobie odczytać przy żłóbku?

Szukaj
Rozkład jazdy
Reklama
20.04.2024Agnieszki, Czesława, Mariana
Facebook
Youtube
Instagram

Felieton 23 Dec 2017 | Redaktor

Wiersz Karola Wojtyły - gdyby go sobie odczytać przy żłóbku?

Wybrzeża pełne ciszy

Dalekie wybrzeża ciszy zaczynają się tuż za progiem.

Nie pofruniesz tamtędy, jak ptak.

Musisz stanąć i patrzeć coraz głębiej i głębiej,

aż nie zdołasz już odchylić duszy od dna.

Tam już spojrzeń żadna zieleń nie nasyci,

nie powrócą oczy uwięzione.

Myślałeś, że cię życie ukryje przed tamtym Życiem

W głębiny przechylonym.

Z nurtu tego- to wiedz, że nie ma powrotu.

Objęty tajemniczym pięknem wieczności.

Trwać i trwać. Nie przerywać odlotów

cieniom, tylko trwać

Coraz jaśniej i prościej.

Tymczasem wciąż ustępujesz przed Kimś, co stamtąd nadchodzi

zamykając za sobą cicho drzwi izdebki maleńkiej-

a idąc krok łagodzi

i tą ciszą trafia najgłębiej