Wiersz Karola Wojtyły - gdyby go sobie odczytać przy żłóbku?
Felieton
23 Dec 2017
| Redaktor
Inne z kategorii
Wybrzeża pełne ciszy
Dalekie wybrzeża ciszy zaczynają się tuż za progiem.
Nie pofruniesz tamtędy, jak ptak.
Musisz stanąć i patrzeć coraz głębiej i głębiej,
aż nie zdołasz już odchylić duszy od dna.
Tam już spojrzeń żadna zieleń nie nasyci,
nie powrócą oczy uwięzione.
Myślałeś, że cię życie ukryje przed tamtym Życiem
W głębiny przechylonym.
Z nurtu tego- to wiedz, że nie ma powrotu.
Objęty tajemniczym pięknem wieczności.
Trwać i trwać. Nie przerywać odlotów
cieniom, tylko trwać
Coraz jaśniej i prościej.
Tymczasem wciąż ustępujesz przed Kimś, co stamtąd nadchodzi
zamykając za sobą cicho drzwi izdebki maleńkiej-
a idąc krok łagodzi
- i tą ciszą trafia najgłębiej
Karol Wojtyła
Redaktor Autor
Redaktor
![Trzeba by On królował! (por. 1 Kor. 15,25) [KOMENTARZ, WIDEO]](/photo/article/w500/10963.jpg)
![Uroczyste poświęcenie Kaplicy Greckokatolickiej w Bydgoszczy: nowa świątynia na Wyczółkowskiego 8 [WIDEO, GALERIA ZDJĘĆ]](/photo/article/c130x80/10962.jpg)
![Bożej miłości nie da się kupić [KS. HUBERT KOWALEWSKI]](/photo/article/c130x80/10957.jpg)
