Wydarzenia 7 Nov 2021 | Redaktor
Święty Willibrord, biskup - patron dnia (07.11)

Święty Willibrord. Domena publiczna https://pl.wikipedia.org/wiki/Wilibrord_apostoł_Fryzów#/media/Plik:Willibrord_(Paris,_BN_Lat._10510).jpg

Patronem dnia 7 listopada jest święty Willibrord, biskup.

Święty Willibrord

Willibrord urodził się około 658 roku w Northumbrii. Został on benedyktyńskim mnichem, wstąpił do opactwa w Ripon. Stamtąd w wieku 20 lat przeniósł się do Rahmelsigi w Irlandii, by być kierowanym przez słynnego wówczas opata Egberta. W roku 688 z jego polecenia, Willibrord otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie wraz z towarzyszami udał się na misję do Fryzji w Holandii. Stamtąd Willibrord został wysłany w delegacje do papież św. Segiusza I, który udzielił mu uprawnień do misji, a także relikwie świętych i naczynia litugiczne.



Święty WillibrordWillibrord za miejsce życia i posługi misyjnej wybrał miasto Anversa. Misjonarze wspierani byli przez biskupa Utrechtu, św. Amanda. Mieli oni jednak swoich wrogów, jednym z nich był biskup Suitbert, który uznawał ich za intruzów. Z tego powodu Willibrord ponownie udał się na audiencję do Sergiusza I. Ten postanowił wyświęcić Willibrorda na biskupa i wręczył mu paliusz arcybiskupi. Jego nowym imieniem było imię Klemens.
 
Wróciwszy do Holandii, Willibrord zamieszkał w Utrechie, gdzie wystawił katedrę, dom biskupi, odbudował sanktuarium i założył szkołę katedralną. W 698 roku założył kolejne kościoły i klasztory, w Trewirze, Echternacht, Limburgu. Jego działania finansowo wspirał król Pepin II wraz z małżonką Irminą. Kolejne misje wraz z towarzyszami podjął w Szlezwigu i Danii, te jednak nie skończyły się powodzeniem. Stamtąd wyruszył do Turyngii, a potem na dwór króla Franków, by ochrzcić syna króla, Pepina III.

W roku 718, Willibrord mógł wrócić do Utrechtu, w którym przez pewien czas nękano chrześcijan. Tam wygłosił kazanie, traktujące o zmarłym królu Fryzów, Radbodzie, który tych nękań się dopuszczał, a jego treść brzmiała: "Nie Bóg jest Tym, któremu oddajesz cześć, lecz diabeł, który ciebie, o królu, zapędził w najgorsze zaślepienie, aby wydać twoją duszę na wieczne potępienie. Albowiem nie ma innych bogów prócz Tego Jedynego, który stworzył niebo i ziemię, i morze. Ten, kto oddaje Mu cześć w prawdziwej wierze, osiągnie życie wieczne. O tym zaświadczam tobie dzisiaj, jako Jego sługa, abyś w końcu odwrócił się od kłamstwa starego zabobonu, w którym trwali twoi przodkowie, i uwierzył we wszechmocnego Boga, naszego Pana Jezusa Chrystusa. Abyś ochrzczony w źródle życia, obmył się ze wszystkich twoich grzechów, odrzucając całą twoją złość i niesprawiedliwość".
 
Willibrord zmarł 7 listopada 739 roku w Echternacht, tamże też złożono w opactwie jego relikwie.
Jest patronem diecezji w Utrechcie, Haarlem, Niderlandów i Luksemburga. Jego pomocy wzywali chorzy na padaczkę i choroby skóry oraz ludzie cierpiący na skurcze i drgawki. Nazywany jest Apostołem Fryzji.

W ikonografii św. Willibrord przedstawiany jest w stroju biskupim. Jego atrybuty: beczka, mitra, pastorał, dziecko na księdze, model kościoła.
 
Inni patroni dnia 07.11:
 
Ponadto dziś także w Martyrologium:
We Florencji - bł. Antoniego Baldinucci. Syn pisarza i historyka sztuki, wcześnie wstąpił do jezuitów. Z uwagi na słabe zdrowie kilka razy zmuszony był przerwać studia. Mimo to od roku 1695 aż po śmierć niestrudzenie pracował jako misjonarz ludowy w okolicach Frascati i Viterbo. Wykład wiary łączył z procesjami pokutnymi i nabożeństwami do Matki Najświętszej, Ucieczki grzeszników. Jej obraz stale woził ze sobą. Prowadził także rekolekcje dla kapłanów i zakładał stowarzyszenia religijne, zwłaszcza sodalicje mariańskie. Zmarł w Pofi w roku 1717. Ciało przeniesiono do Florencji.

W Vicobellignano, we Włoszech - bł. Wincentego Grossi, założyciela sióstr-córek oratorium. W roku 1869 został kapłanem i odtąd pracował na najtrudniejszych placówkach, które mu kolejno powierzano. Dla zorganizowania pomocy w pracy parafialnej założył zgromadzenie, wspomniane przed chwilą. Zmarł w roku 1917. Beatyfikował go w roku 1975 Paweł VI.

oraz:

bł. Achillesa, biskupa (+ 312); św. Florencjusza ze Strasburga, biskupa (+ ok. 600); św. Herkulana z Perugii, biskupa i męczennika (+ ok. 549); świętych męczenników Hierona, Nikandra i Hezychiusza (+ III w.); świętych męczenników Melazypa, Antoniego i Karyny (+ IV w.); bł. Piotra z Ruffii, męczennika (+ 1365); św. Prosdocyma, biskupa (+ III w.); św. Rufusa, biskupa (+ IV w.)
 
Źródło: Brewiarz - Czytelnia i Wikipedia.
Redaktor

Redaktor Autor

Redaktor