Święty Stanisław Kostka, zakonnik, patron Polski - patron dnia (18.09)

Stanisław urodził się 28 grudnia 1550 roku w Rostkowie. Jego krewni i rodzice zajmowali ważne stanowiska w ówczesnej Polsce. Miał również rodzeństwo: Pawła, Mikołaja, Wojciecha oraz dwie siostry (jedna z nich nazywała się Anna). Nie wiadomo wiele o dzieciństwie Stanisława, jedynie to, że był niezwykle wrażliwy. Gdy miał 14 lat, został wysłany do jezuickiej szkoły w Wiedniu wraz ze swoim bratem Paweł. Szkoła ta cieszyła się dobrą sławą, dzięki codziennym mszom, częstym sakramentom, modlitwom i dobrej jakości nauczania. Stanisław przez brak dostatecznego wykształcenia w Rostkowie nie radził sobie na początku zbyt dobrze, ale na trzecim roku uchodził już za jednego z najlepszych uczniów. Zachowały się jego zeszyty i notatki. Oprócz nauki, oddawał się on kontemplacji i pokucie, podczas której biczował się. Uchodził przez to za dziwaka, a jego zachowania starano się naprostować. W 1565 roku Stanisław ciężko zachorował i jak sam twierdził, był bliski śmierci. Gdy ubolewał nad tym, że nie może przyjąć Komunii, objawiła mu się św. Barbara i aniołowie, a potem także Najświętsza Maryja Panna. Doznał dzięki niej cud uzdrowienia i polecenie, by wstąpił do Towarzystwa Jezusowego.

Jezuici nie przyjmowali jednak kandydatów bez pozwolenia rodziców, a na nie Stanisław nie mógł liczyć. Wraz z pomocą spowiednika, o. Franciszka Antonio, zorganizował ucieczkę. Udał się do Augsburga, gdzie miał przebywać przełożony niemieckiej prowincji, św. Piotr Kanizjusz. Nie spotkawszy go tam, udał się Dylingi. Tam został przyjęty na próbę do jezuickiego kolegium. Wyznaczony został do sprzątnia pokoi i pomocy w kuchni. Wykonywał te zajęcia gorliwie. Dostał od swoich przełożonych dobre rekomendacje, dzięki którym św. Piotr Kanizjusz wysłał go do Rzymu. Dotarł tam 28 października 1567 roku.

Stanisława przyjęto do nowicjatu przy kościele św. Andrzeja. Zajmował się tam modlitwą, pracą umysłową i fizyczną, dyskusjami na różne tematy, posługą w szpitalach. Stanisław był szczęśliwy podczas pobytu w nowicjacie, jednak jego ojciec chciał go stamtąd wydostać. Wysyłał mu listy z groźbami i wymówkami. W 1568 roku Stanisław przeniósł się do domu św. Andrzeja na Kwirynale. Tam złożył śluby zakonne w wieku 18 lat. Stanisław w uroczyśtość św. Wawarzyńca napisał list do Matki Bożej, który schował na swojej piersi i modlił się, aby mógł umrzeć w święto Wniebowzięcia. Jego modlitwa została wysłuchana, bowiem już tego samego dnia zaczął chorować. Świadkowie donoszą, że podczas modlitwy, jego twarz jaśniała blaskiem. Pytając Stanisława, czy nie potrzebuje pomocy, ten odpowiedział, że widzi Matkę Bożą, która po niego przychodzi. Zmarł 15 sierpnia 1568 roku.

 
Kult Stanisława pojawił się spontanicznie. Słysząc o jego śmierci, schodzili się starsi ojcowie, którzy całowali jego ciało, które wbrew zwyczajom przyozdobiono kwiatami. Św. Franciszek Borgiasz, generał zakonu, nakazał złożyć ciało do trumny oraz napisać wspomnienie na jego temat. Po dwóch latach od śmierci, poproszono o głowę Stanisława jako relikwie. Jego ciało było nienaruszone. W 1602 roku papież Klemens VII oficjalnie zezwolił na kult, a jego następca, Paweł V, po 3 latach pozwolił na zawieszenie podobizn Stanisława w kościele św. Andrzeja w Rzymie, a w 1606 beatyfikował go, jako pierwszego z Towarzystwa Jezusowego. W 1674 roku Klemens X ustanowił Stanisława patronem Korony Polskiej i Księstwa Litwy. Bł. Stanisław Kostka został kanonizowany przez Benedykta XIV w grudniu 1726 roku. Jego relikwie spoczywają w Rzymie. 






W ikonografii św. Stanisław Kostka przedstawiany jest w stroju jezuity. Jego atrybutami są: anioł podający mu Komunię, Dziecię Jezus na ręku, krucyfiks, laska pielgrzymia, lilia, Madonna, różaniec.

Inni patroni dnia 18.09:

  •  Błogosławiony Fidel Fuidio Rodriguez, zakonnik i męczennik
  •  Błogosławiony Józef Kut, prezbiter i męczennik