Święty Maksymilian Maria Kolbe, prezbiter i męczennik - patron dnia (14.08)

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli. Był drugim dzieckiem, a jego rodzice zajmowali się tkactwem. Żyli w skromnym domu, posiadającym jedną izbę. Rodzice byli bardzo katoliccy i patriotyczni, należeli do Trzeciego Zakonu św. Franciszka, jego ojciec udzielał się w parafii i działał konspiracyjnie. Nie było w ówczesnych czasach polskich szkół, a rodzice nie chcąc posyłać dzieci do rosyjskich szkół, nauczali ich w domu. Rajmund pomagał rodzicom w sklepie, zdradzał bowiem zdolności matematyczne, sam uczył się pisania, czytania i rachowania.

Już w dzieciństwie Rajmund szczególnie zwracał się do Matki Bożej, sam zakupił sobie figurkę Niepokalanej. Oddawał się modlitwie przy swoim ołtarzyku. Modląc się do Matki Bożej, pytając o to kim będzie, ta ukazała mu dwie korony: białą i czerwoną, oraz przekazała, że będzie męczennikiem. Miało to miejsce w kościele w Pabianicach.

W 1907 roku w pabianickiej parafii odbywały się misje prowadzone przez franciszkanina o. Peregryna Haczela. Zachęcał on do wstępowania do zakonu św. Franciszka. Rajmund wraz z bratem postanowili dołączyć do franciszkaninów konwentualnych, a za pozwoleniem rodziców udali się do lwowskiego seminarium. W 1908 dołączył do nich ich brat Józef.

W gimnazjum chciał poświęcić się zbrojnej walce dla Maryi, musiał więc poświęcić swoje duchowne i kapłańskie powołanie. Wtedy jednak do Lwowa przyjechali jego rodzice, którzy przekazali, że chcąc poświęcić się służbie Bożej. Ojciec miał wstąpić do franciszkanów w Krakowie, a matka do benedyktynek we Lwowie. Wtedy Rajmund zobaczył wolę Bożą i postanowił pozostać w zakonie. 4 września 1910 roku rozpoczął nowicjat, a za imię obrał Maksymilian.

5 września 1911 roku złożył czasowe śluby, a po nowicjacie zdał maturę i ukończył ósmą klasę gimnazjum. W 1912 roku studiował w Krakowie, a tam wykazując wyjątkowe zdolności, wysłany został na studia w Rzymie. Jednocześnie w latach 1912-1915 studiował filozofię, a w latach 1915-1919 teologię w Kolegium Serafickim. Studia ukończył jako doktor filozofii i teologii. Pisał także prace naukowe, między innymi Etereoplan o pojeździe międzyplanetarnym, zaprojektowany o prawo akcji i reakcji. 1 listopada 1914 roku złożył śluby wieczyste, przybierając imię Maria. Czytał wówczas wiele dzieł traktujących o Matce Bożej.

Po wybuchu I wojnej światowej klerycy z zaboru austriackiego dostali rozkaz powrotu do rodzinnego kraju. Maksymilian Kolbe wyjechał do San Marino, chcąc przedłużyć paszport by dalej móc studiować w Rzymie. Otrzymał jednak wiadomość, że jego brat, Franciszek wstąpił do legionów polskich. Po wojnie zajął się on pracą nauczyciela, organisty a następnie urzędnika państwowego, założył także rodzinę. Zginął w 1943 roku w obozie koncentracyjnym. Do legionów polskich wstąpił także ich ojciec, który zginął w 1914 roku. Maksymilian miał dylemat czy nie powienien również wstąpić do wojska, jednakże postanowił kontynuować pracę kapłana. W 1914 roku otrzymał niższe święcenia, a rok później obronił pracę doktorską z wyróżnieniem

Przez prowadzoną w Rzymie akcję antykatolicką, Maksymilian Maria założył Rycerstwo Niepokolanej, a jego celem miało być nawracanie heretyków, masonów i schizmatyków. Członkowie mieli oddać się służbie Maryi Niepokolanej i powierzać jej los grzeszników. Maksymilian prosił przełożonego franciszkanów, o. Dominika Tavaniego o błogosławieństwo. 8 października 1917 roku otrzymał diakońskie święcenia, a 28 kwietnia 1918 roku święcenia kapłańskie. Ojciec Maksymilian Kolbe ukończył również wydział teologiczny jako doktor.

W 1919 roku o. Maksymilian wrócił do Polski. Miał on być nauczycielem historii Kościoła w Krakowie, tam werbował do Milicji Niepokalanej, a jego jednym z najgorliwszym apostołów był o. Katarzyniec, którego trwa proces beatyfikacyjny. Do Milicji Niepokalanej Makysmiliana napływali klerycy, franciszkanie oraz osoby świeckie. Mimo prowadzenia aktywnej działalności, musiał ją przerywać ze względu na słaby stan zdrowia. Ostatecznie do Krakowa wrócił w 1921 roku, a 2 stycznia 1922 roku Rzym zatwierdził jego Milicję Niepokalanej, zaczął także wypuszczać miesięcznik Rycerz Niepokalanej. Przez swojo szeroko zakrojoną działalność, przełożeni przenieśli go do Grodna, jednak tam również stale działał, a nawet zwiększył nakłady miesięcznika dzięki zdobyciu maszyny drukarskiej. Za swoje zasługi o. Kolbe otrzymywał wiele gratulacji, w tym błogosławieństwo i odpusty od papieża Piusa XI.

Z Grodna o. Maksymilian Maria przeniósł się 6 sierpnia 1927 roku na teren Teresina, gdzie postawił figurę Niepokalanej i zabrał się do budowy kaplicy. Miejscowość od tego czasu nazywała się Niepokalanów. Z niej o. Kolbe udał się do Japonii szerzyć swoje dzieło. W ciężkich warunkach rozpoczął pracę wydawniczą, a pierwsze numery Rycerza japońskiego  ukazywały się w dużych nakłądach. W 1931 roku pierwszy Japończyk stał sie franciszkaninem i przyjął imię Maria. Maksymilian Maria postawił także nowy kościół. W 1936 roku o. Kolbe wrócił do Polski po 6 latach by zostać przełożonym Niepokalanowa. Dziełą pod patronatem o. Maksymiliana Marii ukazywały się w coraz większych nakładach.

Po wybuchu II wojny światowej Niepokalanów trafił pod niemiecką okupację. Franciszkanie przetrzymywani byli w obozach w ciężkich warunkach, jednak zwolnieni zostali 8 grudnia w uroczystość Niepokalanej. W czasie wojny przerwano publikację, a zamiast tego adorowano Najświętszy Sakrament i otworzono warsztaty dla ludności.

17 lutego 1941 roku o. Kolbe wraz z 4 innymi ojcami zostali zabrani przez gestapo. W maju o. Maksymilian Maria przewieziony był w stroju więźnia do Oświęcimia. Tam był katowany i torturowany, ale mimo to podnosił na duchu współwięźniów i zachęcał, by oddali się opiece Niepokalanej. Po próbie ucieczki jednego z więźniów, 10 innych więźniów zostało skazanych na śmierć głodową. O. Kolbe prosił by to on był skazany zamiast Franciszka Gajowniczka, został przeniesiony przez to do tak zwanego bloku śmierci. O. Maksymilian Maria Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku, a jego ciało spalono. Dzięki ofierze o. Kolbe, Franciszek Gajowniczek dożył do 1995 roku. W 1971 roku papież Paweł VI beatyfikował Maksymiliana Marię Kolbe, a 10 października 1982 r. został kanonizowany przez św. Jana Pawła II. Papież Polak w trakcie pielgrzymki do ojczyzny odwiedził Niepokalanów.




W ikonografii św. Maksymilian ukazywany jest w franciszkańskim habicie lub w więziennym pasiaku, czasem z numerem obozowym 16670 na piersi. Towarzyszy mu Maryja Niepokalana. Jego atrybutem jest korona z drutu kolczastego lub dwie korony - czerwona i biała.

Inni patroni dnia 14.08: 

  •  Święty Meinard, biskup
  •  Święci Antoni Primaldo i Towarzysze, męczennicy z Otranto
  •  Kościół archikatedralny w Gdańsku-Oliwie