Święty Kazimierz, królewicz - patron dnia (04.03)

Kazimierz urodził się 3 października 1458 roku w Krakowie, był synem Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety. To pod jej opieką pozostawał do 1467 roku, gdy jego wychowawcą został Jan Długosz. Pisał o nim tak: "Był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności i godnego pamięci rozumu" W 1475 roku jego nauczycielem został także Kallimach, by spełnić życzenie króla by jego synowie odebrali szerokie wykształcenie.

 

W 1471 roku na króla czeskiego wybrano Władysława, brata Kazimierza. Trwał wówczas bunt na Węgrzech przeciwko ichniemu królowi, a na tron zaproszono Kazimierza. Wyruszył on z wojskiem by poprzeć bunt, jednak ostatecznie poparcie dla niego wycofano i nie otrzymał kornowy węgierskiej. Po powrocie został prawą ręką swojego ojca. Rządził także jako namiestnik Litwy. W 1483 roku jego ojciec wezwał go do Wilna. Kazimierz zmarł w drodze, dnia 4 marca 1484 roku. Pochowano go w katedrze wileńskiej, do której wyruszało wiele pielgrzymek. W 1518 roku, Zygmunt I Stary, brat Kazimierza, rozpoczął starania o kanonizację królewicza. W 1521 roku, papież Leon X uznał go za świętego, jednakże dokumenty potwierdzające to zaginęły. Starania wznowiono i w 1602 roku oficjalnie Kazimierza kanonizował Klemens VIII. Gdy grób świętego otworzono, jego ciało było w nienruszonym stanie. Jest patronem młodzieży litewskiej, a w 1960 r. Kawalerowie Maltańscy obrali św. Kazimierza za swojego głównego patrona; otrzymali wówczas część relikwii Świętego.





W ikonografii atrybutem Świętego jest mitra książęca. Przedstawiany także ze zwojem w dłoni, na którym są słowa łacińskiego hymnu Omni die dic Mariæ - ku czci Matki Bożej, do której św. Kazimierz miał wielkie nabożeństwo. Często przedstawia się go w stroju książęcym z lilią w ręku lub klęczącego nocą przed drzwiami katedry - dla podkreślenia jego gorącego nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu.

 

Inni patroni dnia 04.03: