Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny - patron dnia (31 maja)

Foto1. Św. Nawiedzenie Maryi .
Obraz Giotto di Bondone

Święto Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny wywodzi się
z religijności chrześcijańskiego Kościoła Wschodniego. Uroczystość tę zawdzięczamy wprowadzeniu jej do obrządków zakonu franciszkańskiego przez św. Bonawentura w roku 1263. Kiedy rozpoczęła się wielka schizma na Zachodzie, święto to rozszerzył na cały Kościół Powszechny papież Bonifacy IX w roku 1389, aby za przyczyną Maryi uprosić jedność w Kościele Chrystusowym. Sobór w Bazylei (1441) zatwierdził to święto które przetrwało do dzisiejeszych czasów.  Święto Nawiedzenia obchodzimy w Kościele w okresie między uroczystościami Zwiastowania Pańskiego a narodzenia św. Jana Chrzciciela.
W ten sposób wspominamy w Kościele przede wszystkim spotkanie Mesjasza ze swoim poprzednikiem - Janem Chrzcicielem torującym drogę na przyjście Zbawiciela.
Jest to także symboliczne spotkanie dwóch matek.

Opis Nawiedzenia zostawił nam w swojej Ewangelii (Łk 1, 39-56) św. Łukasz. Według tradycji biblijnej miało ono miejsce około 7 km na zachód od Jerozolimy w miejscowości w Ain Karim, gdzie dwa kościoły upamiętniają dwa ważne wydarzenia - radosne spotkanie matek (kościół nawiedzenia św. Elżbiety, położony na zboczu wzgórza za miastem) i oraz narodzenie Jana Chrzciciela (kościół położony w samym mieście). Maryja najprawdopodobniej odbywała całą tę drogę z Nazaretu do Ain Karim - czy jak chcą niektórzy bibliści może nawet do Hebronu - pieszo. Prawdopodobnym jest też, że przyłączyła się do jakiejś pielgrzymki, zmierzającej do Jerozolimy. Trudno jest bowiem przypuszcać, aby sama ruszyła w tak długą drogę, która mogła wynosić nawet 150 kilometrów. Pragnęła ona podzielić się wiadomością o Zwiastowaniu ze swoją krewną, jednocześnie też  pogratulować jej tak długo oczekiwanego dziecka.
Maryja po przybyciu na miejsce dowiaduje się, że Elżbieta już wszystko o tym wie - jest ona tak dalece zorientowana, że zwraca się do Maeyi słowami anioła: "Błogosławiona jesteś między niewiastami". Elżbieta w swoich słowach wyraża uznanie dla Maryi, że ta z ufnością zawierzyła słowom posłańca Bożego. Zadziwiająca jest przy tym pokora Maryi. Przychodzi bowiem z pomocą do swojej  krewnej, aby pomóc gdy ta starsza krewna rodzić będzie pierworodnego syna. Ale też Elżbieta pokazuje wobec Maryi  wielki akt pokory, kiedy wita Matkę Chrystusa słowami: "A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?" Elżbieta stwierdza równocześnie, że na dźwięk słowa Maryi poruszyło się w łonidziecię.

Foto 2.Nawiedzenie Maryi. Wikimedia
Obraz autor nieznany. Domena publiczna.
Źródło Wikimedi

Żywoty świętych. Inni patroni dnia 31.05

PioFlo