Święta Klara, dziewica - patron dnia (11.08)

Klara urodziła się około 1193 roku w Asyżu jaka najstarsza z 3 córek pana Favarone, pochodzącego z rodu rycerskiego Offreduccio. Jej matka, Ortolana, podczas modlitwy w trakcie ciąży usłyszała głos: "Nie bój się, gdyż to dziecko zabłyśnie swym życiem jaśniej niż słońce!" Z tego powodu nadała jej imię Klara (łac. clara - jasna, sławna, czysta)

Dzieciństwo i czas dorostania Klary odbywał się w pobożnej atmsoferze, pełnej miłości. W tym czasie w Asyżu zaczął działać Jan Bernardone - św. Franciszek. 12-letnia Klara często się z nim spotykała, chcąc go zrozumieć, poprosiła go również, by ten zwrócił się do biskupa Asyżu z prośbą, by mogła stać się siostrą Braci Mniejszych. Jej zamożni rodzice chcieli ją z kolei wydać za mąż. 28 marca 1212 roku, cała rodzina udała się do Kościoła z okazji Niedzieli Palmowej. Gdy biskup poświęcił palmy, podszedł sam do Klary i wręczył jej palmę, na znak zgody na wstąpienie do zakonu. W nocy tego dnia wymknęła się z domu, św. Franciszek wręczył jej habit i zakonny welon. Po jakimś czasie do Klary dołączyła jej siostra, bł. Agnieszka.

Gdy krewni chcieli namówić Klarę do powrotu, ta odmówiła. Przy kościele św. Damiana postawiony został przez Franciszka mały klasztor, a jego pierwszą ksienią była Klara. Dzięki powstaniu rodziny żeńskiej, Franciszek wraz z braćmi mogli zająć się misją apostolską podczas gdy siostry pokutowały i modliły się. Kobiecy zakon nazywał się Panie Ubogie, potem nazwa brzmiała II Zakon, a popularnie określa się je klaryskami. Innocenty III w 1215 roku dał im "przywilej ubóstwa", co znaczyło, że niemogą posiadać nic na własność, a utrzymywać powinny się jedynie z własnej pracy. San Damiano stało się kolebką nowego Zakonu, a wstępowały do niego nawet szlacheckie córki, które chciały zostawić wszystko i żyć w ubóstwie.

Klara swoje modlitwy wspierała surowym życiem, nocnymi czuwaniami i postem. W czasie życia dokonywała cudów - uzdrawiała siostry, pomnożyła dla nich chleb. W czasie nocy Narodzenia Pańskiego, gdy Klara była chora i musiała pozostać w łóżku, dostała łaskę widzenia i słyszenia Pasterki, odprawianej przez Franciszka i braci w pobliskim kościele. Z tego powodu została ona patronką telewizji. Klara żyła w klasztorze św. Damiana przez 42 lata, a po śmierci św. Franciszka spadł na nią trud utrzymania zakonu. Wyczerpujące i ubogie życie jakie prowadziła, spowodowało że umarła 11 sierpnia 1253 roku. Na następny dzień odbył się jej pogrzeb, przewodzony przez papieża Innocentego IV. Złożono ją w grobie, w którym wcześniej leżał św. Franciszek. Dwa lata po śmierci papież Aleksander IV, ogłosił ją święta, kanonizacja miała miejsce w 1255 roku w Anagni.

Ikonografia najczęściej przedstawia św. Klarę z monstrancją w ręku. Podanie bowiem głosi, że w czasie najazdu Saracenów na Asyż Klara miała ich odstraszyć Najświętszym Sakramentem, który wyniosła z kościoła. Blask płynący z Hostii miał jakoby porazić wroga i zmusić go do ucieczki. Legenda powstała zapewne na tle szczególnego nabożeństwa, jakie miała św. Klara do Eucharystii.

Inni patroni dnia 11.08: 

  •  Najświętsza Maryja Panna Świętolipska, Matka jedności chrześcijan
  •  Święta Zuzanna, dziewica i męczennica
  •  Błogosławiony Alojzy Biraghi, prezbiter