Święci męczennicy Korneliusz, papież, i Cyprian, biskup - patron dnia (16 września)

Korneliusz był synem Kastyna oraz bliskim współpracownikiem papieża św. Fabiana. Jak podaje list św. Cypriana, Korneliusz wybrany został przez lud rzymski na namiestnika Jezusa ze względu na łagodność, pokorę i roztropność. Zanim doszedł jednak do tego stanowiska, przeszedł on każdy szczebel kościelnej hierarchii. Po śmierci św. Fabiana w czasie prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Decjusza, Kościół zarządzany był wspólnie przez duchownych, z prezbiterem Nowacjanem na czele. Gdy prześladowania ustały, większość wybrała na nowego papieża Korneliusza. Spotkało to się jednak z nieprzychylnością mniejszości, która za głowę Kościoła uważała Nowacjana. Zaczął on rozsyłać listy do wysoko postawionych duchownych. Niepewność pojawiła się nawet u świętego Cypriana, który wysłał swoich delegatów by dowiedzieć się prawdy. Gdy doniesiono mu, że Korneliusz to prawowity biskup rzymski, udzielił mu swego poparcia i skłonił afrykańskich biskupów by również to uczynili. 

 

Po śmierci cesarza Decjusza nastał chwilowy pokój. Zwołany został synod, na którym potępiono Nowacjana i wyłączono go z Kościoła. Papież  umożliwił również powrót do Kościoła ludziom, którzy podczas prześladowań wyparli się wiary. Korneliusz stał na czele Kościoła w latach 251-253. W swoich pismach wymienił on wszystkich rzymskich duchownych. Przypuszcza się, że w tamtym okresie było w Rzymie 10 tysięcy wierzących chrześcijan.


W 252 roku, po krótkotrwałym pokoju, w Rzymie wybuchła epidemia. Jednym z jej skutków był powrót do prześladowania chrześcijan. Poganie myśleli, że to przez kult chrześcijański rozgniewali Bogów, którzy sprowadzili na nich plagę. W roku 253 męczeńską śmierć poniósł Korneliusz. Odbierał on cześć jako męczennik już od samego początku, co potwierdzają listy i tytuły. 

 

W ikonografii św. Korneliusz przedstawiany jest w stroju papieskim z paliuszem, czasami w tiarze. Jego atrybutami są korona w ręku, gałązka palmowa, miecz, róg, tiara.


Thascius Caecilius Cyprianus urodził się około 210 roku w Kartaginie. Jego ojciec był senatorem i ważnym obywatelem miasta. Cyprian młodzieńcze lata wiódł swawolnie, jak sam określa "oddany był złym nałogom". W 246 jednak przekonany przez kapłana Cecyliusza zaprzestał takiego życia i przyjął chrzest, zaczynając pokutę za grzechy. W 247 roku został wybrany na prezbitera ze względu na prowadzenie prawdziwie chrześcijańskiego życia. Po roku został on wybrany na biskupa Kartaginy, co wznieciło u niektórych kapłanów wrogość wobec Cypriana.

 

 

 

Podczas piastowania urzędu biskupa, Cyprian zaczął zwalczać błędy, naprawiać obyczaje, a także podjął działalność misyjną wśród pogan. Jego działania zostały jednak przerwane przez prześladowania mające miejsce za panowania cesarza Decjusza w latach 249-251. Chrześcijan zmuszano do wypierania się wiary, a lud domagał się, by biskupa Cypriana rzucić na pożarcie lwom. Ten natomiast na czas prześladowań ukrył się, a ze swojej kryjówki rządził Kościołem w Kartaginie za pomocą listów i emisariuszy.

 

Gdy zmarł Decjusz, biskup postanowił powrócić do Kartaginy. Tam napotkał problem wiernych, którzy wystraszeni torturami wyparli się swojej wiary. Zwołał synod, na którym ustalił, że mogą oni wrócić do wspólnoty Kościoła po spełnieniu odpowiednich warunków. Takie samo stanowisko zajął papież Korneliusz. Cyprian zgadzał się z papieżem, napisał nawet traktaty, mówiące o zjednoczeniu Kościoła. 

 

Po pewnym czasie w Afryce pojawiła się śmiertelna epidemia. Cyprian w tym czasie uzupełniał szeregi kleru, zwoływał synody i cały czas działał dla dobra Kościoła. Przez to wielu duchownych zasięgało do niego po rady. W 256 roku na synodzie ustanowił, że heretyków można chrzić na nowo, a swoją uchwałę przesłał do papieża św. Stefana. W tym samym czasie wybuchały kolejne prześladowania za panowania cesarza Waleriana. Cypriana aresztowano i zesłano do miasteczka Kombis w roku 257. Tam przetrzymywano go prawie rok, w trakcie którego rządził Kościołem za pomocą listów i wysłanników. W 258 roku przeprowadzono proces, w którym skazano Cypriana na śmierć. Wyrok wykonano 14 września. 

W ikonografii św. Cyprian przedstawiany jest w szatach biskupich. Jego atrybuty to biskupi krzyż, księga, gałązka palmowa, miecz, paliusz, pastorał.

 

 

Inni patroni dnia 16.09: