Św. Izydor z Sewilli, biskup i doktor Kościoła - patron dnia (4.04)

Wydarzenia 4 Apr 2022 | Redaktor

Statua Świętego Izydora z Sewilli w Madrycie (José Alcoverro, 1892). CC BY-SA 2.5

Patronem dnia 4 kwietnia jest Święty Izydor z Sewilli.

Święta Cecylia, dziewica i męczennica - patron dnia (22 listopada)

Wydarzenia Dzisiaj 08:04

Św. Gelazy I, papież - patron dnia (21 listopada)

Wydarzenia Wczoraj 07:49

Święty Izydor z Sewilli, biskup i doktor Kościoła.
Źródło Wikipedia

Św. Izydor urodził się w Hiszpanii w roku 560 r.
w Nowej Kartaginie, w prowincji Murcja.

Pochodził z uświeconej rodziny, która wydała Kościołowi, to aż niewiarygodne, prawdziwy zastęp świętych - św. Leonarda i św. Fulgencjusza, braci św. Izydora, oraz św. Florentynę - ich siostrę.

Legenda głosi, że podczas jego narodzin osiadł na nim rój pszczół, zostawiwszy muna ustach słodki miód. Jak mawiali w rodzinie, była to zapowiedź daru niezwykłej wymowy, jaką szczycił się Izydor.

Po smierci rodziców wychowaniem całej rodziny zajął się najstarszy z braci, św. Leonard, który już wtedy był arcybiskupem w Sewilli. U boku brata Izydor jak i cała ich święta rodzina, miała możliwość przyglądać się z bliska, burzliwym wydarzeniom, jakie przetaczały się wtedy przez Hiszpanię.

Po jego śmierci brata, to właśnie Izydor objął biskupstwo i podjął wysiłek odnowy Kościoła w Sewilli. To on zwołał i kierował dwoma synodami w Sewilli (619) i w Toledo (633),

które ułożyły wykład prawd wiary i symbolikę, ujednolicił liturgię Hiszpańskiego Kościoła.

Izydor był fundator kościołów, klasztorów, szkół i bibliotek. Historia zapamietała go jeko tego który, zabiegał o podniesienie poziomu wykształcenia i rozwoju duchowego hiszpańskiego kleru. Był człowiekiem wielkiego miłosierdzia. Był znakomitym mówcą i pisarzem. Izydor pozostawił po sobie bogaty dorobek literacki. Jego uczeń i sekretarz, Św. Braulion, wymienia ich ponad 20.

Św. Izydor zwalczał arianizm, zostawił wykład prawd wiary i moralności, pisał m, innymi o dziejach Gotów i Wandali, którzy na początku V wieku opanowali jego kraj . Największym dziełem św. Izydora jest dwudziestotomowy Codex etimologiarum - pierwsza naukowej encyklopedia w Europie, był to zebrany zbiór wiedzy, jaką posiadali jemu współcześni mędrcy Europy.

Izydor z Sewilli (z prawej) i Braulion
z Saragossy(ilustr. 2 poł. X w.). Wikipedia

Wyjątkową też była śmierć Izydora, który rozkazał bowiem zanieść się do katedry, i tam przy udziale

biskupów, kapłanów i ludu Bożego, zdjął był z siebie swoje biskupie szaty, i założywszy na siebie wór pokutny, posypał głowę popiołem i zalawszy się łzami odbył spowiedź publiczną.

Przyszły świety błagał, w niej by odpuszczono mu jego zaniedbania i winy, prosząc przy tym aby kapłani i wierni modlili się za niego .

Po spowiedzi przyjął Komunię świętą pod dwoma postaciami i pożegnał wszystkich pocałunkiem pokoju. Po nabożestwie, wyniesiono go do jego ubogiej izby,
gdzie zmarł 4 dni później w dniu 4 kwietnia 636 roku
w wieku 82 lat. Został pochowany obok swego brata
św. Leonarda i siostry św. Florentyny. Dokładnie 1000lat później (1063 r.) jego doczesne szczątki przeniesiono do Lyonu, gdzie spoczywają do dziś dnia.

Kanonizacja Izydora odbyła sie odbyła się dopiero u schyłku XVI wieku w 1598 roku, a 225 lat później, Papież Innocenty XIII ogłosił św. Izydora doktorem Kościoła (1722). Święty Izydor jest patronem Hiszpanii i miasta Sewilli.

W ikonografii św. Izydor ubrany jest w stój biskupi, ma paliusz. Czasami św. Izydor ukazywany jest również jako jeździec na koniu, którego atrybutem jest miecz.

Ponadto dziś także w Martyrologium:

W Konstantynopolu - św. Platona, opata. W roku 765 udał się do Bitynii na górę Olimp i tam zajął się przepisywaniem dzieł Ojców. Potem był opatem. Jako opat objął następnie rządy w klasztorze Sakkudion, założonym w dobrach jego rodziny. Do rządów dopuścił niebawem swego krewnego Teodora, który był później przełożonym sławnego klasztoru Studios. Za stanowisko w sprawie rozwodu cesarza poszedł na wygnanie. Gdy wrócił, klasztor przeniesiono do stolicy. Zmarł w roku 812 lub 814.

W Palermo - św. Benedykta zwanego Czarnym, franciszkanina. Przydomek pochodził stąd, że był Sycylijczykiem afrykańskiego lub etiopskiego pochodzenia. Początkowo żył z grupą eremitów na pustkowiu, ale kiedy Pius IV cofnął im papieskie pozwolenie, przystał do franciszkanów. Budował ich swą niezwykłą pokorą i umartwieniem. Zmarł w roku 1589.

oraz:

świętych męczenników Agatopoda, diakona, i Teodula (+ pocz. IV w.); bł. Józefa Benedykta Dusmena, biskupa (+ 1894)

Red.

Żródła - Brewiarz - Czytelnia i Wikipedia