Św. Grzegorz Wielki, papież i doktor Kościoła - patron dnia (03 września)

Grzegorz urodził się w 540 roku w Rzymie. Pochodził z rodziny patrycjuszy a jego rodzicami byli św. Gordian i św. Sylwia, wychowywany był przez św. Farsylię i św. Emilianę. Młodość spędził w rodzinnym domu na Clivus Scauri, obok bazylik świętych Jana i Pawła, Klemensa, Czterech Koronowanych i Lateranu. Grzegorz piastował cywilne urzędy, w tym także urząd namiestnik Rzymu. Po 4 latach szczęsliwych rządów, wstąpił do zakonu benedyktynów. Był to zaskakujący czyn dla wszystkich mieszkańców Rzymu. Dzięki ogromnemu majątkowi, Grzegorz założył kolejne 6 klasztorów na Sycylii. 

W roku 577 Grzegorz został mianowany diakonem Kościoła rzymskiego, a po dwóch latch zostł apokryzariuszem, czyli przedstawicielem, papieża Pelagiusza II. W stroju mnicha udał się do Konstantynopola, gdzie spędził 7 lat. Tam wykazywał się zdolnościami dyplomatycznymi i wielką madrością. Papież Pelagiusz II  z tego powodu wezwał go z powrotem do Rzymu, aby pomagał mu w rządzeniu Kościołem. 

W lutym 590 roku, zmarł papież Pelagiusz II. Na jego zastępcę jednogłośnie mianowano Grzegorza. 3 października został konsekrowany na biskupa, a wcześniej przyjął święcenia kapłańskie. W tym czasie Rzym nawiedziała zaraza. Aby ją zażegnać, Grzegorz nakazał pokutną procesję, wyznaczając kościoły, z których miała wyruszać ludność do bazyliki Matki Bożej Większej. Tam podczas swojego przemówienia, Grzegorz ujrzał nad mauzoleum Hadriana anioła z zakrwawionym mieczem, a wizja ta była przeprowiednią końca plagi. 

Pontyfikat papieża Grzegorza trwał 15 lat. Nadał on sobie tytuł servus servorum Dei - "sługa sług Bożych". Przez pełne pokory i przyjaźni listy skierowane do patriarchów Konstantynopola, Antiochii, Aleksandrii i Jerozolimy pozyskał on sobie ich miłość. Usuwał on niegodnych proboszczy, biskupów i urzędników papiesiej kurii oraz był stanowczy wobec wszelkich nadużyć. Otaczał troską wszystkie kościoły i diecezje oraz ubogich. Głosił codziennie słowo Boże i dzięki temu, pozyskał dla Kościoła między innymi królową Longobardów, Teodolindę.

Gdy północna Afryka została zajęta przez Bizantyjczyków i Kościołowi groziła schizma, papież Grzegorz jej zapobiegł. Miał on wpływ na nawrócenie Wizygotów oraz wysłał do Anglii św. Augustyna. W 597 roku król Kentu przyjął chrzest.

Grzegorzowi nie udawało się utrzymywać dobych stosunków z Konstantynopolem, bowiem patriarcha uważał siebie za wyżej postawionego od papieża, jako że piastował urząd biskupa stolicy. Grzegorz protestował, gdy patriarcha tego miasta nadał sobie tytuł patriarchy powszechnego. Udawało mu się jednak rozwijać administrację kościelną. Doskonale zarządzał majątkiem i finansami kościoła, wprowadził jednolity obrządek rzymski we wszystkich kościołach. To od pontyfikatu Grzegorza pochodzi zwyczaj odprawiania 30 Mszy za zmarłych, zwanych gregoriańskimi". Tradycja mówi, że Msze te pomagają w wybawianiu duszy. Papież Grzegorz Wielki pozostawił po sobie bogatą literacką spuściznę. Jego najcenniejsze działa to: Dialogi, Reguła pasterzowania, Sakramentarz, Homilie oraz Listy. 

Grzegorz zmarł 12 marca 604 roku, ale obchód ku jego czci przypada na dzień konsekracji biskupskiej, czyli 3 września. Jego ciało złożone jest w bazylice św. Piotra, obok św. Leona I Wielkiego oraz św. Gelazjusza. W średniowieczu nadano mu przydomek Wielki. Jest on doktorem Kościoła.

W ikonografii św. Grzegorz Wielki przedstawiany jest jako mężczyzna w starszym wieku, w papieskim stroju liturgicznym, w tiarze, czasami podczas pisania dzieła. Nad księgą lub nad jego głową unosi się Duch Święty w postaci gołębicy, inspirując Świętego. Jego atrybutami są: anioł, trzy krwawiące hostie, krzyż pontyfikalny, model kościoła, otwarta księga, parasol - jako oznaka papiestwa, zwinięty zwój. Na Wschodzie św. Grzegorz Wielki czczony jest jako Grzegorz Dialogos.

Inni patroni dnia 03.09: 

  •  Święty Marinus, pustelnik
  •  Święta Feba z Kenchr, wdowa
  •  Błogosławiony Gerard z Jerozolimy, zakonnik
  •  Błogosławiony Brygida od Jezusa Morello, zakonnica