Św. Albert Wielki, biskup i doktor Kościoła - patron dnia (15 listopada)

Albert urodził się między 1193 a 1200 rokiem w Lauingen. Pochodził z rycerskiej rodziny, dzięki czemu mógł pozwolić sobie na otrzymanie dobrej edukacji w Bolonii i Padwie. W 1221 otrzymał habit dominkański z rąk bł. Jordana z Saksonii. Udawszy się do Kolonii, złożył tam profesję zakonną, ukończył studia teologiczne i otrzymał święcenia kapłańskie. Lata 1234-1242 to czas, gdy Albert pełnił funkcje lektora w klasztorach w Hildesheim, Fryburgu, Ratyzbonie i  Strasburgu. Następnie udał się do Paryża i w 1245 roku został pierwszym Niemcem, który został tam profesorem. W stolicy Francji wykładał kolejne 3 lata. W 1248 roku w Kolonii zorganizował studium generalne dla dominikanów, gdzie z przerwami wykładał do 1260 roku. Właśnie tam spotkał św. Tomasza z Akwinu i stał się dla niego mistrzem i nauczycielem. Miał on proroczo powiedzieć o nim: "Nazywamy go niemym wołem, ale on jeszcze przez swoją naukę tak zaryczy, że usłyszy go cały świat".

W 1254 roku Albert wybrany został na prowincjała blisko 40 klasztorów niemieckich. Dzięki temu mógł być uczestnikiem kapituł generalnych zakonu, które odbyły się w Mediolanie i Paryżu. W 1255 roku rozmawiał z papieżem Aleksandrem IV, broniąc swojego zakonu, któremu „wojnę” wytoczył Uniwersytet Paryski. Papież, zachwycony jego wiedzą, zaprosił go by wykładał w Anagni, Rzymie i Viterbo. W 1257 Albert złożył dotychczasową rolę prowincjała i powrócił do rodzinnej Kolonii, w której wykładał. Po 3 latach papież Aleksander IV mianował go biskupem Ratyzbony. Okazał się on być świetnym administratorem diecezji: polepszył finanse majątków kościelnych, wzbudził większą gorliwość wśród kapłanów i przeorganizował parafie. Albert zrezygnował jednak ze swojego urzędu po śmierci papieża. Po wyborze Urbana IV na nowego papieża, Albert zajął się wypełnianiem zlecanych mu przez niego specjalnych misji. W 1264 roku zmarł Urban IV, a Albert chciał ponownie zrezygnować ze swoich obowiązków. Nie udało mu się to jednak, a nowy papież, Klemens IV, także prosił uczonego o pomoc w spornych kwestiach. Świadczy to o tym, jak niezwykle cenionym był kapłanem. Uznawany jest także ze wybitny chrześcijański umysł średniowiecza.

Albert zmarł 15 listopada 1280 roku w Kolonii. Jego relikwie trafiły do wielu kościołów Zakonu Dominikanów. W 1438 roku beatyfikował go papież Grzegorz XV. W 1459 roku został uznany przez Piusa II za doktora Kościoła. W 1931 roku kaninozwał go papież Pius XI.

W ikonografii św. Albert przedstawiany jest w habicie dominikańskim, czasami w mitrze lub jako profesor. Jego atrybutami są: księga, krzyż, lilia jako symbol wiernej duszy, mitra, ptasie pióro.

 

Inni patroni dnia 15.11: