Bł. Sulprycjusz Nuncjusz,- patron dnia (05.05)

 

Bł. Sulprycjusz urodził się 13 kwietnia 1817 roku we malowniczej włoskiej  wiosce Pescosansonesco, położonej w górach w pobliżu miasteczka Torre dei Pazzi. Kiedy był jeszcze małym chłopcem, zmarli jego rodzice; opieką Sulprycjusz zajęła się babcia, Anna Rozaria. Kiedy jednak i ta wkrótce zmarła, dziewięcioletniego wówczas chłopca wziął do siebie jego wuj, Dominik Luciani. Niestety krewny nieuczciwie wykorzystywał chłopca, angażując go do najcięższych domowych prac. Kiedy Sulprycjusz  miał 14 lat, z powodu nadmiernej pracy nadwyrężył sobie nogę, do etgo stopnia, że pękła mu kość stopiy. Sulprycjusz musiał długo leżeć w szpitalu bo aż trzy miesiące.

 

Po powrocie ze szpitala nie zamieszkał już u wuja, ale udał się do Neapolu w poszukiwaniu   innego krewnego, Franciszka Sulprycjusza. Tu zupełnie przypadkowo napotkał Feliksa Wochingera, który polubił chłopca jak własnego syna.

 

Niestety, rana stopy zaczęła się boleśnie odnawiać. Jednak chłopiec nie udał się ponownie do szpitala dla nieuleczalnie chorych, gdyż był to szpital przeznaczony wyłącznie dla najuboższych. Kiedy pan Wochinger odwiedził chłopaka w szpitalu, zobaczył  w jak prymitywnych warunkach przebywają tam chorzy, wtedy zabrał go sobą do domu w pobliżu Neapolu, działo się to w 1834 r. Lekarze nie poznali się na chorobie Sulprycjusza. Młodzieniec znosił okropne bóle z heroiczną pogodą ducha i poddaniem się woli Bożej. Mimo, że ucięto mu nogę, mi mo tego bóle nie ustały. W takim pełnym boleści stanie zmarł 5 maja 1836 roku, mając zaledwie 19 lat.
Ciało młodzieńca zmarłego w opinii świętości  umieszczono w kościele w jego rodzinnym Pescosansonesco. Przez kilka dni niezliczone tłumy wiernych, gromadziły się na tym pustkowiu, by modlić się za jego wstawiennictwem w różnych ważnych sprawach doczesnych i wiecznych. Malarz Maldarelli wykonał jego wierny portret. Ciało Sulprycjusza zabalsamowano i przezornie umieszczono je w kryształowej trumnie.

 

Niespełna 21 lat później papież Pius IX ogłosił młodzieńca Sługą Bożym, a papież Leon XIII w 1891 r. wydał dekret o heroiczności cnót Sulprycjusz, z kolei papież św. Jan XXIII dnia 7 marca 1963 roku zatwierdził cuda za wstawiennictwem Sługi Bożego Sulprycjusza, które udokumentowane zostały
w procesie beatyfikacyjnym i tego samego roku w obecności zgromadzonych ojców Soboru Watykańskiego  II ogłosił Sulprycjusza błogosławionym. Sulprycjusz jest pierwszym robotnikiem  wyniesionym do chwały ołtarzy. Ciężka, mordercza nieomal praca od dziecka, znoszona z cierpliwością i z poddaniem się woli Bożej, sieroca niedola i bolesne cierpienia w chorobie, w ostatnich latach życia, otworzyły mu drogę do chwały Błogosławionych Pańskich.