Bł. Karol de Foucauld, prezbiter - patron dnia (02 grudnia)

Karol de Foucauld urodził się 15 września 1858 roku w Strasburgu. Wychował się w arystokratycznej, katolickiej rodzinie i otrzymał chrzest już po dwóch dniach od narodzin. W wieku 6 lat stracił oboje rodziców. Małym Karolem i jego siostrą Marią zajął się dziadek, Karol Morlet, były pułkownik. W 1874 zdał maturę i wstąpił do szkoły jezuitów w Paryżu. Przez kontakty z paryską cygnerią odszedł od religii i wyrzucono go ze szkoły. Wraz z nimi prowadził beztroski tryb życia, co źle wpływało na jego poglądy i zachowanie. W 1878 roku zmarł jego dziadek i opiekun. Po osiągnięcu pełnoletności, Karol posiadł rodzinny majątek i niedługo potem wstąpił to szkoły kawalerii w Saumur. Ukończył ją ze złymi wynikami w 1880 roku. Udał się do Algierii jako podporucznik, jednak nie zabawił tam długo – wydalono go za brak dyscypliny i złe prowadzenie. Próbował później wrócić do armii, a w 1881 roku brał udział w kampanii w Oranie podcas powstania. Odznaczono go za heroiczną postawę, jednak Karol później podał się do dymisji i udał do Algieru. Tam uczył się arabskiego, by wyruszyć w stroju rabina do Maroka na naukową wyprawę. Owocem jego wyprawy była książka Reconnaissance au Maroc, zawierająca etnologiczne informacje, nagrodzona złotym medalem Towarzystwa Geograficznego w Paryżu. Karol powrócił do Francji, jednak nie umiał żyć jak dawniej, wrócił więc do Magrebu gdzie postanowił żyć w celibacie. W końcu zadecydował jednak porwrócić do Paryża i zamieszkał u siostry, nieopodal kościoła. Wiele godzin spędzał na modlitwie i poznał ks. Huvelina, z którym prowadził długie rozmowy o wierze. Zaprzyjaźnili się i tak zaczęło się nawrócenie Karola. Udał się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej, odwiedzał Betlejem i Nazaret. Po powrocie do rodzinnej Francji, postanowił się oddać powołaniu zakonnemu i wstąpił do trapistów w klasztorze Matki Bożej Śnieżnej, przyjmując imię Maria Alberyk. W latach 1890-1896 przebywał w klasztorze w Syrii. W 1892 roku złożył ślub zakonne. Dwa lata później słubował czystość i nie posiadanie niczego innego, prócz narzędzi potrzebnych do fizycznej pracy. Wysłano go do Nazaretu, gdzie pracował w klasztorze klarysek. Za ich namową, w 1901 roku przyjął święcenia kapłańskie.

Już jako kapłan udał się do Beni-Abbes w Algierii. Miał pełnić misję w mało zaludnionych terenach, a to pozwalało mu spędzać długie godziny na modlitwie. Zajmował się biednymi, niewolnikami i rannymi z bitew. Karol zawarł przyjaźń z Tuaregami i ich władcą, Mussą Ag Amastanem. Lud ten otaczał go opieką, troszczyli się o niego gdy był bliski śmierci. Miało to miejsce w latach 1906-1907. W tym czasie duchowny pisał także regułę dla wspólnoty Małych Braci Jezusa. W 1910 roku wysłał ją do Rzymu, ale nie doczekał się odpowiedzi. W trakcie wojny w 1916 roku między plemionami Sahary, Karol bronił się w pustelni w Tamanrasset.

Zmarł postrzelony 1 grudnia 1916 roku. Jego pustelnie ograbiono i zbeszczeszczono Przenajświętszy Sakrament. Gdy francuscy żołnierze zjawili się w pustelni, przy ciele Karola leżało Ciało Chrystusa. Od 1929 roku szczątki de Foucauld złożone są w El Golea. Beatyfikowany zotał 13 listopada 2005 roku.