O Emanuelu [WIELKIE ANTYFONY]

O Emmanuel, Rex et legifer noster, exspectatio gentium et Salvator earum: veni ad salvandum nos, Domine Deus noster.
O Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, oczekiwany Zbawicielu narodów, przyjdź, aby nas zbawić, nasz Panie i Boże.

O Emmanuelu! Królu pokoju! Wkraczasz dziś do Jerozolimy, miasta Twojego wyboru; albowiem tam znajduje się Twoja świątynia. Wkrótce tam stanie Twój krzyż i Twój grób; a nadejdzie dzień, gdy tam ustanowisz swój straszliwy trybunał. Teraz wchodzisz do tego miasta Dawida i Salomona bez hałasu i blasku. Jest ono jedynie miejscem Twojego przejścia w drodze do Betlejem. Jednakże Maryja, Twoja Matka, i Józef, Jej oblubieniec, nie przechodzą przez nie, nie oddawszy czci w świątyni, składając swoje śluby i hołdy Panu. I wtedy po raz pierwszy spełnia się proroctwo Aggeusza, który zapowiedział, że chwała drugiej świątyni będzie większa niż pierwszej.

Rzeczywiście, w tym momencie świątynia posiada Arkę Przymierza daleko cenniejszą niż ta Mojżesza, a przede wszystkim nieporównywalną z żadnym innym sanktuarium, chyba że z samym niebem, ze względu na godność Tego, którego w sobie zawiera. To sam prawodawca jest tutaj obecny, a nie tylko kamienne tablice z wyrytym na nich prawem. Wkrótce jednak żywa Arka Pana schodzi po stopniach świątyni i wyrusza do Betlejem, gdzie wzywają ją inne proroctwa.

Adorujemy, o Emmanuelu, każdy Twój krok na tej ziemi i podziwiamy, z jaką wiernością wypełniasz to, co zostało o Tobie napisane, aby niczego nie brakowało w cechach, które musisz posiadać, o Mesjaszu, aby zostać rozpoznanym przez Twój lud. Ale pamiętaj, że godzina zbliża się wielkimi krokami, wszystkie rzeczy przygotowują się na Twoje narodzenie. Przyjdź nas zbawić! Przyjdź, aby być nazywanym już nie tylko Emmanuelem, ale Jezusem, czyli Zbawicielem.

Prosper Gueranger, L'année liturgique