Św. siostra Faustyna Kowalska- patronka dnia (05.10)

W zakonie pełniła funkcje kucharki, ogrodniczki, furtianki w różnych domach zgromadzenia (m.in. w Warszawie, Wilnie i Krakowie). Jednocześnie była adresatką widzeń i objawień, które za radą spowiednika zapisywała w Dzienniczku (później opublikowanym w wielu językach). 22 lutego 1931 roku ukazał się siostrze Faustynie w celi płockiego klasztoru i polecił: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: <<Jezus ufam Tobie>>. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie [Dz.47]. Te dwa promienie oznaczają krew i wodę – blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze: czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz.[Dz130]”.

Na początku 1934 roku zwróciła się z prośbą do artysty-malarza Eugeniusza Kazimierskiego o wykonanie według jej wskazówek obrazu Miłosierdzia Bożego. Gdy w czerwcu ujrzała ukończony obraz, płakała, że Chrystus nie jest tak piękny, jak Go widziała.
Dzięki usilnym staraniom ks. Michała Sopoćko, kierownika duchowego siostry Faustyny, obraz został wystawiony po raz pierwszy w czasie triduum poprzedzającego uroczystość zakończenia Jubileuszu Odkupienia świata w dniach 26-28 kwietnia 1935 r. Został umieszczony wysoko w oknie Ostrej Bramy i widać go było z daleka. Uroczystość ta zbiegła się z pierwszą niedzielą po Wielkanocy, tzw. niedzielą przewodnią, która - jak twierdziła siostra Faustyna - miała być przeżywana na polecenie Chrystusa jako święto Miłosierdzia Bożego. Ksiądz Michał Sopoćko wygłosił wówczas kazanie o Bożym Miłosierdziu.
Nie uważała jednocześnie, że te cudowne wydarzenia są znakiem jej świętości. Pisała, że do doskonałości dochodzi się przez wewnętrzne zjednoczenie duszy z Bogiem, a nie przez „łaski, objawienia, ekstazy”, które są drobnymi środkami Bożego wezwania, aby kierować uwagę na to, co zostało już powiedziane, to znaczy na teksty Pisma Świętego mówiące o Bożym miłosierdziu. Ważnym środkiem prowadzącym do świętości, stwierdzała ponadto św. Faustyna jest ufność pokładana w Bogu, co wyrażają słowa: „ Jezu, ufam Tobie” oraz chęć stawania się miłosiernymi.

W 1936 r. stan zdrowia siostry Faustyny pogorszył się znacznie, stwierdzono u niej zaawansowaną gruźlicę. Od marca tego roku do grudnia 1937 r. przebywała na leczeniu w szpitalu na krakowskim Prądniku Białym. Wiele modliła się w tym czasie, odwiedzała chorych, a umierających otaczała szczególną modlitewną pomocą. Po powrocie ze szpitala pełniła przez pewien czas obowiązki furtianki. Starała się bardzo, by żaden ubogi nie odszedł bez najmniejszego choćby wsparcia od furty klasztornej. Wywierała bardzo pozytywny wpływ na wychowanki Zgromadzenia, dając im przykład pobożności i gorliwości, a zarazem wielkiej miłości.

Siostra Faustyna zmarła z powodu gruźlicy w Krakowie 5 października 1938 roku w wieku 33 lat. Została beatyfikowana w 1993 roku a następnie ogłoszona świętą w roku 2000 przez papieża Jana Pawła II.

 autor: PJ