Z Ewangelii na każdy dzień – 28 marca

Pierwsze czytanie:

(Oz 14, 2-10)
Tak mówi Pan: "Wróć, Izraelu, do Pana, Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną swą winę. Zabierzcie z sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: „Usuń cały grzech, a przyjmij to, co dobre, zamiast cielców dajemy Ci nasze wargi. Asyria nie może nas zbawić; nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić: nasz boże do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota”. Uleczę ich niewierność, szczodrze obdarzę ich miłością, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola zapuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu. I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja na niego spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste; kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy".

Psalm:

(Ps 81 (80), 6c-8a. 8b-9. 10-11b. 14 i 17)
REFREN: Ja jestem Bogiem, słuchaj mego głosu

Słyszę słowa nieznane:
"Uwolniłem od brzemienia jego barki,
jego ręce porzuciły kosze.
Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem.

Odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury,
doświadczyłem cię przy wodach Meriba.
Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć,
obyś Mnie posłuchał, Izraelu!

Nie będziesz miał obcego boga,
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.
Ja jestem Panem, Bogiem twoim,
który cię wywiódł z ziemi egipskiej.

Gdyby mój lud Mnie posłuchał,
a Izrael kroczył moimi drogami,
jego bym karmił wyborną pszenicą
i sycił miodem z opoki".

Aklamacja (Mt 4, 17)
Pan mówi: Nawracajcie się, bliskie jest królestwo niebieskie.

Ewangelia:

(Mk 12, 28b-34)
Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: "Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?" Jezus odpowiedział: "Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych". Rzekł Mu uczony w Piśmie: "Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary". Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: "Niedaleko jesteś od królestwa Bożego". I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Dzięki prorokowi Ozeaszowi, człowiekowi obdarowanemu przez Pana słowem pełnym czułości, delikatności i miłosierdzia, jesteśmy dziś świadkami niezwykłego dialogu między Bogiem skruszonym ludzkim sercem. Sam Pan wydaje się podpowiadać słowa modlitwy przebłagalnej ludziom, którzy zrozumieli swój błąd i chcą powrócić na ścieżki posłuszeństwa Słowu. Szukali pomocy u ludzi, odwrócili się od Boga i postawili na dyplomatyczne kalkulacje. Teraz już wiedzą, że „Asyria nie może nas zbawić”. Nie chcą też już więcej oddawać czci boskiej dziełom własnych rąk. Wystarczy pragnienie powrotu rodzące się w sercu człowieka, a Bóg już jest gotowy z odpowiedzią pełną miłosierdzia. Ogień gniewu zamienił się w rosę uzdrowienia. Lud, który wyznał swój grzech i teraz szuka swego Boga, może liczyć na przebaczenie. W taki właśnie sposób układają się drogi nawrócenia. Na szczerze okazaną skruchę Pan szczerze okazuje łaskę, „bo drogi Pańskie są proste; kroczą nimi sprawiedliwi, a potykają się na nich grzesznicy” (Oz 14,2).

Komentarz do psalmu

Wybrane do dzisiejszej liturgii wersety Psalmu 81 brzmią początkowo tajemniczo. Modlący się człowiek „słyszy słowa nieznane”. Ostatecznie jednak stopniowo odkrywamy, że to, co nieznane, w rzeczywistości być może zostało tylko zapomniane. Chodzi o przypomnienie prawdy o tym, gdzie człowiek w chwili próby może szukać ratunku. Jesteśmy świadkami aktu łaski, uwolnienia od nadmiernych ciężarów, które przytłaczały człowieka wołającego w ucisku do Pana. Gest miłosierdzia ze strony Boga jest owocem pełnej zaufania modlitwy, którą zwrócił się człowiek do swego Stwórcy. Przychodząc z pomocą i przebaczeniem Bóg przypomina jednocześnie, czego oczekuje od ludzi. Odnajdujemy więc wplecione w tekst Psalmu pierwsze przykazanie Narodu Wybranego – słuchaj i pamiętaj. Słuchaj głosu Pana i pamiętaj, że On jest jedynym Bogiem. Tylko od Niego może nadejść skuteczna pomoc. Tylko Bóg może wybawić swój lud z niewoli, tak, jak uczynił to wyprowadzając Izraela z Egiptu.

Komentarz do Ewangelii

Dzięki opowieści Ewangelisty Marka możemy towarzyszyć Jezusowi w kolejnej odsłonie Jego spotkań z ludźmi. Tym razem do Chrystusa podchodzi uczony w Piśmie, który wydaje się nie mieć złych zamiarów. Po prostu chce znać odpowiedź Jezusa na pytanie, które być może sam sobie od dawna zadawał, lub którym „testował” mądrość ludzi, którzy chcieli uchodzić za nauczycieli w Izraelu. Pyta o pierwsze – czyli najważniejsze – przykazanie w Prawie. Wiemy dobrze, że Synowie Izraela byli zobowiązani do zachowywania 613 nakazów i zakazów wynikających wprost, bądź dopowiedzianych przez tradycję mędrców medytujących nad Prawem. Można więc było się pogubić w hierarchii ważności poszczególnych przepisów. Jednocześnie przyjęty klucz porządkujący nakazy Prawa wiele mówił o tym, co jest najważniejsze dla jego autora. Jezus nie ma wątpliwości, że pierwszym jest przykazanie posłuszeństwa Jedynemu Bogu, z którego rodzi się wskazanie miłości, jako najważniejszej więzi łączącej Stwórcę i stworzenie. Miłość Boga w konsekwencji prowadzi do miłości człowieka, który nosi w sobie „obraz i podobieństwo” Pana. Uczony w Prawie podziela odpowiedź Jezusa, czym zyskuje sobie również uznanie w oczach Zbawiciela. W naszej wielkopostnej codzienności, kiedy być może staramy sobie narzucić w duchu umartwienia wiele dodatkowych aktów pobożnych, warto pamiętać, że każdy z nich ma o tyle wartość, o ile staje się znakiem miłości Boga i człowieka wprowadzonej w czyn.

Komentarze zostały przygotowany przez ks. Jarosława Kwiatkowskiego

źródło: mateusz.pl

 (Mt 4, 17)
Pan mówi: Nawracajcie się, bliskie jest królestwo niebieskie.

Módlmy się.