Z Ewangelii na każdy dzień – 27 grudzień

Pierwsze czytanie:

(1J 1,1-4)
Umiłowani: To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione, oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli łączność z nami. A mieć z nami łączność znaczy: mieć ją z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.

Psalm:

(Ps 97,1-2.5-6.11-12)
REFREN: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Pan króluje, wesel się, ziemio,
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana,
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Światło wschodzi dla sprawiedliwego
i radość dla ludzi prawego serca.
Radujcie się w Panu, sprawiedliwi,
i sławcie Jego święte imię.

Aklamacja
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.

Ewangelia:

(J 20,2-8)
Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Przez kolejne dni Oktawy Bożego Narodzenia rozważać będziemy tekst Pierwszego Listu Świętego Jana. Tradycja przypisuje autorstwo Listu Janowi Apostołowi. Jednak wielu egzegetów stwierdza, że Listy te zostały zredagowane przez ucznia Apostoła. Bóg objawia się człowiekowi, tak jak pragnie, abyśmy Go zrozumieli. W prologu, który dziś rozważamy, mowa jest o Słowie Życia. Słowem Życia jest Jezus, którego obecności we własnym życiu doświadcza niejednokrotnie każdy z nas. Również każda wspólnota, otwierająca się na Objawienie Boże, może stać się świadkiem działania Boga w świecie. Przynależąc do różnych wspólnot, mamy możliwość kształtowania swojej wiary, tak, aby być pełniej zjednoczonymi z Jezusem. Za sprawą każdego z nas może wydarzyć się wiele dobra, bowiem przez naszą łączność z Jezusem przekazujemy innym samego Boga. I nie chodzi tu o naszą wiedzę teologiczną, czy też usilne namawianie innych do pójścia do kościoła, lecz o takie życie, w którym inni zobaczą Pana Boga, zapragną Go poznać i zjednoczyć się z Nim. Dzisiejszy fragment Listu Świętego Jana zachęca nas, abyśmy trwali w jedności z Bogiem i ludźmi, we wspólnocie chrześcijan. Wspólnota ta jest bardzo różnorodna, lecz przez to bogata w doświadczenie obecności Jezusa. Prośmy o to, abyśmy byli świadkami, którzy z radością przyjęli Słowo Życia, przyjęli Jezusa Chrystusa.

Komentarz do psalmu

Całe stworzenie raduje się z panowania Boga. Cieszy się ziemia i liczne wyspy. Chmury, błyskawice, ogień i ciemność są na Jego usługach. Góry roztapiają się niczym wosk, ziemia drży w posadach. Słychać głos Niebios, który wyraża sprawiedliwość i chwałę Pana. Wszyscy ludzie kontemplują Jego chwałę. Przyjście Pana cieszy i raduje tych, których serca są prawe. Obecności Boga doświadcza każdy zakątek ziemi. Oto przychodzi Pan, który jest władcą całej ziemi. Przychodzi w mocy i chwale. Nie zapomina jednak o swym ludzie i nieustannie troszczy się o niego.

Komentarz do Ewangelii

Od żłóbka w ubogiej stajence przenosimy się do pustego grobu Jezusa. Spotykamy trzy osoby: Marię Magdalenę, Piotra i Jana. Wszyscy oni byli bardzo blisko Jezusa. Razem z Nim przemierzali drogi Palestyny. Na pewno każda z tych osób miała swoje osobiste doświadczenie relacji z Jezusem. Przecież razem siedzieli przy stole, spożywali wspólnie posiłek, rozmawiali, spędzali czas w drodze. Teraz widzą leżące płótna oraz chustę. W Ewangelii czytamy, że jeden z uczniów wszedł do grobu, „a gdy zobaczył, uwierzył”. Można powiedzieć, że właściwie nie zobaczył, ponieważ Jezusa tam nie było, pozostały jedynie ślady Jego obecności. Przyjdzie czas, kiedy zmartwychwstały Jezus ukaże się uczniom potrzebującym osobistego spotkania z Nim. Ukaże się dwóm z nich, wędrującym do Emaus, którym będzie wyjaśniał Pisma, ukaże się wystraszonym i oczekującym w Wieczerniku, a także nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Uwierzyć, to przyjąć naukę Jezusa, wszystko, co mówił i czego nauczał. To przyjąć Słowo Boga, skierowane do człowieka.

Komentarze zostały przygotowany przez s. Elżbietę Zakrzewską

Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.

Módlmy się

(Ps 97,1-2)
Niech sprawiedliwi weselą się w Panu